راهکار ایجاد امت واحده اسلامی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

ج - نگاهی هرچند کوتاه به تاریخ اختلافات بین پیروان مذاهب اسلامی نشان می دهد تا زمانی که  وحدت حقیقی – نه مصلحتی و تاکتیکی  - بین مسلمانان -که  قرآن کریم و رسول اکرم ص منادی ان است  - شکل نگیرد هیچگاه مسلمین از خطرتفرقه رهائی نخواهند یافت . هر چند  بتوان نوعی وحدت مصلحتی بر پایه وجود دشمنان مشترک ونظائر ان  را بین پیروان مذاهب اسلامی عینیّت بخشید اما بدیهی است که چنین امری ، وحدت اسلامی و قرآنی نبوده و از استواری لازم نیز برخوردار نخواهد بود چون  وحدت قرآنی به معنای همفکری ، همدردی و همراهی می باشد.

مطالعات تاریخی نشان می دهد که از قرون گذشته اختلافات و منازعات  مذهبی بین پیروان مذاهب اسلامی وجود داشته که تا کنون نیز استمرار دارد . در این مرحله به تبیین این منازعات در دو قسمت : اختلافات بین پیروان مذاهب اهل سنت ونیز اختلافات بین اهل سنت و شیعیان می پردازیم :

نگاهی هر چند کوتاه به نحوه رسمیّت یافتن مذاهب اربعه اهل سنت به خوبی نشان می دهد که حکومت ها نقش اساسی را در آن ایفا نموده اند . به عنوان نمونه مذهب حنفی به دلیل برخورداری پیروانش از امکانات دولت عباسی رواج بیشتری یافت و ابو یوسف قاضی القضاة دولت عباسی، به کسانی که منسوب به مذهب حنفی بودند منصب قضاوت می داد.

مفاد ایه شریفه از دید گاه ابن  جریر طبری ان است که همه کسانی که دین واحد را به فرقه های مختلف مبدل کردند مشمول عموم ایه مذکور می باشند ، از جمله انکه خداوند در این ایه به پیامبرص خبر می دهد انان  که دین اسلام را تجزیه به  فرقه های مختلف کردند هیچ انتسابی به تو نداشته و بین تو و انان برائت حاکم خواهد بود  .  

در این قسمت که مهمترین بخش مقاله  را تشکیل می دهد به راهکار اصلی  در ایجاد امت  واحده اسلامی پرداخته می شود . لازم به ذکر است که راهکار مذکور الهام  گرفته از قرآن  و پیامبر (ص ) علیهم السلام می باشد .