نواب اربعه: تفاوت میان نسخه‌ها

نواب اربعه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۳

۲٬۹۰۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۷ مهٔ ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Hoosinrasooli

confirmed، مدیران

۳۷٬۲۰۱

ویرایش

@@ خط ۱۹: / خط ۱۹: @@
 نایبان خاص [[امام مهدی(عج)]] در دوران [[غیبت صغرى]]، چهار تن از علماى پارسا و بزرگ [[شیعه]] (و بعضا از [[اصحاب]] با سابقه [[امامان]] پیشین) بودند. این افراد به «نواب اربعه» نامیده شده اند.
 این چهار نفر([[عثمان بن سعید]]، [[محمد بن عثمان]]، [[حسین بن روح]] و [[علی بن محمد سَمُری]]) به‌مدت هفتاد سال، نیابت امام را عهده‌دار بودند و با داشتن وکلایی در دورترین شهرهای اسلامی، پیام‌ها و خواسته‏‌های [[شیعیان]] را به امام و پاسخ‌های امام را به آنان می‌رساندند. از دیگر وظایف نایبان خاص، این بود که تردیدها را درباره [[حضرت مهدی]] از بین ببرند و محل زندگی امام و مشخصات او را پنهان دارند.
+=نواب اربعه=
+نايبان خاص<ref>در آن روزگار، به جاى «نيابت» و «نواب» بيشتر تعبير «سفارت» و «سفرأ» به كار برده مى‏شد.</ref>[[حضرت مهدى]] در دوران غيبت صغرى، چهار تن از اصحاب با سابقه امامان پيشين و از علماى پارسا و بزرگ [[شيعه]] بودند كه «نوّاب اربعه» ناميده شده‏اند. اينان به ترتيب زمانى عبارت بودند از:
+# ابو عَمرو عثمان بن سعيد عَمرى،
+#
+# ابو جعفر محمد بن عثمان بن سعيد عَمرى،
+#
+# ابوالقاسم حسين بن روح نوبختى،
+#
+# ابو الحسن على بن محمد سَمَرى.
+#
+البته [[امام زمان(عج)]] وكلاى ديگرى نيز در مناطق مختلف مانند: [[بغداد]]، [[كوفه]]، [[اهواز]]، [[همدان]]، [[قم]]، [[رى]]، [[آذربايجان]]، [[نيشابور]] و... داشت كه يا به وسيله اين چهار نفر، كه در رأس سلسله مراتب وكلاى امام قرار داشتند، امور مردم را به عرض حضرت مى‏رساندند<ref>چنانكه طبق نقل شيخ طوسى، حدود ده نفر در بغداد به نمايندگى از طرف محمد بن عثمان فعاليّت مى‏كردند (الغيبة، ص 225).</ref> و از سوى امام در مورد آنان «توقيع» هايى<ref>توقيع به معناى حاشيه نويسى است و در اصطلاح علماى شيعه به نامه‏ها و فرمانهايى كه در زمان غيبت صغرى از طرف امام به شيعيان مى‏رسيده توقيع گفته مى‏شود.</ref> صادر مى‏‌شده است<ref> صدر، المهدى،، ص .189.</ref>. و يا - آن گونه كه بعضى از محققان احتمال داده‏اند - سفارت و وكالت اين چهار نفر، وكالتى عامّ و مطلق بوده ولى ديگران در موارد خاصى وكالت و نيابت داشته‏‌اند.<ref> امين، سيد محسن، أعيان الشيعة، ج 2، ص .48.</ref>. مانند:
+محمد بن جعفر اسدى، احمد بن اسحاق اشعرى قمى، ابراهيم بن محمد همدانى، احمد بن حمزة بن اليسع<ref>طوسى،، الغيبة، ص 257، .258</ref>، محمد بن ابراهيم بن مهزيار<ref>كلينى،، اصول كافى،، ج 1، ص 518، ح .5.</ref>، حاجز بن يزيد، محمد بن صالح<ref>كلينى، همان كتاب، ص 521، ح 14 و .15.</ref>، ابو هاشم داود بن قاسم جعفرى، محمد بن على بن بلال، عمر اهوازى، و ابو محمد و جنائى<ref>طبرسى،، اًعلام الورى، ص .444.</ref>.
 =پانویس=