۸۸٬۱۷۱
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'بزرگ تر' به 'بزرگتر') |
جز (جایگزینی متن - 'می گویند' به 'میگویند') |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
==خاستگاه== | ==خاستگاه== | ||
این فرقه در ایالت بنگاله [[هند|هندوستان]] که امروزه به آن [[بنگلادش]] | این فرقه در ایالت بنگاله [[هند|هندوستان]] که امروزه به آن [[بنگلادش]] میگویند به وجود آمده است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 115 با ویرایش</ref> | ||
==جمعیت== | ==جمعیت== | ||
خط ۸: | خط ۸: | ||
==اعتقادات عجیب== | ==اعتقادات عجیب== | ||
معتقدند [[قرآن]] در زمانى که به اتمام رسیده است چهل جزء بوده که ده جزء آن که حاوى دستورات عالى درباره سیر و سلوک و امامت [[حضرت على (ع)]] بوده و از بین رفته است. این ده جزء را حضرت على (ع) در سینه خود محفوظ مى داشت و سینه به سینه به ائمه و علماى جانشین ایشان منتقل شده و اکنون آن قرآن چهل جزئى پیش بزرگان این فرقه است. هم چنین معتقدند که مندرجات قرآن فعلى بیشتر براى عوام است و خواص باید به ده جزء دیگر که در سینه بزرگان این طایفه محفوظ است، توسل جویند! آن ها راه رسیدن به حقیقت را پیروى از طبیعت می دانند و | معتقدند [[قرآن]] در زمانى که به اتمام رسیده است چهل جزء بوده که ده جزء آن که حاوى دستورات عالى درباره سیر و سلوک و امامت [[حضرت على (ع)]] بوده و از بین رفته است. این ده جزء را حضرت على (ع) در سینه خود محفوظ مى داشت و سینه به سینه به ائمه و علماى جانشین ایشان منتقل شده و اکنون آن قرآن چهل جزئى پیش بزرگان این فرقه است. هم چنین معتقدند که مندرجات قرآن فعلى بیشتر براى عوام است و خواص باید به ده جزء دیگر که در سینه بزرگان این طایفه محفوظ است، توسل جویند! آن ها راه رسیدن به حقیقت را پیروى از طبیعت می دانند و میگویند که هر کسی بر خلاف آن قدمى بردارد، کافر است. | ||
پاول فقیریه معتقدند که مواهب طبیعت که به انسان داده شده است، چهار چیز است: | پاول فقیریه معتقدند که مواهب طبیعت که به انسان داده شده است، چهار چیز است: | ||
بول (نورى)- غایط (جورى)- خون حیض (جبورى)- منى (ستورى). ایشان از این نجاسات استفاده کرده و پرستش مى کنند و آن را از بزرگترین عبادت ها مى شمارند. هر یک از افراد این طایفه ظرف چوبى مخصوص دارد که نجاسات خود را در آن ضبط کرده در موقع لزوم از آن استفاده می کند. | بول (نورى)- غایط (جورى)- خون حیض (جبورى)- منى (ستورى). ایشان از این نجاسات استفاده کرده و پرستش مى کنند و آن را از بزرگترین عبادت ها مى شمارند. هر یک از افراد این طایفه ظرف چوبى مخصوص دارد که نجاسات خود را در آن ضبط کرده در موقع لزوم از آن استفاده می کند. |