متخیله: تفاوت میان نسخه‌ها

'''متخيله‏''' معتقدند که [[نفس ناطقه]] بر دو نوع عملی و نظری است. است. با نفس ناطقه عملی، محسوسات و با نفس ناطقه نظری معقولات درک می شود. حسّ انسان نزدیک ترین وسیله او در درک محسوسات است و حال آن که محسوسات از اخصّ مدركات و معقولات از بهترين مدركات است و [[عقل]] عالي ترين اسباب ادراكات است و [[قوّه متخيله]] به هر دو متصل و در  خدمت ایشان است. بنابر این، [[قوه متخیله]] ماده قوه عملی است و قوه عملی ماده قوه نظری و عقل منفعل ماده [[عقل مستفاد]] و عقل مستفاد ماده [[عقل فعال]] است.

در حقيقت؛ قوه متخيله يك چيز بیشتر نیست و چون قوّه متخيله ماده قوه عملى است و  قوه عملى ماده قوه نظرى و قوه نظرى ماده عقل منفعل و عقل منفعل ماده عقل مستفاد و عقل مستفاد ماده عقل فعّال است؛ پس اگر با افعال متحد شود به درجه كمال می رسد و در این صورت آماده دریافت [[وحی]] می شود وحى به فعّال می رسد و از عقل فعّال به عقل مستفاد و از عقل مستفاد به عقل منفعل. حكيمى که [[فيلسوف]] شود، اگر فيض كند به قوه متخيله با افعال متحد می شود. در این صورت، چنین شخصی آگاه به همه احوال و افعال می شود و آن چه را که لازم است بداند خواهد دانست و راهنمای سعادت اعظم می شود و خوبی ها و خیرات اول و اخر مربوط به دنیا و انسان ها را بیان می کند. او حاکم و رییس می شود و در نفوس نفوذ می کند و هیچ رییسی بالاتر از وی نخواهد بود بلکه او ناموسی است که اطاعت از او واجب است. و اما در این جا مقصود از عقل فعال [[جبرائیل]] است. جبرائیل در نظام آفرینش و نزد خداوند مبدأ اول و اتصال دهنده معراج و ناموس نبوت است. این سخن فلاسفه است که مسلمانان آن را نبوت نامیدند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 387  با ویرایش و بازنویسی کامل جملات و روان سازی آن.</ref> <ref>حسنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، با اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 هجری شمسی، ص 9</ref>