۸۷٬۹۰۶
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
در واقع عالمان، | در واقع عالمان، عارفان و فیلسوفان شاعری چون حکیم خیام نیشابوری، میرداماد، سهروردی(شیخاشراق)، [[شیخ بهایی]]، ملاهادی سبزواری، [[علامه حلی]]، [[ملا محسن فیض کاشانی|ملامحسن فیض کاشانی]]، شیخ محمود شبستری، علامه [[اقبال لاهوری]]، حکیم فیاض لاهیجی، آخوند لاری، [[محمد حسین غروی اصفهانی|محمد حسین غروی اصفهانی]](کمپانی)، میرزاحبیب خراسانی، شیخ علی نقی کمرهای، ادیب نیشابوری، علامه جلالالدین همایی، علامه سیداسماعیل بلخی، الهی قمشه ای، [[علامه طباطبایی]]، [[امام خمینی(ره)|امام راحل]] و... از هنر شعر به عنوان وسیلهای در خدمت نشر و اشاعه آموزههای اصیل وحیانی و قرآنی، مبارزه با جهل و خرافه و گزافه، و احیای کرامتهای انسانی در جامعه استفاده میکردند. هم چنانکه نسل عالمان و عارفان روزگار ما نیز امروز در این مسیر روشن گام برمیدارند. عالمان و عارفان بزرگی همچون آیتالله حسن حسنزاده آملی، مقام معظم رهبری، و... با مرور و بازخوانی زندگی این چهرههای ماندگار به روشنی میتوان دریافت که آوازه و شهرت آنان در سایر علوم عقلی و نقلی بسیار بیشتر از شعر و شاعری بوده است، ولی امروز – به هر جهت – صبغه شاعری بعضی از آنان همچون خیام و شیخ بهایی بر سایر وجوه علمی شان تفوق و برتری پیدا کرده است. آنچه که مسلم است بسیاری از این بزرگان تعلق خاطر جدی به شعر و شاعری نداشته اند، تا جایی که در بعضی از تذکرهها آمده است کهاشعار آنان بعدها توسط مریدان و شاگردان شان گردآوری و منتشر شده است. | ||
=شاعری در روزگار ما= | =شاعری در روزگار ما= | ||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
گفت: باید حد زند هشیار مردم، مست را | گفت: باید حد زند هشیار مردم، مست را | ||
گفت: هشیاری بیار، اینجا کسی هشیار نیست <ref>دیوان پروین اعتصامی.</ref>. | گفت: هشیاری بیار، اینجا کسی هشیار نیست <ref>دیوان پروین اعتصامی.</ref>. | ||
==تعریف شعر آیینی== | ==تعریف شعر آیینی== | ||
خط ۱۱۶: | خط ۱۱۳: | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||
[[رده: مقالات]] | [[رده: مقالات]] | ||
[[رده: ادبیات فارسی ]] | [[رده: ادبیات فارسی ]] | ||
<references /> |