محمد لطفی بن یحیی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمد لطفی بن یحیی''' دانشمند دینی مسلمان و رئیس (جمعية أهل الطريقة المعتبرة النهضية) اندونزی است. او ریاست تمام [[طریقه‌های صوفی]] در جمهوری اندونزی را بر عهده دارد و از سوی تمام بزرگان و استادانش برای اجازه، بیعت و ارشاد مجاز بوده است. او همچنین رئیس [https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AC%D9%84%D8%B3_%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D9%85%D8%A7%D8%A1_%D8%A7%D9%84%D8%A5%D9%86%D8%AF%D9%88%D9%86%D9%8A%D8%B3%D9%8A شورای علمای اندونزی] در جاوه مرکزی و عضو شورای مشورتی ریاست جمهوری اندونزی و عضو ارشد انجمن [https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D9%87%D8%B6%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D9%85%D8%A7%D8%A1 نهضت علما] و [https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%A4%D8%B3%D8%B3%D8%A9_%D8%A2%D9%84_%D8%A7%D9%84%D8%A8%D9%8A%D8%AA_%D9%84%D9%84%D9%81%D9%83%D8%B1_%D8%A7%D9%84%D8%A5%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%D9%8A بنیاد اندیشه اسلامی آل‌البیت] است. او با رفتار خوب هموطنانش با همه ادیان مشخص می شود و از علما، شاهزادگان، بازرگانان و سیاستمداران می آید تا مشورت کند و از او مشاوره گیرد.

 

او متولد بکالونگان، کشوری در جاوه مرکزی، جمهوری اندونزی، در ۲۶ ذی الحجه در سال ۱۳۶۶ ه.، ۱۰ نوامبر ۱۹۴۷ است. او برای انجام حج و دیدار پدربزرگش مصطفی به دو مسجد مقدس سفر کرد. <ref>علم شریعت، روش و سوف را از علما گرفت، از جمله عمویش حسین بن هاشم بن یحیی.</ref>