۸۷٬۹۱۱
ویرایش
مراغیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'می رسد' به 'می‌رسد') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مراغيه''' از «مراغيان» آمده كه در الموت | '''مراغيه''' از «مراغيان» آمده كه در الموت مىزيستند و از «[[باطنیه|باطنيان]]» بودند و به [[مزدكيان]] نسبت مى دادند. | ||
==وجه تسمیه== | ==وجه تسمیه== | ||
چون نام اين فرقه «مراغيه» است، به نظر می‌رسد كه اصل آنان از شهر مراغه بوده و در | چون نام اين فرقه «مراغيه» است، به نظر می‌رسد كه اصل آنان از شهر مراغه بوده و در زمان‌هاى قديم از آن جا به الموت مهاجرت كرده باشند. | ||
==محل زندگی== | ==محل زندگی== | ||
مراغیه اکنون در برخى از دهكده | مراغیه اکنون در برخى از دهكده هاى كرانه چپ و راست شاهرود و به ويژه در قريه گورهدر و ديگين در هشت كيلومترى الموت زندگى مى‌كنند و مذهب خويش را از بيگانگان پنهان مى‌دارند و خاطره [[حسن صباح]] و بزرگ اميد را كه از جانشينان او بود، بزرگ مى‌دارند و وابستگی فراوانى به آنان دارند. | ||
==آداب و رسوم== | ==آداب و رسوم== | ||
مراغيان از خوردن گوشت حيواناتى كه كمترين علامت بيمارى در آن وجود داشته باشد پرهيز | مراغيان از خوردن گوشت حيواناتى كه كمترين علامت بيمارى در آن وجود داشته باشد پرهيز مى‌كنند. | ||
آنان به محض بروز | آنان به محض بروز نشانههاى باردارى زن، از مباشرت با وى تا بعد از حمل خوددارى مى‌كنند. همچنین طلاق در ميان این طایفه متداول نيست و نیز در قدیم خریدن برده را حرام مى‌دانستند. برخى از رسوم ايشان مانند حرمت تعدد زوجات، منع طلاق زن و خريد برده، در كتاب «جامع التواريخ» خواجه رشيدالدين فضل‌اللّه نقل شده است. | ||
==اسامی دیگر== | ==اسامی دیگر== | ||
رشيدالدين فضل‌اللّه و مورخان آن عصر، مراغيان را «ملاعين» مى‌خواندند و مى‌گفتند که آنان تمام محرمات را حلال مى‌دانستند. خواجه رشيدالدين فضل‌اللّه لقب ديگرى نيز به ايشان مى‌دهد و آنان را [[مانوى]] مى‌خواند. حمداللّه مستوفى آنان را از مزدكيان مى‌شمارد. | |||
==گویش== | ==گویش== | ||
«مراغيان» گويش ويژه اى دارند كه يكى از شاخه‌های لهجه دره الموت و شاهرود است. مركز ايشان اكنون در قريه ديگين الموت است و پيروان اين مذهب در رودبار الموت و خرقان قزوين زندگى | «مراغيان» گويش ويژه اى دارند كه يكى از شاخه‌های لهجه دره الموت و شاهرود است. مركز ايشان اكنون در قريه ديگين الموت است و پيروان اين مذهب در رودبار الموت و خرقان قزوين زندگى مى‌كنند. | ||
==مذهب== | ==مذهب== | ||
آنان داراى مذهبى اسرارآميزند و راز خود را به كسى بروز | آنان داراى مذهبى اسرارآميزند و راز خود را به كسى بروز نمىدهند و از خوردن ذبايح ديگران پرهيز مى‌كنند، صابون به جامه خود نمىزنند بلكه البسه خود را با گل مى‌شويند. زنان در هنگام قاعدگى از مداخله در امر خانه ممنوع‌اند و مانند زنان زردشتى منزوى زندگى مى‌كنند همچنين از ازدواج با غير مذهب خود مىپرهيزند. | ||
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 400 با ویرایش و اصلاح جمله</ref> <ref>حنفی عبد المنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص586</ref> | <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 400 با ویرایش و اصلاح جمله</ref> <ref>حنفی عبد المنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص586</ref> | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
[[رده: کلام ]] | [[رده: کلام ]] | ||
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]] | [[رده: فرق و مذاهب کلامی ]] | ||
<references /> | |||