نقش وحدت مذاهب اسلامی در انقلاب عراق (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

[[سید محمد صدر]]، [[محمدمهدی بصیر]]، [[محمدباقر شبیبی]] و [[جعفر ابوتیمان]]، از برجسته ترین شخصیت های [[شیعه]] بودند که مسلمانان را به اتحاد با یکدیگر بر می انگیختند. شبیبی و ابوتیمان رابط [[کربلا]]، [[نجف]] و [[بغداد]] به شمار می‌رفتند و کوشش های ضد قیمومیت این سه شهر را با یکدیگر هم آهنگ می کردند<ref>الوردی، ۹۸ – ۹۷.</ref> آشکار ترین نماد وحدت [[شیعه]] و [[اهل سنت]] با یکدیگر، در ماجرای برپایی جشن های میلاد پیامبر(ص) و آیین محرم ۱۳۳۸ رخ نمود. میزان اتحاد شیعیان و اهل سنت در این زمان چنان بود که حتی نیروهای اشغال گر از آن به شگفت آمده بودند.  

«جاسوسان و نیروهای پلیس [[انگلیس]] از پیوند نزدیک [[شیعه]] و [[اهل سنت]] در شهرهای بغداد و کاظمین کاملا گیج شده بودند؛ به گونه ای که یکی از آنها در گزارش خود نوشت، چنین پدیده ای هرگز تا این تاریخ سابقه نداشته است. شیعیان و اهل سنت با این اتحاد چه واقعی یا غیر واقعی به اعتماد متقابل دست یافته اند»  <ref>Nakash, p۷۰ .</ref>