علوی بن طاهر الحداد: تفاوت میان نسخه‌ها

به سواحل و [[حبشه]] و [[یمن]] و حرمین شریفین و جاوه سفر کرد و در سفرها تبلیغ دین اسلام می کرد و علم را گسترش می داد و به هر آنچه برای اسلام و مسلمین سودمند و خیر است کمک می کرد. او در مکلا، زنگبار، جاوه و غیره تدریس می کرد. او در سال 1328 هجری قمری وارد حبشه شد و در صدد ساخت مسجد معروف دیردوه و مسجد دیگری در آدیس آبابا برآمد. او همچنین یکی از طرفداران تأسیس مدرسه معروف بازرعه در عدن بود. سپس در سال 1336 هجری قمری به عنوان بازدیدکننده وارد جاوه شد، سپس به حضرموت بازگشت و در رباط العالم الشریف که به کمک برادرش در قیدون تأسیس کرد به تدریس پرداخت و چون دید کار و آزار بر او تشدید شد، از حضرموت به اندونزی هجرت کرد و آخرین عزیمتش در سال 1341 هجری قمری بود و در جزیره جاوه به تبلیغ و تدریس پرداخت. او از بنیانگذاران انجمن خیریه و مدرسه یتیم خانه جاکارتا بود و مسئولیت اتحادیه علویان را در آنجا به عهده گرفت. ایشان دارای مقالات ارزشمندی در مجله رابطة العلویة دارد که از سال 1346 تا 1351 هجری قمری هر دو ماه یکبار منتشر می شد. در سال 1353 هجری شمسی با تصدی ولایت ابراهیم بن ابی بکر سلطان جوهر، وظیفه صدور فتوا در ایالت جوهر، یکی از ایالت های مالزی را به عهده گرفت، چرا که  قانون اساسی کشور ایجاب می کند که مفتی یکی از سادات علوی باشد. او نزد سلطان دارای منزلت و جایگاه والایی بود، پس در شهر جوهر سکنی گزید تا از دنیا رفت.