۸۷٬۷۷۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'سال ها' به 'سالها') |
جز (جایگزینی متن - 'خواسته ها' به 'خواستهها') |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
*حذف مطالب مذهبی اعتراض برانگیز از کتابهای درسی. | *حذف مطالب مذهبی اعتراض برانگیز از کتابهای درسی. | ||
سیدمحمد دهلوی، به عنوان رئیس مجلس اعلای علمای شیعه ــ که در همان تاریخ، برای پیگیری خواستهای شرکتکنندگان در این گردههایی، ایجاد شد مسئولیت پیگیری | سیدمحمد دهلوی، به عنوان رئیس مجلس اعلای علمای شیعه ــ که در همان تاریخ، برای پیگیری خواستهای شرکتکنندگان در این گردههایی، ایجاد شد مسئولیت پیگیری خواستههای شیعیان را بر عهده گرفت. دولت ایوبخان در برابر این فشارها، تفکیک متون درسی دینی شیعیان را پذیرفت؛ اما در 1350 ش/ 1971، که دهلوی درگذشت، گروههای شیعه نیز تقریباً از فعالیت بازماندند. | ||
==دادگاه شریعت فدرال عامل حرکت جدید شیعیان== | ==دادگاه شریعت فدرال عامل حرکت جدید شیعیان== | ||
خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
==دوره اول، رهبری مفتی جعفر حسین== | ==دوره اول، رهبری مفتی جعفر حسین== | ||
از 1358 تا 1363 ش/ 1979ـ1983. این دوره با رهبری مفتی جعفر حسین آغاز شد. در این دوره، نهضت اجرای فقه جعفری توانست دولت ضیاءالحق را در ظاهر به پذیرش خواست شیعیان مبنی بر نپرداختن زکات به دولت وادار سازد. همچنین در معاهدهای که میان رهبران نهضت جعفری و دولت در دی 1358/ ژانویه 1980 در اسلامآباد به امضا رسید، در باره آموزش تعلیمات دینی، حفاظت از عزاداری و اجرای قوانین فقه جعفری در احوالات شخصیه در مورد شیعیان، به توافق رسیدند، اما دولت بعداً از اجرای آن خودداری کرد<ref>زندگینامه علامه شهید عارف حسینالحسینی ، ص 44ـ46</ref>. | از 1358 تا 1363 ش/ 1979ـ1983. این دوره با رهبری مفتی جعفر حسین آغاز شد. در این دوره، نهضت اجرای فقه جعفری توانست دولت ضیاءالحق را در ظاهر به پذیرش خواست شیعیان مبنی بر نپرداختن زکات به دولت وادار سازد. همچنین در معاهدهای که میان رهبران نهضت جعفری و دولت در دی 1358/ ژانویه 1980 در اسلامآباد به امضا رسید، در باره آموزش تعلیمات دینی، حفاظت از عزاداری و اجرای قوانین فقه جعفری در احوالات شخصیه در مورد شیعیان، به توافق رسیدند، اما دولت بعداً از اجرای آن خودداری کرد<ref>زندگینامه علامه شهید عارف حسینالحسینی ، ص 44ـ46</ref>. | ||
در دوره اول، به دلیل محدود بودن اهداف نهضت و خوشبینی مردم در برآورده شدن | در دوره اول، به دلیل محدود بودن اهداف نهضت و خوشبینی مردم در برآورده شدن خواستههایشان و مشروط بودن اجرای فقه شیعی به اسلامی شدن قوانین کشور و همچنین مشکلات ساختاری نهضت، پیشرفت کمی در بهبود وضع شیعیان حاصل شد. | ||
==دوره دوم، رهبری علامه عارف حسین حسینی== | ==دوره دوم، رهبری علامه عارف حسین حسینی== | ||
خط ۱۲۷: | خط ۱۲۷: | ||
با ادامه تنش های فرقهای قومی و سیاسی در پاکستان، اوضاع اجتماعی و سیاسی در سالهای آخر دهه 1370 ش/ 1990 به شدت بحرانی شده بود که به کودتای ژنرال پرویز مُشرّف در 2 مهر 1378/ 12 اکتبر 1999 و سقوط دولت نواز شریف انجامید. وی مبارزه با فرقهگرایی را یکی از برنامههای اصلی خود میدانست. حادثه 20 شهریور 1380/ 11 سپتامبر 2001 در امریکا و اقدام امریکا و جامعه جهانی برای مبارزه با تروریسم، رئیسجمهور پاکستان را به برخوردهای شدیدتری با احزاب تندرو اسلامی در این کشور واداشت؛ از اینرو، دولت مشرّف سپاه صحابه و [[جیش محمد]] را غیرقانونی اعلام کرد و در 22 دی 1380/ 12 ژانویه 2002 نهضت جعفریه را نیز در ردیف آنها قرار داد و فعالیت آن ممنوع شد. پس از آن، نهضت نام خود را به «اسلامی تحریک» (جنبش اسلامی) تغییر داد و بلافاصله فعالیت خود را تحت نام جدید آغاز کرد؛ اما، دولت در 24 آبان 1382/ 15 نوامبر 2003 «تحریک اسلامی» و هر نوع فعالیت رهبران آن را با هر عنوان دیگری، غیرقانونی خواند. از آن تاریخ تا شهریور 1384/ سپتامبر 2005 دولت دفاتر نهضت را مُهر و موم کرده و از اجتماعات آن جلوگیری نموده است. این تصمیم دولت صدمات شدیدی بر تشکیلات نهضت وارد کرد و بسیاری از فعالان نهضت را عملاً منزوی نمود. ساجد علی نقوی ناگزیر شد فعالیت های سیاسیاش را از طریق «[[مجلس متحده عمل]]»، که «نهضت» یکی از اعضای آن است، تداوم بخشد و ارتباطات مردمی را نیز از طریق برگزاری عزاداری ها یا شرکت در آنها و برنامههای مذهبی ادامه دهد و دیدگاه ها و مواضع خود را بازگوی نماید. همزمان با ممنوع شدن فعالیت های جنبش اسلامی، ساجدعلی نقوی نیز، به اتهام دخالت در قتل اعظم طارق، سرپرست سپاه صحابه، دستگیر شد. دستگیری وی اعتراض های جمعی شیعیان را در پی داشت و بزرگان و علمای برجسته شیعه، برای حل مسئله و اقدام های بعدی، کمیتهای تشکیل دادند. وی سرانجام، پس از چهار ماه، در 23 اسفند 1382/ 14 مارس 2004 آزاد شد. از 1384 ش/ 2005 نهضت از مجاری قانونی میکوشد تا مجوز فعالیت خود را دو باره به دست آورد.<ref>[https://rch.ac.ir/article/Details/9764 برگرفته از سایت: rch.ac.ir]</ref> | با ادامه تنش های فرقهای قومی و سیاسی در پاکستان، اوضاع اجتماعی و سیاسی در سالهای آخر دهه 1370 ش/ 1990 به شدت بحرانی شده بود که به کودتای ژنرال پرویز مُشرّف در 2 مهر 1378/ 12 اکتبر 1999 و سقوط دولت نواز شریف انجامید. وی مبارزه با فرقهگرایی را یکی از برنامههای اصلی خود میدانست. حادثه 20 شهریور 1380/ 11 سپتامبر 2001 در امریکا و اقدام امریکا و جامعه جهانی برای مبارزه با تروریسم، رئیسجمهور پاکستان را به برخوردهای شدیدتری با احزاب تندرو اسلامی در این کشور واداشت؛ از اینرو، دولت مشرّف سپاه صحابه و [[جیش محمد]] را غیرقانونی اعلام کرد و در 22 دی 1380/ 12 ژانویه 2002 نهضت جعفریه را نیز در ردیف آنها قرار داد و فعالیت آن ممنوع شد. پس از آن، نهضت نام خود را به «اسلامی تحریک» (جنبش اسلامی) تغییر داد و بلافاصله فعالیت خود را تحت نام جدید آغاز کرد؛ اما، دولت در 24 آبان 1382/ 15 نوامبر 2003 «تحریک اسلامی» و هر نوع فعالیت رهبران آن را با هر عنوان دیگری، غیرقانونی خواند. از آن تاریخ تا شهریور 1384/ سپتامبر 2005 دولت دفاتر نهضت را مُهر و موم کرده و از اجتماعات آن جلوگیری نموده است. این تصمیم دولت صدمات شدیدی بر تشکیلات نهضت وارد کرد و بسیاری از فعالان نهضت را عملاً منزوی نمود. ساجد علی نقوی ناگزیر شد فعالیت های سیاسیاش را از طریق «[[مجلس متحده عمل]]»، که «نهضت» یکی از اعضای آن است، تداوم بخشد و ارتباطات مردمی را نیز از طریق برگزاری عزاداری ها یا شرکت در آنها و برنامههای مذهبی ادامه دهد و دیدگاه ها و مواضع خود را بازگوی نماید. همزمان با ممنوع شدن فعالیت های جنبش اسلامی، ساجدعلی نقوی نیز، به اتهام دخالت در قتل اعظم طارق، سرپرست سپاه صحابه، دستگیر شد. دستگیری وی اعتراض های جمعی شیعیان را در پی داشت و بزرگان و علمای برجسته شیعه، برای حل مسئله و اقدام های بعدی، کمیتهای تشکیل دادند. وی سرانجام، پس از چهار ماه، در 23 اسفند 1382/ 14 مارس 2004 آزاد شد. از 1384 ش/ 2005 نهضت از مجاری قانونی میکوشد تا مجوز فعالیت خود را دو باره به دست آورد.<ref>[https://rch.ac.ir/article/Details/9764 برگرفته از سایت: rch.ac.ir]</ref> | ||
=اهداف و | =اهداف و خواستههای کنونی نهضت از دولت= | ||
در اوضاع کنونی، مهمترین اهداف و خواست های آن از دولت عبارتاند از: | در اوضاع کنونی، مهمترین اهداف و خواست های آن از دولت عبارتاند از: | ||