سیره وحدوی حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

ازمسائل  اساسی که بین [[مسلمانان]] بویژه اصحاب اندیشه تقریب و اتحاد پیروان [[مذاهب اسلامی]] بصورت جدی مطرح می شود سیره عملی صدیقه طاهره در مسائل اجتماعی و سیاسی عصر خویش  می باشد سئوال این است ایا سیره ان بزرگوار نافی اندیشه [[وحدت اسلامی]] و سیره اصحاب تقریب و وحدت نمی باشد؟ چگونه می توان بین این سیره  و سیره حضرت امیر علیه السلام که بظاهر با یکدیگر متعارضند جمع نمود ؟

2-    اثر  دیگر مهجوریت اهل بیت علیهم السلام ان است که سیره وحدت بخش حیات سیاسی-اجتماعی  این بزرگواران که می تواند برترین الگوی عملی برای مسلمانان بویژه شیعیان باشد در عصر حاضر همانند گذشته نه تنها موجب وحدت و انسجام مسلمانان نشده بلکه چه بسا وسیله تفرقه و تشتت بین انان  گردیده است.

نسبت به سیره ائمه دیگر نیز باید گفت:  تنها با نگاه و مطالعه عمیق می توان به وحدت حقیقی این روشهای بظاهر متفاوت ویا متناقض نائل شد. انسانهای ظاهر بین  و سطحی نگر در زمان این بزرگواران بدلیل سطحی نگری شان قادر به فهم ان نبوده و چه بسا زبان به اعتراض و شکوه نسبت به ان بزرگواران می گشودند چنانکه برخی از یاران خاص امام حسن علیه السلام بعد از جریان عقد  صلحنامه با معاویه به ان حضرت اعتراض نموده و از ان بزرگوار بعنوان مذل المومنین یاد می‌کردند و لی ان حضرت می‌فرمود : انی اری ما لاترون  و اینکه بتدریج حقائق بر شما روشن می‌گردد و د رتوجیه و تفهیم  انان  ، سیره و رفتارش را به قصه سرشار از حکمت  قرآن کریم در قضیه  موسی و خضر علیهما السلام تطبیق می داد و اینکه همه اعتراضات موسی علیه السلام به خضر ناشی از عدم توجه به حقائق اعمالی بود که از خضر علیه السلام سر می زد .

از نکات بسیار مهمی که می تواند فلسفه تفاوت سیره برخی از ائمه ع را نسبت به یکدیگر بیان کند جایگاه و موقعیت  خاصی است که هر یک  در جامعه خویش داشته اند  در این رابطه باید گفت جایگاه ممتاز و ویژه ای که حضرت زهرا س بدلیل گفتار مکرر رسول اکرم  ص در عظمت ان حضرت در جامعه عصر خویش داشتند متفاوت از جایگاه حضرت امیر ع بود و همین امر  از عوامل اصلی  اختلاف سیره اجتماعی و سیاسی  ان دو بزرگوار از یکدیگر است.

با توجه به نکته اخیر  می توان دلیل برخی از تفاوتها در سیره سیاسی علی علیه السلام و صدیقه طاهره سلام الله علیها ر ا درک نمود .

در اینصورت ایا می توان توصیه ها و نگرانی های فراوان  حضرت در پیشگیری از اختلاف و تشتت بین مسلمانان را مخالف وحدت دانسته و انرا با سیرت حضرت امیر علیه السلام که با همه توانش در مسیر وحدت اسلامی قدم برمی‌داشت مخالف و معارض  دانست ؟

ایا می توان سیرت و گفتار شخصیتی را که از روی دلسوزی نگران وقوع حوادث تلخ  نه تنها  جامعه عصر خویش بلکه حتی جوامع اسلامی  اعصار بعد از خود بوده و مسلمانان را به مراقبت و پیشگیری از انها  فرا می خواند در راستای تفرقه و فتنه انگیزی دانست.؟