فضل بن شاذان: تفاوت میان نسخه‌ها

فضل بن شاذان (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۵ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۰

۲٬۷۸۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۵ ژوئن ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Hoosinrasooli

confirmed، مدیران

۳۷٬۲۱۳

ویرایش

@@ خط ۹۸: / خط ۹۸: @@
 در میان مشایخ او برخی دیگر از فطحیان چون علی بن اسباط دیده می‌شود<ref>نجاشی، الرجال، ۱۴۰۷ق، ص۳۰۷.</ref>. از مشایخ واقفی او نیز سیف بن عمیره، عثمان بن عیسی، عبدالله بن قاسم حضرمی و عبدالله بن جبله را می‌توان یاد کرد<ref> طوسی، الفهرست، ص۱۲۴-۱۲۵.</ref>.
+=آثار=
+آثار او را بالغ بر ۱۸۰ عنوان دانسته‌اند که برخی از آن‌ها را که در [[کلام]] و [[فقه]] است، نجاشی در رجال<ref> شم ۱۵، قم، ۱۴۰۹ق.</ref> و طوسی در الفهرست<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۷۷ق، ج۶، ص۹۳-۹۶.</ref> برخی آثار او را آورده‌اند، از جمله:
+اثبات الرجعه، که منتخبی از آن به کوشش باسم موسوی در مجله تراثنا<ref> نجاشی، الرجال، ۱۴۰۷ق، ص۳۰۷؛ طوسی، الفهرست، ص۱۲۴-۱۲۵.</ref> به چاپ رسیده است؛
+الطلاق، که [[کلینی]]<ref> نجاشی، الرجال، ۱۴۰۷ق، ص۳۰۷</ref> قطعاتی از آن را نقل کرده که ظاهراً برگرفته از همین کتاب اوست.
+[[علل الشرایع]]، در علل مربوط به عبادات است که نجاشی و طوسی<ref>همان.</ref> آن را ذکر کرده‌اند؛
+الفرائض الکبیر<ref>همان.</ref>
+الفرائض الاوسط<ref>همان.</ref>
+الفرائض الصغیر<ref>نک: استرابادی، تأویل الآیات، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۳۶</ref>
+مسائل البلدان، که نجاشی<ref>نک: طوسی، اختیار معرفه الرجال، ۱۳۴۸ش، ص۵۳۸، ۵۴۲.</ref> بدان اشاره کرده و طوسی در برخی از آثارش بخش‌هایی از آن را نقل کرده است<ref>مثلاً نک: فیض کاشانی، الاصول الاصلیه، ۱۳۴۹ش، ص۵.</ref>؛
+یوم و لیله، که گفته شده به نظر امام حسن عسکری(ع) رسیده و مورد تأیید آن حضرت قرار گرفته است<ref>نجاشی، الرجال، ۱۴۰۷ق، ص۳۰۷.</ref>؛
+کتابی با عنوان الایضاح به کوشش محدث ارموی در [[تهران]] در ۱۳۵۱ش به نام فضل بن شاذان (به‌عنوان مؤلف) منتشر شده و سپس در [[بیروت]] در ۱۴۰۲ق/۱۹۸۲م تجدید چاپ شده است. هیچ‌یک از متقدّمان این کتاب را به ابن شاذان نسبت نداده‌اند و این نسبت نخستین بار در قرن ۱۱ق در آثار [[فیض کاشانی]] به‌چشم می‌خورد<ref> طوسی، الفهرست، ص۱۲۴.</ref>. مؤلف در الایضاح به نقض مخالفان امامیه به‌طور اعم و معتزله، جهمیه، مرجئه، خوارج و اصحاب حدیث به‌طور اخص پرداخته است. محدث ارموی در مقدمه الایضاح سعی کرده با ذکر شواهدی صحت انتساب آن را به ابن شاذان ثابت کند.
 =پانویس=