مذهب: تفاوت میان نسخه‌ها

در اصطلاح، مذهب به یکی از تیره ها و شعب یک [[دین]] گفته می شود؛<ref>فرهنگ فارسی معین، ج 3، ص 3976.</ref> می خواهد تیره های اعتقادی مانند [[اسماعیلیه]] و [[معتزله]] در [[اسلام]] باشد یا طریق سیر و سلوک مانند مذهب [[نقشبندیه]] در [[صوفیه]] باشد یا روش عمل نسبت به احکام مانند مذهب [[شافعیه]] و [[حنفیه]] در فقه.<ref> مشكور، محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی، مقدمه استاد مدیر شانه چی، ص ش، انتشارات آستان قدس رضوی، چ سوم، سال 1375.</ref> این توضیح لازم است که در مغرب زمین واژه «Religion» به معنای مکتب های درونی یک [[دین]] و به معنای خود [[دین]] به کار می رود و حدود نیم قرن است که متجددان کشور ما تحت تأثیر این موضوع، کلمه «مذهب» را در هر دو معنا، یعنی، «[[دین]]» و «فرقه های درونی یک [[دین]]» استعمال می کنند.<ref> ر.ك: توفیقی، حسین، آشنایی با ادیان بزرگ، قم، انتشارات سمت، چ اول،1379، ص13.</ref>

مذهب معمولا کار بردش اخص از [[دین]] است یعنی [[دین]] عام است و مذهب خاص. مثلا [[دین]] مبین [[اسلام]] عام است و شامل همه فرقه­‌های اسلامی می شود و لذا [[شیعه]] و [[سنی]] همه بر این اعتقادند که اگر کسی به وجود خداوند و یگانگی او و نبوت پیامبر اکرم (ص) و آنچه او از جانب خدا آورده، اقرار نماید، [[مسلمان]] است و آثار [[اسلام]] که در کتب فقه بیان شده بر آن مترتب است،<ref> ربانی گلپایگانی، علی، فرق و مذاهب کلامی، قم، مركز جهانی علوم اسلامی، چاپ اول، 1377ش، ص20.</ref> ولی مذاهب منشعب از [[دین]] [[اسلام]] علاوه بر این اعتقادات، اعتقادات یا اعتقاد خاصی دارند که دیگر مذاهب آن را ندارند مثلا مذهب [[شیعه]] معتقد به نصب الهی در [[امامت]] است، ولی [[مذهب تسنن]] چنین اعتقادی ندارد.

[[دین]] و مذهب با هم منافاتی ندارند، بلکه نسبت بین آنها یا عموم خصوص مطلق است این در صورتی است که مذهب به عقیده یک فرقه خاص از دینی یعنی همان معنای اصطلاحی مذهب استعمال شود و یا اینکه بین این دو مفهوم نسبت تساوی است و مذهب به معنای [[دین]] استعمال می شود.<ref>انگیزه پیدایش مذهب، آیة الله مكارم شیرازی، مقدمه.</ref>

کلمه فرقه در لغت از ریشة «فَرْق» به معنای جدا کردن، گرفته شده است و اسم است برای گروهی از مردم.<ref>المنجد (عربی به فارسی) و ترجمه محمد بندریگی، انتشارات ایران، چ دوم، ج 2، ص 1321(بیتا). و معین، محمد، فرهنگ معین، تهران، انتشارات امیركبیر، چاپ دهم، 1375، ج2، ص2523.</ref>

کلمه فِرْقه در اصطلاح، نیز معنایی نزدیک به معنی لغوی دارد و به گروهی از مردم که اعتقاد واحدی غیر از اعتقاد دیگران را انتخاب و دنبال کنند، فرقه گفته می شود.<ref> ر.ك: فرهنگ فارسی معین، ج 3، ص 2523.</ref> مثلاً اگر عده ای از پیروان یک [[دین]]، اعتقاد خاصی غیر از اعتقاد عموم پیروان آن [[دین]] داشته باشند به آن عده «فرقه» گفته می شود.

برای مثال [[اهل سنت]] چهار مذهب فقهی دارند که عبارت است از [[مالكی|مالکی]]، [[شافعی]]، [[حنفی]] و [[حنبلی]] و ده ها فرقه ریز و درشت کلامی دارند مانند: [[معتزله]]، [[اشعری]]، [[ماتریدی]]، اهل [[حدیث]]، مشبهه و... به همین دلیل می توان ادعا کرد که به اصطلاح علمای منطق، رابطه فرقه و مذهب اعم و اخص مطلق است هر فرقه ای مذهب است، ولی هر مذهبی فرقه نیست. البته این فرق برگرفته از استعمال است و با تغییر استعمال این فرق هم تغییر می کند.