سعید بن جبیر: تفاوت میان نسخه‌ها

سعید بن جبیر (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۳ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۳

۱٬۰۶۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۳ مهٔ ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Hoosinrasooli

confirmed، مدیران

۳۷٬۲۰۱

ویرایش

@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
 |-
 |القاب و سایر نام‌ها
-|والبی
+|والبی • ابوعبداللّه • ابومحمد
 |-
 |زاده
@@ خط ۴۲: / خط ۴۲: @@
 '''سعید بن جبیر'''یکی از شخصیت‌های نامی دوران [[صدر اسلام]] که از [[تابعین]] بوده است؛ یعنی [[رسول خدا(ص)]] را ندیده و [[صحابه]] را درک کرده است. نام کامل او سعید بن جبیر بن هشام اسدی است. در مورد کنیه او بین مورخین اختلاف است. برخی کنیه او را ابومحمد و برخی ابوعبدالله عنوان نمودند. [[شیخ طوسی]] در رجال خود او را ابومحمد نامید، وی در تفسیر شاگرد [[عبد الله بن عباس]] و همنشین او بوده است. او نهایتا به جرم [[تشیع]]، توسط [[حجاج بن یوسف ثقفی]] به طرز فجیعی به [[شهادت]] رسید.
-=خاندان=
+=خاندان، زادگاه، کنیه و فرزندان=
+سعید بن جبیر بن هشام اسدى کوفى، معروف به ابومحمد و ابوعبداللّه، از خاندان‏هاى معروف [[کوفه]] بود. وى در زهد، [[تقوا]]، شب‏ زنده‏ دارى، دیانت و فقاهت معروف بود و در [[تفسیر قرآن]]، شهرت به سزایى داشت؛ زیرا او را از شاگردان مدرسه تفسیرى [[عبداللّه بن عباس]] دانسته‌‏اند. سعید، بیشترین روایات خود را از وى نقل کرده است<ref> رجال کشّى، ج 1، ص 332.</ref>.
+وى سال 46 ه .ق. در شهر کوفه به دنیا آمد<ref> رجال کشّى، ج 1، ص 332.</ref>. دوران طفولیت و جوانى را همان جا گذراند. بعدها به [[مدینه]] رفت و جزو شاگردان [[امام سجاد(ع)]] گردید.
+وى سال 46 ه .ق. در شهر کوفه به دنیا آمد<ref>دائرة‏المعارف تشیّع، ج 1، ص 94.</ref>. دوران طفولیت و جوانى را همان جا گذراند. بعدها به مدینه رفت و جزو شاگردان [[امام چهارم(ع)]] گردید.
+کنیه و فرزندان
+معروف‏ترین کنیه‌‏هاى وى ابوعبداللّه و ابومحمد است. در کتاب مجالس الواعظین آمده است: عبدالملک و عبداللّه، فرزندان سعید بن جبیر اند و از پدر خود روایت ن
+قل نموده‏‌اند<ref>مجالس الواعظین، ج 3، ص 111.</ref>.
-سعید بن جبیر بن هشام اسدى کوفى، معروف به ابومحمد و ابوعبداللّه، از خاندان‏هاى معروف [[کوفه]] بود. وى در زهد، [[تقوا]]، شب‏ زنده‏ دارى، دیانت و فقاهت معروف بود و در [[تفسیر قرآن]]، شهرت به سزایى داشت؛ زیرا او را از شاگردان مدرسه تفسیرى [[عبداللّه بن عباس]] دانسته‌‏اند. سعید، بیشترین روایات خود را از وى نقل کرده است<ref>رجال کشّى، ج 1، ص 332.</ref>.
 =پانویس=