محمود سعید ممدوح: تفاوت میان نسخه‌ها

همچنین وی در تعریف کفر اینچنین می نویسد: کفر در زمان جاهلیت درآیه شریفه:« فلا تجعلوا لله اندادا و انتم تعلمون»<ref>سوره بقره، آیه 22.</ref> و سایر آیات به این معنا بود که مشرکین آله خود را به عنوان همتا برای خداوند متعال قرار می دادند. بنابراین آیا ممکن است مشرکین زمان جاهلیت که آله خود را همتای خداوند متعال قرارمی­دادند بگوییم در ربوبیت موحد بودند؟ این خلاف صریح قرآن است:«و ما قدروا الله حق قدره اذ قالوا ما انزل الله علی بشر من شیء»<ref>سوره انعام، آیه 91.</ref> ابن عباس می گوید این مشرکان ایمان نداشتند براینکه خداوند بر هر شیئ قادر است.<ref>ممدوح، محمود سعید، کشف الستور عما اشکل من احکام القبور،ناشر: دارالکتب المصریه،چاپ دوم 1429ه.ق. ص15الی 18.</ref> بنابراین گفته محمد بن عبدالوهاب در اینکه شرک مشرکین زمان ما « که مسلمانان باشند» شدیدتر از مشرکین زمان پیامبر باشد باطل است.<ref> همان. ص25.</ref>

وی بعد از بیان تعریف علماء از عبادت می نویسد: عبادت بر دو اساس استوار است: قلبی و قالبی: قلبی همان اعتقاد و کمال ربوبیت در معبود است. قالبی عبارت از انجام انواع خضوع ظاهری از قیام و رکوع و سجود و دعا است. بنابراین اگر قالب باشد بدون اعتقاد قلبی این عبادت محسوب نمی‌شود. لذا اگر مشاهده می‌­گردد برخی از علماء سجده بر بت یا صلیب را کفر می دانند و شخص سجده کننده را تکفیر می‌کنند به دلیل این است که سجده او علامتی بر کفر است و کفر بالذات نیست. از همین روی است کلام خداوند متعال: «و خروا له سجدا»<ref>سوره یوسف، آیه 100.</ref> دلالت بر عدم کفر سجده کنندگان بر یوسف می کند.<ref>ممدوح، محمود سعید، کشف الستور عما اشکل من احکام القبور،ص 39.</ref>

وی روایت بیان شده در اتخاذ قبور به عنوان مسجد را به معنای اینکه نهی می کند از بناء مسجد در کنار قبور رد کرده و می نویسد: اینکه تصور شود روایات نهی از اتخاذ قبور به این معنا باشد که نباید روی قبری بنائی درست شود خطا و غیر معقول است؛ زیرا اولا در عصر صحابه و بزرگان از تابعین در عصرهای مختلف با اختلاف در عقیده ومذهب قائل بر جواز وارد کردن قبر در مسجد نبوی بودند. ثانیا حضرت خود خبر از این دادند که قبر شریفشان در داخل مسجد خواهد بود. «مابین قبری و منبری روضة من ریاض الجنة» ثالثا با اسناد بسیار معتبری ثابت شده است که تعدادی از انبیاء در مسجد خیف دفن شده اند. رابعا همچنین با اسناد صحیحه ثبت شده که اسماعیل و انبیاء دیگری در مسجد الحرام مدفون هستند. خامسا ثبت شده تعدادی از صحابه در کنار یا روی قبر صحابی مجاهد ابی بصیر بناء ساخته اند. سادسا نقل شده عایشه در حجره ای که قبر مطهر پیامبر بودن نماز می خواند.سابعا امت متفق است بر اینکه دفن میت در بنا مسقف جایز است و جمهور علماء فتوی بر جواز نماز در این بنا داده اند.<ref>ممدوح، محمود سعید، کشف الستور عما اشکل من احکام القبور،68</ref> بنابراین آنچه البانی در کتاب « تحذیر الساجد من اتخاذ القبور مساجد» بیان کرده که مراد از بناء مسجد سه معنا است که معنای اول سجده بر روی قبر و معنای دوم سجده به سوی قبر و معنای سوم بناء مسجد بر قبر است، صحیح نیست. بلکه از روایت عایشه تنها دو معنا اول استفاده می شود.<ref>همان، ص74.</ref>