پرش به محتوا

شیعه در تونس: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'می گردد' به 'می‌گردد'
جز (جایگزینی متن - 'زین العابدین' به 'زین‌العابدین')
جز (جایگزینی متن - 'می گردد' به 'می‌گردد')
خط ۱۹: خط ۱۹:


=پیشینه تشیع در تونس=  
=پیشینه تشیع در تونس=  
حضور تشیع در کشور تونس به همان قرن اول ظهور اسلام برمی گردد؛ حتی قبل از زمانی که دولت ادارسه (ادریسی ها) در قرن دوم هجری در مراکش و حکومت فاطمیون در [[مصر]] و تونس ایجاد شد.<ref>[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/5211/7626/95250/%D8%AA%D8%B4%DB%8C%D8%B9-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D9%88%D9%86%D8%B3 برگرفته از سایت: hawzah.net]</ref>
حضور تشیع در کشور تونس به همان قرن اول ظهور اسلام برمی‌گردد؛ حتی قبل از زمانی که دولت ادارسه (ادریسی ها) در قرن دوم هجری در مراکش و حکومت فاطمیون در [[مصر]] و تونس ایجاد شد.<ref>[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/5211/7626/95250/%D8%AA%D8%B4%DB%8C%D8%B9-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D9%88%D9%86%D8%B3 برگرفته از سایت: hawzah.net]</ref>


ساکنان اصلی تونس «بربرها» بودند که از موالیان اهل بیت(ع) به شمار می رفتند. شدت این ولاء به حدی بود که پس از واقعه جانسوز [[عراق|کربلا]]، یکی از قیام های خونخواهی، به وسیله آنان و در تونس فعلی رخ داد. بنی امیه نیز مشابه آنچه در «قتل عام حرّه» در مدینه منوره انجام داده بود را در تونس اعمال کرد.
ساکنان اصلی تونس «بربرها» بودند که از موالیان اهل بیت(ع) به شمار می رفتند. شدت این ولاء به حدی بود که پس از واقعه جانسوز [[عراق|کربلا]]، یکی از قیام های خونخواهی، به وسیله آنان و در تونس فعلی رخ داد. بنی امیه نیز مشابه آنچه در «قتل عام حرّه» در مدینه منوره انجام داده بود را در تونس اعمال کرد.
خط ۸۱: خط ۸۱:
مردم تونس ـ شیعه و سنی ـ در ایام محرم از هرگونه مراسم شادی مانند جشن عروسی و ختنه کنان خودداری می کنند. آنها حتی در عزاداری هایشان در این ماه، از خوردن غذاهای رنگین اجتناب می کنند و صبح عاشورا نیز به قبرستان ها و مزار اموات سر می زنند و معتقدند که همه ارواح در روز عاشورا کنار قبر خود حضور پیدا می کنند و منتظر دیدار بستگان زنده خود هستند.
مردم تونس ـ شیعه و سنی ـ در ایام محرم از هرگونه مراسم شادی مانند جشن عروسی و ختنه کنان خودداری می کنند. آنها حتی در عزاداری هایشان در این ماه، از خوردن غذاهای رنگین اجتناب می کنند و صبح عاشورا نیز به قبرستان ها و مزار اموات سر می زنند و معتقدند که همه ارواح در روز عاشورا کنار قبر خود حضور پیدا می کنند و منتظر دیدار بستگان زنده خود هستند.


مردم تونس شب عاشورا با آتش زدن علف های خشک و شعله ور کردن آنها که به «اجیجه» شهرت دارد، گلوله هایی شلیک می کنند و بر این اعتقادند که این آتش ها و روشنایی ها موجب شادمانی اطفال کربلا می شود. این سنت، شبیه به شمع روشن کردن شیعیان ایران در شام غریبان است که نوعی هم دردی با یتیمان [[شیعه|امام حسین(ع)]] محسوب می گردد.
مردم تونس شب عاشورا با آتش زدن علف های خشک و شعله ور کردن آنها که به «اجیجه» شهرت دارد، گلوله هایی شلیک می کنند و بر این اعتقادند که این آتش ها و روشنایی ها موجب شادمانی اطفال کربلا می شود. این سنت، شبیه به شمع روشن کردن شیعیان ایران در شام غریبان است که نوعی هم دردی با یتیمان [[شیعه|امام حسین(ع)]] محسوب می‌گردد.


=پانویس=
=پانویس=
Writers، confirmed، مدیران
۸۸٬۰۰۹

ویرایش