پرش به محتوا

پاول فقیریه: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۴ ژانویهٔ ۲۰۲۲
جز
جایگزینی متن - 'ي' به 'ی'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی')
خط ۱: خط ۱:
'''پاول فقيريه‏''' فرقه ای است که در ایالت بنگاله [[هند|هندوستان]] ظهور کرده است. پیروان این فرقه خود را مسلمان دانسته و فرقه شان را [[فرقه ناجیه]] می شمارند. از ظهور این فرقه مدت زمان زیادی نمی گذرد.
'''پاول فقیریه‏''' فرقه ای است که در ایالت بنگاله [[هند|هندوستان]] ظهور کرده است. پیروان این فرقه خود را مسلمان دانسته و فرقه شان را [[فرقه ناجیه]] می شمارند. از ظهور این فرقه مدت زمان زیادی نمی گذرد.


==خاستگاه==
==خاستگاه==
خط ۸: خط ۸:


==اعتقادات عجیب==
==اعتقادات عجیب==
معتقدند [[قرآن]] در زمانى كه به اتمام رسيده است چهل جزء بوده که  ده جزء آن كه حاوى دستورات عالى درباره سير و سلوك و امامت [[حضرت على (ع)]] بوده و از بین رفته است. اين ده جزء را حضرت على (ع) در سينه خود محفوظ مى ‏داشت و سينه به سينه به ائمه و علماى جانشين ايشان منتقل شده و اكنون آن قرآن چهل جزئى پيش بزرگان اين فرقه است. هم چنین معتقدند که مندرجات قرآن فعلى بيشتر براى عوام است و خواص بايد به ده جزء ديگر كه در سينه بزرگان اين طايفه محفوظ است، توسل جويند! آن ها راه رسیدن به حقیقت را پيروى از طبيعت می دانند و می گویند که هر کسی بر خلاف آن قدمى بردارد، كافر است.
معتقدند [[قرآن]] در زمانى كه به اتمام رسیده است چهل جزء بوده که  ده جزء آن كه حاوى دستورات عالى درباره سیر و سلوك و امامت [[حضرت على (ع)]] بوده و از بین رفته است. این ده جزء را حضرت على (ع) در سینه خود محفوظ مى ‏داشت و سینه به سینه به ائمه و علماى جانشین ایشان منتقل شده و اكنون آن قرآن چهل جزئى پیش بزرگان این فرقه است. هم چنین معتقدند که مندرجات قرآن فعلى بیشتر براى عوام است و خواص باید به ده جزء دیگر كه در سینه بزرگان این طایفه محفوظ است، توسل جویند! آن ها راه رسیدن به حقیقت را پیروى از طبیعت می دانند و می گویند که هر کسی بر خلاف آن قدمى بردارد، كافر است.
پاول فقیریه معتقدند که مواهب طبيعت كه به انسان داده شده است، چهار چيز است:
پاول فقیریه معتقدند که مواهب طبیعت كه به انسان داده شده است، چهار چیز است:
بول (نورى)- غايط (جورى)- خون حيض (جبورى)- منى (ستورى). ايشان از اين نجاسات استفاده کرده و پرستش مى ‏كنند و آن را از بزرگ ترين عبادت ها مى ‏شمارند. هر يك از افراد اين طايفه ظرف چوبى مخصوص دارد كه نجاسات خود را در آن ضبط كرده در موقع لزوم از آن استفاده می کند.
بول (نورى)- غایط (جورى)- خون حیض (جبورى)- منى (ستورى). ایشان از این نجاسات استفاده کرده و پرستش مى ‏كنند و آن را از بزرگ ترین عبادت ها مى ‏شمارند. هر یك از افراد این طایفه ظرف چوبى مخصوص دارد كه نجاسات خود را در آن ضبط كرده در موقع لزوم از آن استفاده می کند.
بر هر شخصی كه معتقد به اين مذهب باشد واجب است كه هر صبح پس از بيدارى در آن ظرف چوبى بول كند و خداى را براى اين نعمت بزرگ سپاس گزارد. ايشان در هر ماه يك روز را عيد مى‏ گيرند و آن هنگامى است كه ماه به‏ صورت بدر طالع مى‏ شود. اين شب را «يهود شب» می خوانند. در شب مذكور زنان و مردان در جايى جمع مى ‏شوند و مقدارى آرد بر روى زمين مى ‏ريزند و روى آن مى ‏نشينند و به باده ‏گسارى و نواختن ساز مشغول مى ‏شوند، و در تاريكى شب زن و مرد با هم در مى‏ آميزند و صبحگاهان آردهايى را كه به نجاست آلوده شد جمع مى‏ كنند، در ميان خود تقسيم مى‏ كنند و از آن  نان مى ‏پزند و آن نان را مانند طعام مقدسى مى ‏خورند.در ميان اين طايفه عفت و عصمت در زنان وجود ندارد و زنان جوان در معاشرت آزادند و همين كه زن پیر شود، او را از جرگه خود بيرون مى ‏كنند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 116 با ویرایش و اصلاح مختصر در عبارات.</ref>
بر هر شخصی كه معتقد به این مذهب باشد واجب است كه هر صبح پس از بیدارى در آن ظرف چوبى بول كند و خداى را براى این نعمت بزرگ سپاس گزارد. ایشان در هر ماه یك روز را عید مى‏ گیرند و آن هنگامى است كه ماه به‏ صورت بدر طالع مى‏ شود. این شب را «یهود شب» می خوانند. در شب مذكور زنان و مردان در جایى جمع مى ‏شوند و مقدارى آرد بر روى زمین مى ‏ریزند و روى آن مى ‏نشینند و به باده ‏گسارى و نواختن ساز مشغول مى ‏شوند، و در تاریكى شب زن و مرد با هم در مى‏ آمیزند و صبحگاهان آردهایى را كه به نجاست آلوده شد جمع مى‏ كنند، در میان خود تقسیم مى‏ كنند و از آن  نان مى ‏پزند و آن نان را مانند طعام مقدسى مى ‏خورند.در میان این طایفه عفت و عصمت در زنان وجود ندارد و زنان جوان در معاشرت آزادند و همین كه زن پیر شود، او را از جرگه خود بیرون مى ‏كنند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 116 با ویرایش و اصلاح مختصر در عبارات.</ref>


==پانویس==  
==پانویس==  
Writers، confirmed، مدیران
۸۸٬۱۷۱

ویرایش