محکم و متشابه از منظر فریقین (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

[[راغب اصفهانی]] در ذیل آیه شریفه( آیات محکمات هن أم الکتاب وأخر متشابهات ) در معنای محکم می نویسد:   

ایشان در معنای متشابه هم می نویسد:  

انگاه به بیان تعاریف گوناگون از ایندو پرداخته و می نویسد از جمله آنکه:  

انگاه به ذکر نمونه های از متشابه نسبی درقرآن  پرداخته و در پایان این بحث می نویسد: راسخان در علم که اصحاب فکر و اندیشه هستند می دانند چگونه با ارجاع آیات متشابه به آیات دیگر به درک واقعی ان نائل شده که در اینصورت همان آیات محکم تبدیل به متشابه می‌گردد.   

"ایشان در تبیین معنای اصطلاحی و رائج  این دو بین محققین می نویسد:

ایشان درادامه می نویسد تفاوت  شیعه با اهل سنت در تعریف فوق از متشابهات ان است که از منظر عالمان شیعه علم به تاویل متشابهات درنزد پیامبر ص و اهل بیت ع نیز باذن الهی می باشد در حالی که از منظر مشهور اهل سنت تاویل ان فقط نزد خداوند می باشد. <ref>القرآن فی الاسلام ص 33-37 </ref>   

ایشان  در تبیین شیوه ارجاع متشابهات به محکمات  می نویسد:  

ایشان بعد از بیان مفهوم لغوی محکم – اتقان  امر و عدم  امکان فساد در ان  – می نویسد:

ایشان  در تبیین  وصف محکم  در آیه ( الر کتاب احکمت آیاته ثم فصلت... )  می نویسد:   

وصف محکم در قرآن بدان معناست که نظم و معانی قرآن از استحکام لازم برخوردار بوده و قابل بهم خوردن نیست ودر تبیین وصف متشابه برای کل قرآن( الله نزل أحسن الحدیث کتابا متشابها مثانی... ) می نویسد:  متشابه نیز در قرآن بمعنای تشابه آیات به یکدیگر  در نظم اتقان و پیوستگی  رسالت و هدف نهائی و خالی بودن از تناقض  می باشد.  <ref>همان</ref>

ایشان  سپس به بررسی دو واژه محکم و متشابه در سوره 7 آل عمران پرداخته و می نویسد:

ایشان نخست به ذکر نکته مهمی در تفسیر قرآن پرداخته و می نویسد: تفسیرقرآن به دو نوع تفسیر لفظ  و تفسیر معنی  تفسیم می شود.  

ایشان  تفسیر آیات متشابه را از نوع تفسیر دوم –تحدید معنا و مصداق حقیقی - دانسته و می نویسد:  

ایشان  فقره: (... فیتبعون ما تشابه منه... )  را قرینه بر اثبات تشابه بمعنای مذکور- الفاظی که فهم انها علاوه بر تفسیر لغوی نیاز به تفسیر معنا و مصداق حقیقی دارند – دانسته ومی نویسد: