۸۷٬۸۱۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'می رفت' به 'میرفت') |
جز (جایگزینی متن - 'دانسته اند' به 'دانستهاند') |
||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
نبوغ و استعداد سرشار و ژرف نگری محققانه و روانی گفتار وی، شاگردان علوم اسلامی را گردش جمع کرده و وی را از برجسته ترین اساتید حوزه حله به شمار آورد به گونه ای که بعد از رحلت استادش، در سال 645هجری مرجعیت عامه ی [[شیعه]] را به عهده گرفت و لقب محقق را برازنده ی خویش ساخت. | نبوغ و استعداد سرشار و ژرف نگری محققانه و روانی گفتار وی، شاگردان علوم اسلامی را گردش جمع کرده و وی را از برجسته ترین اساتید حوزه حله به شمار آورد به گونه ای که بعد از رحلت استادش، در سال 645هجری مرجعیت عامه ی [[شیعه]] را به عهده گرفت و لقب محقق را برازنده ی خویش ساخت. | ||
ناگفته نماند که برخی از مورخان [[مرجعیت]] ایشان را از زمان رحلت استادش، سید فخاربن معد، در سال 630 هجری | ناگفته نماند که برخی از مورخان [[مرجعیت]] ایشان را از زمان رحلت استادش، سید فخاربن معد، در سال 630 هجری دانستهاند؛ بنابراین، ایشان بیش از سی سال، مرجعیت بلامنازع شیعیان و بالاترین مقام استادی حوزه حله را داشته است. مرجعیت جهانی ایشان را بدین دلیل معتقدیم که | ||
اولاً: حوزه علمیه حله در قرن هفتم و هشت و بخشی از قرن نهم معروف ترین حوزه ی علیمه ی عالم تشیع به شمار میرفت. چنان که عالمان بزرگی از نقاط مختلف در آن به تحصیل اشتغال داشتند و | اولاً: حوزه علمیه حله در قرن هفتم و هشت و بخشی از قرن نهم معروف ترین حوزه ی علیمه ی عالم تشیع به شمار میرفت. چنان که عالمان بزرگی از نقاط مختلف در آن به تحصیل اشتغال داشتند و |