عائض القرنی: تفاوت میان نسخه‌ها

قرنی خود را وقف تبلیغ کرد، از بسیاری از کشورها بازدید کرد، در ده‌ها کنفرانس شرکت کرد و بیش از ۸۰ کتاب نوشت که مشهورترین آنها «لاتحزن» است که بیش از ۱۰ میلیون نسخه از آن فروخته شد. علاوه بر آن کتاب التفسير الميسر، وأسعد امرأة في العالم، ومقامات القرني، والفقه الميسّر، وفقه الدليل، وعاشق، والعظمة، وحدائق ذات بهجة، وقصة الرسالة، وأعظم سجين في التاريخ، وإمبراطور الشعراء، وقصائد قتلت أصحابها، و ديوان شعر با عنوان القرار الأخير و غير آن را در موضوع حدیث، تفسیر، فقه، ادبیات و زندگی نامه نگاشته است. قرنی نوشتن دانشنامه اسلامی را در ۱۲ جلد به پایان رساند و در پنج برنامه تلویزیونی دائمی در تفسیر، مدرنیته، زندگی‌نامه، فرهنگ و ادبیات شرکت کرد. او بیش از ۱۰ حلقه آموزه‌های اسلامی در قالب سخنرانی‌ها، درس‌ها، شب‌های شعر و سمینارهای ادبی دارد

قرنی در حدیث، تفسیر، فقه، ادبیات، زندگی نامه و ترجمه ها نوشته است و مشهورترین آثار او «لاتحزن» بود. از آثار او به چاپ رسید:  

الکرنی در کار وکالت خود از جمله دستگیری او در پی یک سری سخنرانی ها در آبها و شنبه مورد آزار و اذیت قرار گرفت و حضور نظامی خارجی را به دلیل حمله به کویت تقبیح کرد. او بعدها توسط مقامات آزاد شد اما فعالیت خود را محدود کرد و از انتشار مقالات هفتگی در روزنامه مسلمانان جلوگیری کرد. او در پی اتهامات متعدد در زندان ابها زندانی شد و حدود ۱۰ سال تعلیق و محدود شد و زادگاهش را ترک کرد و در ریاض زندگی کرد. سپس به دعوت نامه بازگشت و اولین سخنرانی اش با عنوان یا پس و سری شاهکارهای زندگی نامه بود.  

او در سال ۲۰۰۵ بر اثر آزار و اذیت ها و حملات بسیاری که از جامعه به دلیل شرکت در فیلم با هدف جوامع غربی به نام «زنان بدون سایه» مورد آزار و اذیت قرار گرفت، توضیح داد: «هیچ اشکالی ندارد که زنان بدون پوشاندن کف دست و صورت شان کار کنند که این مهم شایسته و با پوشش است. موضوعی بحث برانگیز برای علمای مسلمان است و قضاوت آن بستگی به ماهیت جامعه و تأثیر و هديه کشف چهره دارد.»  در این فیلم، قرنی در مورد مصاحبه ای که به یک کانال ماهواره ای داد صحبت کرد که در آن گفته بود یک زن می تواند در محدوده و کنترل رانندگی کند.  نتیجه او اتهامات زیادی از مخالفان و بسیاری که حمله شدیدی را به او آغاز کردند دریافت کرد و باعث شد بازنشستگی خود را از کار وکالت و رسانه ای اعلام کند. او این موضوع را در شعر به نام قطعنامه آخر اعلام کرد و جامعه را به خاطر جریان های مذهبی و مدرنیستی اش حتی سیاسی به خاطر وخامت رابطه دادا و جامعه سرزنش کرد. [۱۰ «اتهامات زیادی وارد شده است، مدرنیست ها ما را خریجی می پندارند، تکفیرها ما را به عنوان علمای مرجعیت نفرین می کنند، در حالی که برخی سیاستمداران هنوز به ما مشکوک هستند.»

او پس از اعلام وقفه بازنشستگی و رسانه ای اش، تعدادی تماس و پیام دریافت کرد که تلاش می کرد او را از تصمیم توقف منصرف کند و در آنجا با امارات وقت ریاض سلمان بن عبدالعزیز ملاقات کرد و تماسی از سلمان الاودا و سعد البریک و از گروهی از خود دریافت کرد که از او دعوت کرد تا به فکر بازگشت به عرصه وکالت و رسانه ها سخت فکر کند و کمتر از یک سال پس از وقفه این کار را انجام داد.