نیجر: تفاوت میان نسخه‌ها

غطاطو مدیر مجله ثقلین<ref>ویکی فقه</ref>

اگرچه مذهب تشیع، طی سی سال گذشته و عمدتاً از سوی مبلغان اعزامی جمهوری اسلامی ایران، به مردم نیجر معرفی و در مناطقی از این کشور نیز گسترش یافته، ولی در حقیقت سابقه تشیع به ده ها سال پیش و به زمان ظهور برخی حرکت های اسلامی جهادی نظیر حکومت اسلامی الحاج محمود و الحاج عمرتال در قرون هجده و نوزده میلادی باز می گردد. در حقیقت این نهضت ها که بر پایه اندیشه مهدویت و ظهور منجی عالم بشریت استوار بودند، مردم نیجر و به ویژه پیروان زریقت های تیجانیه و قادریه را با مذهب اهل بیت (ع) آشنا کردند. از این رو، تاریخ تشیع در نیجر، نباید صرفاً در سی سال گذشته مورد مطالعه قرار گیرد. بنا بر گفته بسیاری از شیعیان کنونی نیجر، بهترین گواه این امر، علاقه و ارادت مریدان طریقت های متصوفه به ائمه اطهار (ع) و تاکید آنها بر نام گذاری فرزندان خود به اسامی امامان شیعه از جمله علی، حسن، حسین، حسنین ( اکثراً پیروان تیجانیه و قادریه معتقدند حسن و حسین(ع) دوقلو بوده اند)، باقر، صادق و ... است.

  براساس قانون، وزارت امور دینی نیجر موظف است مساعدت های مالی را به سازمان هایی ارائه دهد که به طور رسمی در این وزارتخانه به ثیت می رسند وزارت امور دینی نیجر، پس از صدور مجوز سازمان های شیعی الکوثر و شباب اهل بیت (ع)، تحت نفوذ و فشار وهابیون از ارائه تسهیلات به این دو سازمان خودداری کرد. در پی این امر، رؤسای سازمان های مزبور به دادگاه نیجر شکایت کردند و با ارائه دلایل مستدل خواستار دریافت کمک های دولتی شدند. رأی دادگاه که با وجود دخالت مستقیم وهابیون بر علیه شیعیان صادر شد، وزارت امور دینی را وادار کرد تا تسهیلات لازم را در اختیار الکوثر و شباب اهل بیت (ع) قرار دهد و این امر ضربه سنگینی بر وهابیون بود که در بدنه دولت نیجر رسوخ کرده اند. (گفت و گو با شیخ عبد الملک، معاون حوزه علمیه رسول اکرم (ص)، نیامی: آذر 1387).