توحید: تفاوت میان نسخه‌ها

'''توحید''' از بنیادی ترین ارکان [[اصول دین]] و به معنای  یگانگی [[خدا]] است. اعتقاد به توحید نگاه عبد را نسبت به معبود تغییر می‌دهد و او را تسلیم موجودی می کند که هستی در سیطره فرمان اوست.  توحید از هر منظری قله [[عرفان]] است. این مسئله حتی در دیگر ادیان خصوصا ادیان ابراهیمی نیز به عنوان اصلی بنیادی شناخته شده است. به طوری که به انسان های [[توحید گرا]]، [[موحد]] می گویند. توحید از منظر [[فلسفه]] و [[کلام]] به توحید ذاتی، صفاتی، افعالی و توحید در عبادت  تقسیم می شود.

در مباحث خداشناسی، توحید به معنای [[یکتاپرستی]] یکى از [[اصول اعتقادى اسلام]] و همه [[ادیان ابراهیمى]] است. اهمیت این اصل به این دلیل است که به نظر بسیاری از متکلمان مسلمان؛ دیگر [[اصول دین]] اسلام مبتنی بر اصل توحید می‌باشد. به همین دلیل است که امام علی علیه السلام در روایتی از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل می کند که "التوحید نصف الدین" یعنی توحید نیمی از دین است.<ref> شیخ صدوق، التوحید، قم نشر جامعه مدرسین، چاپ اول، ص 68، ح 24.</ref>و یا شخصی نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و پرسید اساس علم چیست؟ حضرت فرمودند: «معرفة الله حق معرفته» <ref>همان، ص 285</ref> یعنی [[شناخت خدا]] آن چنان که شایسته اوست. آن شخص دوباره پرسید حق [[معرفت خدا]] چیست؟ حضرت فرمودند: این که بدانی او نه مثلی دارد و نه شبیهی و او را معبود واحد خالق و قادر و اول و آخر و ظاهر و باطن بشناسی که مثل و مانندی ندارد این است حق معرفت خداوند.