ترکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

ترکیه از شمال به دریای سیاه، از شمال شرقی به گرجستان و ارمنستان، از شرق به آذربایجان و ایران، از جنوب شرقی به عراق و سوریه و از جنوب غربی و غرب به دریای مدیترانه و دریای اژه محدود می شود. پایتخت ترکیه آنکارا است.

ترکی زبان رسمی و مادری ساکنان ترکیه است و یکی از قدیمی ترین زبانهای دنیا به شمار می‌رود. بخشی از مردم کشورهای مشترک المنافع و برخی از نقاط جنوب شرقی اروپا و بعضی از مناطق خاورمیانه به این زبان صحبت می‌کنند. آذری (آذربایجان)، قفقازی و ترکمنی نیز شاخه‌هایی از زبان ترکی محسوب می‌شوند. زبان ترکی از گروه زبانی اورال - آلتانی است و به گروه‌های کوچکتر ذیل تقسیم می شود:

زبان ترکی جدید که امروزه تحت عنوان « ترکی آناتولی» شناخته می شود از ریشه ترکی عثمانی است که به وسیله سلجوقیان در اواخر قرن یازدهم به آناتولی وارد شده است. به تدریج لغات و دستور زبان فارسی و عربی به میزان قابل توجهی به این زبان وارد شد و الفبای عربی رایج گشت. پس از اعلام جمهوری (در سال 1923)، الفبای لاتین جایگزینی الفبای عربی گردید. (1928) و پس از تغییر الفبا اصلاح دستور زبان نیز توسط دولت آغاز و پی گیری شد. ویزگی زبان ترکی را حروف صدا دار آن می‌دانند (حروف áÈí æ ßáÇãí ).<ref>http://fa.ankara.icro.ir/index.aspx?pageid=8303&p=1</ref>

ساختار سیاسی ترکیه بر اساس اصل تفکیک قوا متشکل از سه قوه: مجریه، مقننه و قضائیه است. قوه مجریه مرکب از از رئیس جمهور که با رأی مستقیم مردم انتخاب می شود و رئیس دولت است، و هیئت دولت که مرکب از نخست‌وزیر و وزیران است. طبق قانون اساسی ترکیه مسئولیت مهم اجرایی کشور بر دوش هیئت وزیران می‌باشد. نخست‌وزیر از بین نمایندگان مجلس برای مدت پنج سال انتخاب می شود. با توجه به وجود نظام حزبی در ساختار سیاسی ترکیه، رهبر حزبی که اکثریت کرسی مجلس را به دست بیاورد به عنوان نخست‌وزیر به رئیس جمهور معرفی می شود.

طبق قانون اساسی ترکیه، کلمه “ترک”، به عنوان یک اصطلاح سیاسی، شامل همه شهروندان جمهوری ترکیه، بدون تمایز و اشاره به نژاد یا مذهب خاص می شود. اقلیت های قومی وضعیت رسمی ندارند. زبان مادری اکثریت مردم، زبان ترکی است.  

ترکیه دارای منابع طبیعی زیاد و متنوعی است؛ اگر چه تعداد کمی از این منابع تنها در مقیاس وسیع در دسترس و قابل استفاده هستند. به غیر از ایران، ترکیه تنها کشور خاورمیانه بوده که دارای ذخایر قابل توجهی از ذغال سنگ است که عمده این منابع در استان زونگولداغ قرار دارد. در این کشور ذغال سنگ چوب به میزان قابل توجهی تولید می شود؛ نفت نیز در مقیاس کوچک تر در جنوب شرقی کشور و همچنین در شمال غربی تراکیه تولید می شود. این میزان نفت تولیدی فقط بخشی از نیازهای کشور را تامین می‌کند و به طور کلی ترکیه به محصولات نفتی وارداتی وابسته است. ذخایر قابل توجهی از منگنز، روی، سرب، مس و بوکسیت نیز در این کشور وجود دارد.

حدود یک سوم از اراضی ترکیه برای کشاورزی استفاده می شود که در این بین حدود نیمی از زمین های کشاورزی برای کاشت محصولات زراعی و حدود یک سوم آن برای چرای دام ها استفاده می شود. در بخشی از این اراضی کشاورزی باغ های انگور، زیتون و سبزیجات وجود دارد. اما مهم‌ترین محصولات زراعی که در زمین های این کشور کشت می شود، غلات بوده که در بین غلات نیز بیشتر زمین ها زیر کشت گندم است و در بخش کوچک تری از اراضی نیز جو، چاودار، جو دو سر، ذرت و برنج کاشته می شود.از دیگر محصولات کشاورزی این کشور می‌توان به پنبه، چغندر قند، توتون و سیب زمینی اشاره کرد. در کنار محصولات کشاورزی، این کشور دارای محصولات و فرآورده های دامی نیز می‌باشد. بخش عمده ای درآمد ترکیه نیز از صادرات این محصولات به دست می‌آید. پنبه، تنباکو، میوه ها، سبزیجات، آجیل و محصولات دامی از جمله اقلام اساسی صادراتی به دیگر کشورها محسوب می‌شوند.

پوشش گیاهی هر منطقه با شرایط آب و هوایی و خاک آن منطقه ارتباط مستقیم دارد. پوشش گیاهی ترکیه به دو نوع اصلی تقسیم می شود: چمنزارهای استپی که عمدتا در آناتولی مرکزی و جنوب شرقی وجود دارد اما در دشت تراکیا و دره ها و حوضه های شرق آناتولی نیز یافت می‌شوند و بیشه ها و جنگل هایی که سایر مناطق کشور را پوشش می‌دهند.

بیش از ۹۰ درصد جمعیت ساکن، مسلمان هستند؛ با این وجود، ترکیه کشوری سکولار است. در اصلاحیه قانون اساسی در سال ۱۹۲۸، اسلام به عنوان مذهب رسمی این کشور حذف شد و از آن زمان به بعد بنا بر شعار جدایی دین از سیاست این کشور به عنوان کشوری با دولت و حکومت لائیک ( تفکیک دین از سیاست ) شناخته می شود. این قانون تا به امروز نیز در این کشور اجرا شده است. نیروهای مسلح نیز همواره به اجرای سکولاریسم در ترکیه تاکید داشتند.  

ماتریدیه چون مذهبی کلامی است، جزو ناخودآگاه مردم است و فقط عالمان به آن واقف هستند. در نتیجه مردم ترکیه نیز به طور ناخودآگاه پیرو کلام ماتریدیه هستند ولی اگر از آنها سوال کنید پیرو چه اعتقاداتی هستی می‌گوید من اهل سنت هستم. به عبارت دیگر باید عرض کنیم که دین از دو بخش تشکیل می‌شود. اعتقادات کلامی که علما با آن سر و کار دارند و مناسکی که توده آن را می‌فهمند و به آن عامل هستند. اعتقادات اهل سنت ترکیه در میان عوام مشخص نیست بلکه از روی کتابهای درسی آنها می‌توان به آن پی برد. در دارالعلوم ها، حوزه ها، مدارس و دانشگاهها سرفصلهایی که ارائه می شود، مربوط به مکتب ماتریدی است.<ref>http://shabestan.ir/detail/News/1004012</ref>

جمعیت شیعیان 15 تا 20 درصد از کل مسلمانان ترکیه را تشکیل می‌دهد که اقلیت های مختلف از جمله باطنی، علوی، بکتاشی، نصیری، اسماعیلی، زیدی، بهایی وشیعیان دوازده امامی را شامل می شود، شیعه جعفری یا دوازده امامی ترکیه جمعیتی حدود سه میلیون نفر دارند که بین نیم تا یک ونیم میلیون نفر از آنها ساکن استانبول هستند و برخی از آنها مهاجرانی هستند که از ایران به ترکیه رفته اند.

گروه دوم را می‌توان شیعیان ایدئولوژی دانست که شامل تعداد کمتری از فرقه جعفری می شود. این گروه بیشتر سنی ها و علوی های تغییر مذهب داده‌اند که عمدتاً پس از انقلاب اسلامی ایران و بنا به داشتن علاقه به اسلام¬گراهای بنیادگرا، به مذهب جعفری گرایش پیدا کرده‌اند.<ref>نور الدین اکبری، شیعیان ترکیه، فرصتها و چالشهای پیش رو،مجله پانزده خرداد، شماره 40، سال 1393</ref>

جریان اسلام سیاسی گفتمانی است نخبگانی که تلاش می‌کند بعد از سیاست های غیردینی آتاتورک، دوباره اسلام را به عرصه سیاسی-اجتماعی بازگرداند.این حرکت با نجم الدین اربکان شناخته می شود و او بنیانگذار اسلام سیاسی در سایه دموکراسی در ترکیه است.(<refکوشکی و رنجبر،1395،ص60-55) <nowiki></ref></nowiki>  

نخستین گام برای بازگرداندن اسلام به عرصه سیاسی-اجتماعی در خلال سالهای1970 تا 1980 برداشته شد که از آن به موج اول اسلام گرایی و یا همان اسلام سیاسی تعبیر می شود. در این دوره اسلام گرایان پس از 10 سال حیات حاشیه ای درفضای اجتماعی ترکیه، با پذیرش ساختارهای نظام حاکم، حرکتی آرام به سوی اسلام گرایی را آغاز نمود.

این جریان امروزه با نام فتح الله گولن شناخته می شود و استمرار یا به تعبیر دیگر زیرمجموعه گروه نورچیه است. جریان و گفتمان اسلام اجتماعی ترکی، نهضتی استوار برخوانشی فرهنگی-هویتی از اسلام، در تضاد با اسلام سیاسی سنتی، اسلام گرایی سلفی و رادیکال بنیادگرا و مبتنی بر ارکانی چون هویت، شریعت حداقلی، خدمت وگفتگوی بین فرهنگی بین الادیانی است. درواقع ویژگی بارز اسلام اجتماعی ترکی به دنبال اسلامی خاص ترکیه، بازیابی امپراطوری عثمانی، اسلامی‌کردن ناسیونالیسم، بازآفرینی ارتباط مشروع میان دولت و دین،تأکید یر دموکراسی و مدارا و تشویق مناسبات با جمهوریهای ترک زبان است.  <ref> گفتمانهای اسلامی در ترکیه نوین، مهدی فیروزفر و غلامرضا خواجه سروی، مطالعات راهبردی،سال 21، شماره 78،سال 1397</ref>

این فرقه افزون بر عقاید و آراء مشترک با سایر فرقه‌های صوفیه مثل وحدت وجود، حلول،‌سیر و سلوک خانقاهی و امثال اینها عقاید اختصاصی دارد. که این فرقه را از فرقه‌های دیگر متمایز می سازد که به برخی از آنها اشاره می شود.

احکام مهم دینی علویون به صورت نقل قول و شفاهی بیشتر توسط طبقه روحانی یعنی دده ها  منتقل می شود. این منابع شفاهی در قالب مناقب نامه ها و نفسها ( اشعاری که اصول عقاید بکتاشی علوی در انها بیان شده است). معارف مکتوب علویون در مجموعه ای به نام بویروکلار(فرمایشات) جمع است.این منابع هم محدود است، هم در اختیار همگان نیست و هم ماهیت یکسانی ندارند. ضمن اینکه این منابع در زمانهای متأخر نوشته شده است. که قدیمی ترین آنها مربوط به قرن 18 است. فلذا نمی‌توانند مرجع رجوع تمامی علویان قرار گرفته و جامعه علویان را یکدست نمایند.