پرش به محتوا

شعر آیینی: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۳: خط ۱۳:
|}
|}
</div>
</div>
در واقع عالمان، عارفان، و فیلسوفان شاعری چون حکیم خیام نیشابوری، میرداماد، سهروردی(شیخ‌اشراق)، [[شیخ بهایی]]، ملا هادی سبزواری، [[علامه حلی]]، [[ملا محسن فیض کاشانی]]، شیخ محمود شبستری، علامه [[اقبال لاهوری]]، حکیم فیاض لاهیجی، آخوند لاری، [[محمد حسین غروی اصفهانی|محمد حسین غروی اصفهانی]](کمپانی)، میرزاحبیب خراسانی، شیخ علی نقی کمره‏ای، ادیب نیشابوری، علامه جلال‌الدین همایی، علامه سیداسماعیل بلخی، الهی قمشه‏ ای، [[علامه طباطبایی]]، [[امام خمینی(ره)|امام راحل]] و... از هنر شعر به عنوان وسیله‌ای در خدمت نشر و ‌اشاعه آموزه‌های اصیل وحیانی و قرآنی، مبارزه با جهل و خرافه و گزافه، و احیای کرامت‌های انسانی در جامعه استفاده می‌کردند. هم چنانکه نسل عالمان و عارفان روزگار ما نیز امروز در این مسیر روشن گام بر‌می‌دارند. عالمان و عارفان بزرگی همچون آیت‌الله حسن حسن‌زاده آملی، مقام معظم رهبری، و... با مرور و بازخوانی زندگی این چهره‌های ماندگار به روشنی می‌توان دریافت که آوازه و شهرت آنان در سایر علوم عقلی و نقلی بسیار بیش‌تر از شعر و شاعری بوده است، ولی امروز – به هر جهت – صبغه شاعری بعضی از آنان همچون خیام و شیخ بهایی بر سایر وجوه علمی شان تفوق و برتری پیدا کرده است. آنچه که مسلم است بسیاری از این بزرگان تعلق خاطر جدی به شعر و شاعری نداشته اند، تا جایی که در بعضی از تذکره‌ها آمده است که‌اشعار آنان بعدها توسط مریدان و شاگردان شان گردآوری و منتشر شده است.
در واقع عالمان، عارفان و فیلسوفان شاعری چون حکیم خیام نیشابوری، میرداماد، سهروردی(شیخ‌اشراق)، [[شیخ بهایی]]، ملاهادی سبزواری، [[علامه حلی]]، [[ملا محسن فیض کاشانی|ملامحسن فیض کاشانی]]، شیخ محمود شبستری، علامه [[اقبال لاهوری]]، حکیم فیاض لاهیجی، آخوند لاری، [[محمد حسین غروی اصفهانی|محمد حسین غروی اصفهانی]](کمپانی)، میرزاحبیب خراسانی، شیخ علی نقی کمره‏ای، ادیب نیشابوری، علامه جلال‌الدین همایی، علامه سیداسماعیل بلخی، الهی قمشه‏ ای، [[علامه طباطبایی]]، [[امام خمینی(ره)|امام راحل]] و... از هنر شعر به عنوان وسیله‌ای در خدمت نشر و ‌اشاعه آموزه‌های اصیل وحیانی و قرآنی، مبارزه با جهل و خرافه و گزافه، و احیای کرامت‌های انسانی در جامعه استفاده می‌کردند. هم چنانکه نسل عالمان و عارفان روزگار ما نیز امروز در این مسیر روشن گام بر‌می‌دارند. عالمان و عارفان بزرگی همچون آیت‌الله حسن حسن‌زاده آملی، مقام معظم رهبری، و... با مرور و بازخوانی زندگی این چهره‌های ماندگار به روشنی می‌توان دریافت که آوازه و شهرت آنان در سایر علوم عقلی و نقلی بسیار بیش‌تر از شعر و شاعری بوده است، ولی امروز – به هر جهت – صبغه شاعری بعضی از آنان همچون خیام و شیخ بهایی بر سایر وجوه علمی شان تفوق و برتری پیدا کرده است. آنچه که مسلم است بسیاری از این بزرگان تعلق خاطر جدی به شعر و شاعری نداشته اند، تا جایی که در بعضی از تذکره‌ها آمده است که‌اشعار آنان بعدها توسط مریدان و شاگردان شان گردآوری و منتشر شده است.


=شاعری در روزگار ما=
=شاعری در روزگار ما=
خط ۵۹: خط ۵۹:
گفت: باید حد زند هشیار مردم، مست را
گفت: باید حد زند هشیار مردم، مست را
گفت: هشیاری بیار، اینجا کسی هشیار نیست <ref>دیوان پروین اعتصامی.</ref>.
گفت: هشیاری بیار، اینجا کسی هشیار نیست <ref>دیوان پروین اعتصامی.</ref>.


==تعریف شعر آیینی==
==تعریف شعر آیینی==
خط ۱۱۶: خط ۱۱۳:


=پانویس=
=پانویس=


[[رده: مقالات]]
[[رده: مقالات]]
[[رده: ادبیات فارسی ]]
[[رده: ادبیات فارسی ]]
<references />
Writers، confirmed، مدیران
۸۷٬۷۷۵

ویرایش