confirmed، مدیران
۳۷٬۸۸۴
ویرایش
وحید بهبهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
فقیه گران پایه حضرت علامه محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانى، در حدود 1118هـ .ق. در [[اصفهان]] به سراى خاکى گام نهاد<ref> فوائدالرضویه، شیخ عباس قمى، ص404.</ref>. پدر ارجمندش محمد اکمل از نوادگان [[شیخ مفید]] بود و در شمار مجتهدان شهر جاى داشت و مادر پرهیزگارش از نوادگان ملاصالح مازندرانى - داماد علامه [[محمد تقى مجلسى]] - شمرده مى شد<ref>قصص العلماء، ص 157.</ref>. آن گوهر یگانه دریاى علوم [[اهل بیت(ع)]] در چنین خانواده اى بالید و از آموزشهاى پدر وارسته اش بهره گرفت. | فقیه گران پایه حضرت علامه محمد باقر بن محمد اکمل وحید بهبهانى، در حدود 1118هـ .ق. در [[اصفهان]] به سراى خاکى گام نهاد<ref> فوائدالرضویه، شیخ عباس قمى، ص404.</ref>. پدر ارجمندش محمد اکمل از نوادگان [[شیخ مفید]] بود و در شمار مجتهدان شهر جاى داشت و مادر پرهیزگارش از نوادگان ملاصالح مازندرانى - داماد علامه [[محمد تقى مجلسى]] - شمرده مى شد<ref>قصص العلماء، ص 157.</ref>. آن گوهر یگانه دریاى علوم [[اهل بیت(ع)]] در چنین خانواده اى بالید و از آموزشهاى پدر وارسته اش بهره گرفت. | ||
=تحصیل= | |||
در سالهاى آغازین بلوغ آموزگار بزرگ پرهیزگارى و معارف الهى اش را از دست داد. محمد اکمل گیتى را وداع گفت و فرزند پاکدلش را در سخت ترین شرایط اجتماعى تنها نهاد، شرایط دشوارى که با سقوط پایتخت [[صفویان]] و پیروزى افغانها به اوج رسید. | |||
هرج اصفهان و دشوارى تحصیل دانش پژوه جوان خاندان محمد اکمل را در اندیشه مهاجرت فرو برد پس بار سفر بست و در حدود 1135 هـ .ق. رهسپار [[نجف]] شد.([3]) او در حریم پاک [[امیرمؤمنان]] [[على(ع)]] از محضر پر فیض دانشوران برجسته اى چون حضرت [[سید محمد طباطبایى بروجردى]] و حضرت [[سید صدر الدین قمى]] بهره برد و اندوخته هاى علمى اش را کمال بخشید<ref>رساله الاجتهاد و الاخبار.</ref>. دانشمند گران پایه حضرت سید محمد طباطبایى بروجردى با دیدگان نافذ خویش آثار بزرگى را در چهره یتیم سپاهان دید. او را در حریم خویش جاى داد و به شرف دامادى خویش مفتخر ساخت<ref> رساله اى در جبر و اختیار.</ref>. | |||
دانشجوى نستوه اصفهانى در تابش آفتاب وجود بزرگان یاد شده رشد کرد و اندک اندک در شمار فقیهان و صاحب نظران جاى گرفت. او در آغاز راه [[اخباریان]] را پسندید و مدتى بر آن طریق راه سپرد ولى در پژوهشهاى خویش دلیل‌هایى بر نادرستى این روش یافته، از آن عدول کرد<ref> فوائد رجالیه.</ref>. بنابراین وقتى در درس [[سید صدرالدین همدانى]] حضور مى یافت با استدلال‌هاى روشن و متین گفتار استاد را در بوته نقد قرار مى داد و آن سرور فقیهان را از پیمودن راه اخباریان باز مى داشت. | |||
این کردار آن محقق فرزانه سبب شد که کتاب گران سنگ شرح وافیه سید صدرالدین به مشرب مجتهدان نزدیک شود ولى حضور سرور دانشوران سپاهان در نجف دیرى نپایید و آن بزرگمرد پیش از پایان کتاب شرح وافیه درس سید صدرالدین را ترک کرد<ref> تعلیقات بر رجال میرزا محمد استرآبادى.</ref>. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||