confirmed، مدیران
۳۷٬۲۵۳
ویرایش
حوزه علمیه اصفهان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۲۹: | خط ۲۲۹: | ||
وی دارای تألیفات عدیدهای است كه میتوان به «بساتین الریاحین»، «كنوز اللیالی»، «السراج الوهاب فی شرح نتایج الاصول» و «الریاحین» اشاره نمود كه سه كتاب اوّل در اصول و كتاب چهارم در فقه است. وی در اصفهان دار فانی را وداع گفته است. | وی دارای تألیفات عدیدهای است كه میتوان به «بساتین الریاحین»، «كنوز اللیالی»، «السراج الوهاب فی شرح نتایج الاصول» و «الریاحین» اشاره نمود كه سه كتاب اوّل در اصول و كتاب چهارم در فقه است. وی در اصفهان دار فانی را وداع گفته است. | ||
''' | '''آیةالله میرزا احمد بیدآبادی(1279-1357 ق.)''' | ||
وی در اصفهان متولد شد و به | وی در اصفهان متولد شد و به تحصیل علوم پرداخت و از آیات و اساتید حوزه علمیه اصفهان، «آیةالله سیّد احمدباقر موسویخوانساری»، «علامه سیّد محمدهاشم موسوی خوانساری چهارسوقی» و والد معظمش «آیةالله میرزا محمدجواد» اجازه اجتهاد دریافت داشت. | ||
'''آیةالله میرزا محمدعلی شاه‌آبادی (129-1369 ق.)''' | |||
وی فرزند آیةالله میرزا محمدجواد اصفهانی است كه در اصفهان متولد شد و از محضر پدر و برادر خویش كسب فیض نمود و در [[حوزه علمیه تهران]] به تحصیل فقه و اصول و فلسفه و [[عرفان]] پرداخت و از اساتیدی چون «آیةالله میرزاحسن آشتیانی»، «میرزا ابوالحسن حكیم» مشهور به «میرزای جلوه» و «میرزا هاشم گیلانی» بهره برد و به درجه اجتهاد رسید. آنگاه به [[حوزه علمیه نجف]] رفته، از محضر [[آخوند خراسانی]]، شیخ فتح‌الله [[شریعت اصفهانی]]، آیةالله میرزا حسن خلیلی كسب فیض كرد و پس از فوت آخوند خراسانی در [[حوزه علمیه سامرا]] به تدریس فقه و اصول و فلسفه پرداخت و خود در درس آیةالله میرزا [[محمدتقی شیرازی میرزای]] دوم حاضر شد. | |||
پس از مدتی به ایران آمد و در تهران اقامت گزید. نوشته‌اند: روزی شخصی به منظور ثبوت اجتهاد ایشان از وی تقاضای رؤیت اجازاتی كه دیگران به آن بزرگوار داده‌اند، میكند و ایشان تمام اجازات را پیش روی وی از بین برده، میگویند: «اجتهاد در سینه من است، نه در این كاغذها!» | |||
از آن همه، اجازه اجتهاد میرزای شیرازی كه به ایشان داده محفوظ مانده است. وی یكی از شش نفری است كه آیةالله میرزا محمدتقی شیرازی به او اجازه اجتهاد داده است.[17] | |||
از آنجایی كه ایشان پس از بازگشت به تهران در خیابان جمهوری اسلامی – شاه‌آباد سابق – سكنی گزید به «شاه‌آبادی» معروف گردید. آنگاه حدود هفت سال در حوزه علمیه قم حضور یافتند و شاگردانی بسان حضرت [[امام خمینی]] – قدس سره – پرورش دادند.[18] سپس به اصرار مردم تهران به این شهر بازگشتند و مبارزه برضد [[احمدشاه]] و [[رضاخان]] را ادامه دادند. چنانكه رضاخان هیچگاه نتوانست [[مسجد]] و سخنرانی ایشان را به تعطیل كشاند. | |||
«شذرات المعارف»، «رشحات البحار»، «مفتاح السعادة فی احكام العبادة»، «حاشیه نجاة العبادة»، «رساله العقل و الجهل»، «چهار رساله در نبوت و ولایت عامه و خاصه»، «منازل السالكین»، «حاشیه كفایةالاصول» و «حاشیه فصول الاصول» از جمله تألیفات این فقیه، اصولی و عارف فرزانه است. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||