ارزش‌ها و منافع، پایه روابط میان مسیحیان و مسلمانان (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

تردیدى نیست که در جهان اسلام خیزش اسلامى تمام عیارى وجود دارد که به ویژه در نیمه قرن گذشته، تجلى روشن ترى پیدا کرد که برخى نمودهاى آنرا که در عین حال مى تواند به عنوان عامل گسترش و ریشه دوانى آن هم تلقى شود، شاهد بودیم نمودهایى چون: تأسیس نهادهاى فراگیرى مانند «رابطة العالم الاسلامى» و «سازمان کنفرانس اسلامى» در اواخر دهه شصت (قرن بیستم)، پیروزى انقلاب اسلامى در ایران، شکست اتحاد شوروى در افغانستان، فراگیر شدن خواست پیاده کردن اسلام در سرتاسر جهان اسلام، بالا گرفتن بدبینى ها نسبت به مقاصد غرب در برابر جهان اسلام، گسترش پدیده ها و ظواهر اسلامى به ویژه در میان جوانان و ...

ما خود را در یک زاویه تنگ، آنچنان زندانى نمى بینیم که طى آن یا باید عرصه را به رویارویى ارزش هاى متناقض (اسلام  غرب) و از آن جا نبرد تمدنها، واگذار کنیم و یا مصلحت اندیشى کنیم و همه ارزش ها را زیر پا نهیم تا همزیستى، صورت گرفته باشد. و البته کوتاه آمدن نسبت به ارزش ها نیز به معناى از خودبیگانگى است. این معادله، در مورد روابط اسلام و غرب، باطل است و در مورد روابط اسلام و مسیحیّت، از بطلان بیشترى برخوردار است. زیرا چه بسیار نقاط مشترکى که میان اسلام و غرب وجود دارد که مى توان بدون کوتاه آمدن از ارزش ها، در مورد آنها، به توافق و تفاهم رسید ارزش هاى مشترکى چون: حقوق بشر، دموکراسى، صلح، جنگ علیه تروریسم، مقاومت در برابر نژادپرستى، نازیسم، فاشیسم و ...; منافع و مصالح مشترکى نیز وجود دارد که این رابطه را نیروى بیشترى مى بخشند.  

و چه اشتراکات تمدنى که این دو آیین، از سر گذرانده اند; گواینکه خود مصلحت نیز یک ارزش دینى است که چنین همزیستى و همکارى با یکدیگر را، ایجاب مى کند.همکارى در مبارزه با فقر و بیمارى و جهل، کوشش در جهت نفى تعصّب و فروپاشى اخلاقى و برآوردن نیازهاى معنوى و ایستادگى در برابر توطئه هاى شیطانى براى در هم شکستن کیان خانواده و ایجاد تردید در ارزش هاى دینى، و مقاومت در برابر هرگونه تروریسم از جمله ترورسیم رسمى و نفى مدعیان دینى که بنا به منافع شخصى، گروهى، حزبى و فرقه اى خود، جنگ آفرینى مى کنند و در پوششى از دین پنهان مى شوند و ...، همه و همه منافع و مصلحت هایى است که طرفین را به همکارى سازنده فرا مى خواند.