اخوان المسلمین بوسنی و هرزگوین: تفاوت میان نسخه‌ها

جمعیت اخوان المسلمین جهت رسیدن به آرمان‌های دینی و فرهنگی و نظامی و سیاسی به مبارزه مشغول بوده و هستند؛ آنها در برخی از کشورهای اسلامی مانند: [[ترکیه]]، [[سوریه]]، [[فلسطین]]، [[سودان]]، [[یمن]]، [[تونس]]، [[ایران]] و [[اردن]] فعالیت سیاسی و اعتقادی دارند.

   

دوران روی کار آمدن «جوزف تیتو» در سال 1373 هجری قمری = 1953 میلادی و حزب کمونیست وی به دلیل دیدگاه کمونیستی دین مطلقه دوران سختی برای ادیان به ویژه اسلام و پیروان آن بود. ناصر از رفیقش تیتو در مورد ایزت بیگوویچ سوال کرد و تیتو پاسخ داد که او مردی خطرناکتر از اخوان المسلمین در مصر است. زیرا او خواستار آن است که جنبش اسلامی در هر کشوری که در آن اکثریت دارد، قدرت را به دست گیرد. ایزت‌بیگوویچ به تنگی حاشیه آزادی که در آن حرکت می‌کرد، پی برد، اما عشق به آزادی و اسلام، او را ملزم می‌کرد که ساکن ننشیند و چانه‌اش را در کف دستانش قرار دهد. بنابراین او شروع به حرکت کرد. او رابطه خود را با شیخ «حسین دوزو»، رئیس انجمن علما که از سوی دولت برای نظارت بر امور مسلمانان منصوب شده بود، مستند کرد و شروع به آب کردن یخ بین روشنفکران مسلمان و علمای رسمی دینی کرد تا حاشیه‌های مشترکی برای همزیستی و تلاش پیدا کند. اسلام به دور از فشارهای الحاد کمونیستی که باب انتشار مقالاتی با نام مستعار را به روی او باز کرد.در مجله «تکوین» که توسط انجمن صادر می شد و توسط 50 هزار مسلمان خوانده می شد و مقالات او عمیق و تأثیرگذار بود. بیداری آگاهی و هویت مسلمانان بوسنیایی..(2)

نقش اخوان المسلمین در بوسنی و هرزگوین