جریان سلفی در اندونزی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

مثلا معهد دارالسلام در غونتور (gontor) ۲۳۰ هکتار از اراضی کشاورزی (زراعی) را در اختیار دارد و مدرسه هدایت الله در کالیمانتان شرقی حدود یکصد هکتار؛ همچنین بقیه مدارس و سازمان‌ها، کمک دولت و خیرین کویتی و جمعیت دعوت اسلامی لیبی و مملکت سعودی از جمله کمکهای کشورهای خارجی به جمعیت های دعوت اسلامی در اندونزی است. برای مثال ساخت مدرسه، دانشگاه، مسجد، بیمارستان، سینما و کارخانه برق و اهدای ۳۰۰۰۰ (سی هزار) نسخه قرآن چاپ عربستان فقط برخی از کمک های کشور عربستان به جمعیت محمدیه اندونزی است که در برخی جراید آمده و می توانیم از آن گزارش دهیم؛ اما وضعیت مصادر مالی جمعیت های اسلامی دقیقا مشخض نیست». <ref>محمد ریحان ناسوتیون،</ref> اندونیسیا...، ص ۲۲۰- ۲۲۵.

یکی دیگر از موسسات سلفی در اندونزی مدرسه صفوان است که در سال ۱4۱۲ق/۱۹۹۲م/۱۳۷۱ش توسط تعدادی از افرادی که فارغ التحصیل از منطقه خاورمیانه بودند تأسیس شد، این موسسه نیز اهتمام عمده اش به آموزش و تبلیغ با رویکردی سلفی است. اگر چه رویکرد این گروه بیشتر اخوانی (اخوان المسلمین مصر) است تا وهابی، ولی گرایش های وهابی در افکار آنان را نمی‌توان انکار کرد و نشانه های آن را در نوشته های فراوان آنان می توان دید و شاید بتوان گفت اندیشه های موجود در وب سایت ایشان (www . alsofwan . or . id)، دیدگاه های کلامی مبتنی بر اندیشه های وهابی ارائه می¬دهد، ولی در روش های تبلیغ و دعوت، متکی بر اخوان المسلمین هستند. به نظر می‌رسد این گروه بر اساس اندیشه اخوان المسلمین حرکت کرده و تشابه برخی عقاید میان وهابی ها و اخوانی ها مثل توسل و شفاعت برخی از نویسندگان را به اشتباه بیندازد که باید از این اشتباه پرهیز کرد.

در کنار این موسسات، نقش رسانه ها در ترویج وهابیت در اندونزی نیز قابل توجه است. به لحاظ تاریخی، می توان گفت که از زمان استقلال اندونزی مجلاتی با محتوای دینی و گرایش سلفی منتشر می شده است.

در پایان مقاله؛ بی مناسبت نیست به گونه‌ای گذرا به تأثیر سید قطب و اخوان المسلمین در اندونزی بپردازیم. نیازی به ذکر ندارد که اگر چه میان وهابیت و گرایش اخوان المسلمین و پیروان سید قطب اشتراکاتی وجود دارد ولی نقاط افتراق آنها هم کم نیست. علمای وهابی معاصر معمولا اخوانی ها را مورد انتقاد قرار می‌دهند و با آنها مخالفت می‌کنند. در فتاوای روحانیون وهابی موارد متعددی را می توان یافت که اینان، مردم را از متابعت اخوانی ها منع می‌کنند و آنها را منحرف از اسلام می‌دانند و مدعی اند که اولا اخوان المسلمین از اسلام به عنوان ابزاری برای دست یابی به اهداف سیاسی خود استفاده می کند و ثانیا قرائت های نوینی را از اسلام ارائه می‌دهد. و اما جهت مشترک اینان این است که هر دو معتقدند که عقب افتادگی مسلمانان از قافله پیشرفت به دلیل مهجوریت آموزه های قرآن و سنت است و برای دست یابی به این پیشرفت باید مجددا بازگشت به قرآن و سنت نمود. دیدگاه های سید قطب و اخوان المسلمین تأثیر قابل توجهی در کشور اندونزی و به خصوص در میان نسل جوان داشته است.این تاثیر را از آغاز دهه ۸۰ که فعالیت های اسلامی دانشجویان در دانشگاه های سکولار اندونزی آغاز شد می توان مشاهده کرد.