۸۷٬۷۷۵
ویرایش
شفاعت از اولیای الهی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مىدانستند' به 'می‌دانستند'
جز (جایگزینی متن - 'مىکردند' به 'می‌کردند') |
جز (جایگزینی متن - 'مىدانستند' به 'می‌دانستند') |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
ثانیا- هیچگونه شباهتى میان" بت پرستان" و" خدا پرستان معتقد به شفاعت به اذن الله" نیست، زیرا بت پرستان، عبادت بتها می‌کردند و آنها را شفیع | ثانیا- هیچگونه شباهتى میان" بت پرستان" و" خدا پرستان معتقد به شفاعت به اذن الله" نیست، زیرا بت پرستان، عبادت بتها می‌کردند و آنها را شفیع می‌دانستند در حالى که در مورد مسلمانان معتقد به شفاعت، مساله عبادت شفعاء به هیچوجه مطرح نیست، بلکه تنها درخواست شفاعت در پیشگاه خدا از آنها مىکنند و همانطور که خواهیم گفت در خواست شفاعت هیچ ارتباطى به مساله عبادت ندارد. | ||
بت پرستان از پرستش خداى یگانه وحشت داشتند و مىگفتند:" أجعل الآلهة إلها واحدا إن هذا لشیء عجاب" (سوره ص آیه 5). | بت پرستان از پرستش خداى یگانه وحشت داشتند و مىگفتند:" أجعل الآلهة إلها واحدا إن هذا لشیء عجاب" (سوره ص آیه 5). | ||
بت پرستان بتها را از نظر عبادت در ردیف خداوند | بت پرستان بتها را از نظر عبادت در ردیف خداوند می‌دانستند و مىگفتند:" تالله إن کنا لفی ضلال مبین إذ نسویکم برب العالمین" (شعراء آیه 98). | ||
بت پرستان همانطور که تواریخ به روشنى گواهى مىدهد اعتقاد به تاثیر بتها در سرنوشت خود داشتند و مبدئیت تاثیر براى آنها قائل بودند، در حالى که مسلمانان معتقد به شفاعت، تمام تاثیر را از خدا میدانند، و براى هیچ موجودى استقلال در تاثیر قائل نیستند.مقایسه این دو با یکدیگر بسیار جاهلانه و دور از منطق است. | بت پرستان همانطور که تواریخ به روشنى گواهى مىدهد اعتقاد به تاثیر بتها در سرنوشت خود داشتند و مبدئیت تاثیر براى آنها قائل بودند، در حالى که مسلمانان معتقد به شفاعت، تمام تاثیر را از خدا میدانند، و براى هیچ موجودى استقلال در تاثیر قائل نیستند.مقایسه این دو با یکدیگر بسیار جاهلانه و دور از منطق است. | ||
| خط ۱۶۲: | خط ۱۶۲: | ||
مشرکین که مىپنداشتند ربوبیت جهان بین خدا و غیر خدا تقسیم شده است بر خود لازم | مشرکین که مىپنداشتند ربوبیت جهان بین خدا و غیر خدا تقسیم شده است بر خود لازم نمی‌دانستند که در صدد جلب رضا و خشنودى «اللّه» باشند؛ مىگفتند مىتوان با قربانیها و پرستشهایى که در برابر بتها انجام مىدهیم، رضایت «رب» هاى دیگر را بدست آوریم و نظر موافق آنها را جلب کنیم هر چند مخالف رضاى «اللّه» باشد؛ اگر رضایت اینها را کسب کنیم آنها خودشان بنحوى کار را در نزد «اللّه» حل مىکنند. | ||