۸۷٬۷۸۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مقاله ای' به 'مقالهای') |
جز (جایگزینی متن - 'بیت المقدس' به 'بیتالمقدس') |
||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
«وضع آسیای صغیر [ترکیة کنونی] و سوریه در سال 1097 میلادی، از نقطه نظرهای متعددی، متناسب با موفقیّت صلیبیها بود، چه سلجوقیان فقط به اشغال نظامی فتوحات خود اقدام میکردند. نیروهای سلجوقی در برخی شهرها از جمله «نیقیه» و «انطاکیه» مستقر شدند و آمادة رویارویی با صلیبیها و مقاومت جانانه در برابر آنها گشتند؛ همچنین در سرتاسر سرزمینهای اسلامی، لشکریان سلجوقی چه به صورت حضور پایدار در جاهای معیّن یا به شکل گذرایی و انتقالی، مستقر گشتند ولی مردم آن دیار و ساکنین آنجا، همواره دشمن اردوگاههای نظامی سلجوقی بودند همچنان که در مناطق بسیار گستردهای اصولاً هیچ نیروی نظامیای حضور نداشت. در این میان، فاطمیها تردیدی در بهرهگیری از این درگیریها و تضادها به خود راه نمیدادند، چه شکاف دینی بزرگی، خلیفة فاطمی در قاهره و رهبر مذهب شیعی را از خلیفة عباسی در بغداد و رهبر مذهب سنی، جدا میساخت؛ این اختلاف را میتوان با اختلاف و نزاعی که میان دو کلیسای یونانی و لاتینی وجود داشت، مقایسه کرد و حتی به دلیل وجود جنبههای سیاسی در این اختلافها، بر آن برتری هم داشت. و به هر حال این اختلافها و درگیریها منجر به فلج شدن حرکت مسلمانان گردید همچنان که حسادتها و کینهتوزیهای میان «الکسیوس» و «لاتین»، به فلجی حرکت در جنگهای صلیبی منجر شد. | «وضع آسیای صغیر [ترکیة کنونی] و سوریه در سال 1097 میلادی، از نقطه نظرهای متعددی، متناسب با موفقیّت صلیبیها بود، چه سلجوقیان فقط به اشغال نظامی فتوحات خود اقدام میکردند. نیروهای سلجوقی در برخی شهرها از جمله «نیقیه» و «انطاکیه» مستقر شدند و آمادة رویارویی با صلیبیها و مقاومت جانانه در برابر آنها گشتند؛ همچنین در سرتاسر سرزمینهای اسلامی، لشکریان سلجوقی چه به صورت حضور پایدار در جاهای معیّن یا به شکل گذرایی و انتقالی، مستقر گشتند ولی مردم آن دیار و ساکنین آنجا، همواره دشمن اردوگاههای نظامی سلجوقی بودند همچنان که در مناطق بسیار گستردهای اصولاً هیچ نیروی نظامیای حضور نداشت. در این میان، فاطمیها تردیدی در بهرهگیری از این درگیریها و تضادها به خود راه نمیدادند، چه شکاف دینی بزرگی، خلیفة فاطمی در قاهره و رهبر مذهب شیعی را از خلیفة عباسی در بغداد و رهبر مذهب سنی، جدا میساخت؛ این اختلاف را میتوان با اختلاف و نزاعی که میان دو کلیسای یونانی و لاتینی وجود داشت، مقایسه کرد و حتی به دلیل وجود جنبههای سیاسی در این اختلافها، بر آن برتری هم داشت. و به هر حال این اختلافها و درگیریها منجر به فلج شدن حرکت مسلمانان گردید همچنان که حسادتها و کینهتوزیهای میان «الکسیوس» و «لاتین»، به فلجی حرکت در جنگهای صلیبی منجر شد. | ||
امرای صلیبی به طور کامل متوجه شکاف و رخنهای که میان خلیفة قاهره و امرای سنی مذهب در سوریه وجود داشت شدند و از طریق فرستادگان خود کوشیدند تماسهایی با خلیفة قاهره برقرار سازند به این امید که به یاری کمکهای وی، بر | امرای صلیبی به طور کامل متوجه شکاف و رخنهای که میان خلیفة قاهره و امرای سنی مذهب در سوریه وجود داشت شدند و از طریق فرستادگان خود کوشیدند تماسهایی با خلیفة قاهره برقرار سازند به این امید که به یاری کمکهای وی، بر «بیتالمقدس» که در آن زمان «سقمان» فرزند امیر «ارتق» به نیابت از ترکها بر آن حکمرانی میکرد، دست یابند. | ||
ولی خلیفة (فاطمی) بر آن شد تا خود به تنهایی عمل کند و از جنگ و ستیز موجود میان امرای سوریه و بیم و هراسی که پیشروی صلیبیها ایجاد کرده بود، سوءاستفاده کرد و در اوت سال1098 بر | ولی خلیفة (فاطمی) بر آن شد تا خود به تنهایی عمل کند و از جنگ و ستیز موجود میان امرای سوریه و بیم و هراسی که پیشروی صلیبیها ایجاد کرده بود، سوءاستفاده کرد و در اوت سال1098 بر «بیتالمقدس» چیره شد و این به رغم عدم بهرهگیری رهبران حمله صلیبی از درگیریهای موجود میان مسلمانان و استفاده از آن در موفقیتهای خود و رسیدن به خواستهایی که در نظر داشتند، بود. در واقع موفقیتهای به دست آمده آنها عمدتاً ناشی از همین درگیریها بود. تفرقة پدید آمده میان امرای شام و شکافی که میان عباسیها به وقوع پیوست، زمینة چیرگی بر «بیتالمقدس» و تشکیل مملکت «بیتالمقدس» را برای صلیبیها فراهم ساخت. ولی سرنوشت مسیحیت لاتینی در شرق زمانی رقم خورد که در حدود سال 1130 میلادی نیروی جدیدی پا به عرصه گذاشت که توانست شام را متحد گرداند و پس از اتحاد به سوریه بپیوندند و آنها یک جا در اختیار «صلاح الدین ایوبی» قرار گرفتند.» | ||
در فصل سیزدهم کتاب، نویسنده از پیشنهادهای ارایه شده از سوی «پییر دبوا» در نامة خود با عنوان «بازگرداندن سرزمین مقدس» برای جبران شکستهای جنگهای صلیبی سخن به میان آورده و میگوید: | در فصل سیزدهم کتاب، نویسنده از پیشنهادهای ارایه شده از سوی «پییر دبوا» در نامة خود با عنوان «بازگرداندن سرزمین مقدس» برای جبران شکستهای جنگهای صلیبی سخن به میان آورده و میگوید: |