پرش به محتوا

جریان‌شناسی سلفی‌گری در تونس (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'شخصیت ها' به 'شخصیت‌ها'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'شخصیت ها' به 'شخصیت‌ها')
خط ۴۰: خط ۴۰:
سلفیه علمى یکى از گروه‏ هاى جریان سلفى در تونس است. این گروه، صلح ‏طلب هستند و به طرح دعوت و وعظ بسنده می کنند. مبلغان آن، به ابعاد فقهى و عقیدتى تکیه کرده‏ اند و به دنبال علوم شرعى هستند. آنها خود را دنباله ‏رو مراجع سلفیه علمى در خارج (مثلًا [[مصر]]) و مخصوصاً نهاد دینى [[وهابیت|وهابى]] در [[عربستان]] می دانند. این جریان در دهه 1990 م. با بازگشت جمعى از دانش ‏آموختگان تونسى از دانشگاه اسلامى به تونس و تلاش آنها براى ترویج افکار سلفیه علمى در میان جوانان، وارد این کشور شد و به سبب وجود شبکه‏ هاى ماهواره‏اى و اینترنت، به سرعت شیوع یافت.
سلفیه علمى یکى از گروه‏ هاى جریان سلفى در تونس است. این گروه، صلح ‏طلب هستند و به طرح دعوت و وعظ بسنده می کنند. مبلغان آن، به ابعاد فقهى و عقیدتى تکیه کرده‏ اند و به دنبال علوم شرعى هستند. آنها خود را دنباله ‏رو مراجع سلفیه علمى در خارج (مثلًا [[مصر]]) و مخصوصاً نهاد دینى [[وهابیت|وهابى]] در [[عربستان]] می دانند. این جریان در دهه 1990 م. با بازگشت جمعى از دانش ‏آموختگان تونسى از دانشگاه اسلامى به تونس و تلاش آنها براى ترویج افکار سلفیه علمى در میان جوانان، وارد این کشور شد و به سبب وجود شبکه‏ هاى ماهواره‏اى و اینترنت، به سرعت شیوع یافت.
به اعتقاد این دسته از سلفی ها، قیام علیه حاکم حرام است، حتى اگر ظالم باشد. اغلب شیوخ آنها از هواداران رژیم بن ‏على بودند و بن ‏على نیز فعالیت‏ هاى آنها را تا حدودى نادیده می گرفت.  
به اعتقاد این دسته از سلفی ها، قیام علیه حاکم حرام است، حتى اگر ظالم باشد. اغلب شیوخ آنها از هواداران رژیم بن ‏على بودند و بن ‏على نیز فعالیت‏ هاى آنها را تا حدودى نادیده می گرفت.  
رویکرد سلفی هاى علمى [[تونس]]، نه تنها در جهت حفظ نظام بن ‏على بود، بلکه همچنین این جریان با تحریم عملیات استشهادى [[فلسطین|فلسطینی]] ها علیه [[فلسطین|اسرائیل]] و «خودکشى» خواندن آن، عملًا فاصله قابل توجهى از دیگر انواع سلفیتِ تونسى و عربى گرفت. از جمله مهم‏ترین شخصیت هاى جریان سلفی گرى علمى، «کمال بن محمد بن على المرزوقى» و نیز «شیخ بشیر بن حسن» هستند.
رویکرد سلفی هاى علمى [[تونس]]، نه تنها در جهت حفظ نظام بن ‏على بود، بلکه همچنین این جریان با تحریم عملیات استشهادى [[فلسطین|فلسطینی]] ها علیه [[فلسطین|اسرائیل]] و «خودکشى» خواندن آن، عملًا فاصله قابل توجهى از دیگر انواع سلفیتِ تونسى و عربى گرفت. از جمله مهم‏ترین شخصیت‌هاى جریان سلفی گرى علمى، «کمال بن محمد بن على المرزوقى» و نیز «شیخ بشیر بن حسن» هستند.
نگاه سلفی گرى علمى به فعالیت سیاسى و حزبى و نیز جمعیتى، نگاهى منفى است و بر این مقوله مبتنى است که [[اسلام]] با حزب‏ گرایى سازگار نیست. از جمله تبعات این کار، ایجاد انشقاق درون امت است. در نتیجه، فعالیت حزبى در ساختار سیاسى یا فراتر از آن، به هر صورتى که باشد، از دید آنها مذموم است. آنها سیاست را امرى منافى پرهیزگارى و بی فایده و حقیر می شمارند و برایشان، [[دموکراسى]] نیرنگى گمراه ‏کننده و شیوه ه‏اى وسوسه ‏انگیز است که در نهایت در مسیرى دور از جاده منتهى به [[خلافت]]، به بن ‏بست می رسد.
نگاه سلفی گرى علمى به فعالیت سیاسى و حزبى و نیز جمعیتى، نگاهى منفى است و بر این مقوله مبتنى است که [[اسلام]] با حزب‏ گرایى سازگار نیست. از جمله تبعات این کار، ایجاد انشقاق درون امت است. در نتیجه، فعالیت حزبى در ساختار سیاسى یا فراتر از آن، به هر صورتى که باشد، از دید آنها مذموم است. آنها سیاست را امرى منافى پرهیزگارى و بی فایده و حقیر می شمارند و برایشان، [[دموکراسى]] نیرنگى گمراه ‏کننده و شیوه ه‏اى وسوسه ‏انگیز است که در نهایت در مسیرى دور از جاده منتهى به [[خلافت]]، به بن ‏بست می رسد.
<ref>[http://takfir.ir/modules/smartsection/item.php?itemid=953%20http://takfir.ir برگرفته از سایت: takfir.ir]</ref>
<ref>[http://takfir.ir/modules/smartsection/item.php?itemid=953%20http://takfir.ir برگرفته از سایت: takfir.ir]</ref>
خط ۸۴: خط ۸۴:


==حزب اصالت==  
==حزب اصالت==  
حزب اصالت نخستین حزب سلفى بود که در مارس 2012 توانست مجوز فعالیت بگیرد و به صورت قانونى به فعالیت بپردازد. رهبرى این حزب را «مولدى على»، استاد حقوق بین الملل و از جمله شخصیت هاى تحت تعقیب دوره بن على به عهده دارد. این حزب از احزاب سلفى نزدیک به «حزب النور» مصر است و گرایشى آشکار به اولویت بخشیدن به دعوت و تبلیغ دینى در عرصه اجتماعى دارد.<ref>[http://takfir.ir/modules/smartsection/item.php?itemid=953%20http://takfir.ir برگرفته از سایت: takfir.ir]</ref>
حزب اصالت نخستین حزب سلفى بود که در مارس 2012 توانست مجوز فعالیت بگیرد و به صورت قانونى به فعالیت بپردازد. رهبرى این حزب را «مولدى على»، استاد حقوق بین الملل و از جمله شخصیت‌هاى تحت تعقیب دوره بن على به عهده دارد. این حزب از احزاب سلفى نزدیک به «حزب النور» مصر است و گرایشى آشکار به اولویت بخشیدن به دعوت و تبلیغ دینى در عرصه اجتماعى دارد.<ref>[http://takfir.ir/modules/smartsection/item.php?itemid=953%20http://takfir.ir برگرفته از سایت: takfir.ir]</ref>


==حزب الرحمه==
==حزب الرحمه==
Writers، confirmed، مدیران
۸۷٬۷۷۵

ویرایش