سوره توبه: تفاوت میان نسخه‌ها

سوره توبه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۸ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۸

۳٬۱۲۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۸ آوریل ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Hoosinrasooli

confirmed، مدیران

۳۷٬۳۵۲

ویرایش

@@ خط ۱۱۲: / خط ۱۱۲: @@
 با مراجعه به موضوعات مطرح شده در سوره توبه و نيز با توجه به روايات اسباب‌النزول و سيرۀ نبوی مي‌توان يقين پيدا کرد که اين سوره در سال نهم هجری نازل شده است، قسمتی از آيات اين سوره پيش از جنگ تبوک و قسمتی ديگر به هنگام آمادگی و عزيمت به جنگ و بخشی پس از مراجعت از آن نازل شده‌اند. آيات ابتدايی سوره نيز قبل از ايام [[حج]] سال نهم هجری فرود آمده‌اند. پس از فتح مکه در سال هشتم هجری و از بين رفتن قدرت [[قريش]] و در پی شکست سپاه هوازن و ثقيف که از قبايل قدرتمند جزيرةالعرب در آن زمان به شمار مي‌آمدند، اسلام يگانه قدرت حاکم جزيرةالعرب گرديد و حکومت قدرتمند اسلامی در سراسر شبه جزيره تشکيل شد. به همين خاطر در اين سوره احکام نهايی اسلام و نحوه تعامل مسلمانان با [[کفار]] و منافقين و احکام مربوط به مجتمع‌های اسلامی ذکر شده است<ref>فى ظلال القرآن، ج 3، ص 1564 با اندکی تغيير در ترتيب مطالب.</ref>.
+=ويژگی=
+سوره توبه تنها سوره [[قرآن کریم]] است كه با «بسم الله الرحمن الرحيم»، آغاز نمى شود، در اين سوره شانزده آيه دربارۀ توبه است<ref>تفسير قرآن مهر، ج 8، ص 140.</ref>.
+برخی از مفسران (مانند [[ابی بن کعب]]) معتقدند که سوره توبه چون دنبال سوره انفال است هر دو يك سوره بحساب آيند، زيرا سوره انفال در ذكر پيمانها است و اين سوره در رفع پيمانها است<ref>ترجمه تفسير مجمع البيان، ج 11، ص: 5.</ref>.
+سوره توبه جزو سور مئين (صد آيه ای ها) است [[ابن قتيبه]] می گويد سوره مئين سوره هايی هستند که بعد از [[سوره طوال]] آمده اند علت نامگذاری اين سوره ها به مئين نزديک بودن تعداد آيه های اين سوره ها به عدد صد می باشد<ref>زاد المسير فى علم التفسير، ج 4، ص 141</ref>. گفته شده اين سوره ها عبارتند از «بنی إسرائيل، كهف، مريم، طه، أنبياء ، حج و مؤمنون»<ref>دراسة حول القرآن الکريم، ص ۳۷</ref>. برخی ديگر نيز سور مئين را سوره های «توبه، نحل، هود، يوسف، کهف، بنی اسرائيل، انبياء، طه، مؤمنون، شعراء و صافات» ذکر کرده اند<ref>التمهيد فی علوم القرآن، ج1، ص313.</ref>.
+همچنين بنا بر قول برخی از مفسران اين سوره [به همراه سوره انفال] يکی از هفت سوره طولانی قرآن (سبع طوال) می باشد. اقوال در سبع طوال هم مختلف است به گفته بعضی سوره های بقره، آل عمران، نساء، مائدة، انعام، اعراف و أنفال به همراه توبه را سبع طوال می گويند ولی برخی ديگر هفتمی را يونس می دانند و معتقدند که انفال و توبه جزو آنها نيست (اين قول سعيد بن جبير می باشد)<ref>المحرر الوجيز فى تفسير الكتاب العزيز، ج 3، ص 373 ، مفاتيح الأسرار و مصابيح الأبرار، ج 1، ص 30، جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>.
+روايت از رسول خدا(ص) نقل شده كه فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جاى تورات و سوره هاى مئين را به جاى انجيل و سوره هاى مثانى را به جاى زبور به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره هاى مفصّل فزونى بخشيد<ref>جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>.
+سوره توبه آخرين سوره نازله بر پيامبر(ص) می باشد و بنابر برخی اقوال آخرين سوره کامل نازل شده می باشد<ref>همان</ref>.
 =پانویس=
-{{پانویس|2}}
+{{پانویس|3}}
 [[رده:قرآنشناسی]]