confirmed
۳۸٬۰۶۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۱۷: | خط ۱۱۷: | ||
مسائل البلدان، که نجاشی<ref>نک: طوسی، اختیار معرفه الرجال، ۱۳۴۸ش، ص۵۳۸، ۵۴۲.</ref> بدان اشاره کرده و طوسی در برخی از آثارش بخشهایی از آن را نقل کرده است<ref>مثلاً نک: فیض کاشانی، الاصول الاصلیه، ۱۳۴۹ش، ص۵.</ref>؛ | مسائل البلدان، که نجاشی<ref>نک: طوسی، اختیار معرفه الرجال، ۱۳۴۸ش، ص۵۳۸، ۵۴۲.</ref> بدان اشاره کرده و طوسی در برخی از آثارش بخشهایی از آن را نقل کرده است<ref>مثلاً نک: فیض کاشانی، الاصول الاصلیه، ۱۳۴۹ش، ص۵.</ref>؛ | ||
یوم و لیله، که گفته شده به نظر امام حسن عسکری(ع) رسیده و مورد تأیید آن حضرت قرار گرفته است<ref>نجاشی، الرجال، ۱۴۰۷ق، ص۳۰۷.</ref>؛ | یوم و لیله، که گفته شده به نظر [[امام حسن عسکری(ع)]] رسیده و مورد تأیید آن حضرت قرار گرفته است<ref>نجاشی، الرجال، ۱۴۰۷ق، ص۳۰۷.</ref>؛ | ||
کتابی با عنوان الایضاح به کوشش محدث ارموی در [[تهران]] در ۱۳۵۱ش به نام فضل بن شاذان (بهعنوان مؤلف) منتشر شده و سپس در [[بیروت]] در ۱۴۰۲ق/۱۹۸۲م تجدید چاپ شده است. هیچیک از متقدّمان این کتاب را به ابن شاذان نسبت ندادهاند و این نسبت نخستین بار در قرن ۱۱ق در آثار [[فیض کاشانی]] بهچشم میخورد<ref> طوسی، الفهرست، ص۱۲۴.</ref>. مؤلف در الایضاح به نقض مخالفان امامیه بهطور اعم و | کتابی با عنوان الایضاح به کوشش محدث ارموی در [[تهران]] در ۱۳۵۱ش به نام فضل بن شاذان (بهعنوان مؤلف) منتشر شده و سپس در [[بیروت]] در ۱۴۰۲ق/۱۹۸۲م تجدید چاپ شده است. هیچیک از متقدّمان این کتاب را به ابن شاذان نسبت ندادهاند و این نسبت نخستین بار در قرن ۱۱ق در آثار [[فیض کاشانی]] بهچشم میخورد<ref> طوسی، الفهرست، ص۱۲۴.</ref>. مؤلف در الایضاح به نقض مخالفان امامیه بهطور اعم و [[معتزله]]، [[جهمیه]]، [[مرجئه]]، [[خوارج]] و [[اصحاب حدیث]] بهطور اخص پرداخته است. محدث ارموی در مقدمه الایضاح سعی کرده با ذکر شواهدی صحت انتساب آن را به ابن شاذان ثابت کند. | ||
=پانویس= | =پانویس= |