۸۷٬۸۱۰
ویرایش
سید ابوالقاسم کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'در این باره' به 'در‌این‌باره'
جز (جایگزینی متن - 'جلال الدین' به 'جلال‌الدین') |
جز (جایگزینی متن - 'در این باره' به 'در‌این‌باره') |
||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
===مخالفت با دولت هژیر=== | ===مخالفت با دولت هژیر=== | ||
با نخست‌وزیری هژیر در سال ۱۳۲۷ کاشانی این انتخاب را نتیجه هماهنگی دربار و [[انگلیس]] برای حل مسأله نفت و ازدیاد قدرت شاه می‌دانست<ref>روح‌الله حسینیان، بیست سال تکاپوی اسلام شیعی در ایران (۱۳۴۰-۱۳۲۰)،تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۴، ص۵۵</ref>. بنابراین [[نماز عید فطر]] ۱۳۶۷ق (۱۶ مرداد ۱۳۲۷ش) را به صورت یک مانور علیه دولت هژیر در آورد. شمس قنات آبادی در خاطرات خود | با نخست‌وزیری هژیر در سال ۱۳۲۷ کاشانی این انتخاب را نتیجه هماهنگی دربار و [[انگلیس]] برای حل مسأله نفت و ازدیاد قدرت شاه می‌دانست<ref>روح‌الله حسینیان، بیست سال تکاپوی اسلام شیعی در ایران (۱۳۴۰-۱۳۲۰)،تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۴، ص۵۵</ref>. بنابراین [[نماز عید فطر]] ۱۳۶۷ق (۱۶ مرداد ۱۳۲۷ش) را به صورت یک مانور علیه دولت هژیر در آورد. شمس قنات آبادی در خاطرات خود در‌این‌باره می‌نویسد: | ||
«در تاریخ ایران بعد از خلع [[قاجاریه]] این اولین دفعه‌ای [بود] که اولا چنین اجتماع بزرگ برای انجام یکی از فرائض مذهبی در خارج شهر تشکیل شده بود و باز هم برای مرتبه اول بود که در خاتمه یک اجتماع و عمل مذهبی، مسأله‌ای سیاسی آن هم به این حد از اهمیت مطرح گردیده بود... اجتماع آن روز و سخنرانی انتقاد‌آمیز و دعاهای آقای کاشانی که در معنی نفرین و انتقادهای شدید بود ...حکومت هژیر را متزلزل کرد<ref>خاطرات شمس قنات‌آبادی: سیری در نهضت ملی شدن صنعت نفت، تهران: مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، ۱۳۷۷،ص۶۳-۶۲</ref>. | «در تاریخ ایران بعد از خلع [[قاجاریه]] این اولین دفعه‌ای [بود] که اولا چنین اجتماع بزرگ برای انجام یکی از فرائض مذهبی در خارج شهر تشکیل شده بود و باز هم برای مرتبه اول بود که در خاتمه یک اجتماع و عمل مذهبی، مسأله‌ای سیاسی آن هم به این حد از اهمیت مطرح گردیده بود... اجتماع آن روز و سخنرانی انتقاد‌آمیز و دعاهای آقای کاشانی که در معنی نفرین و انتقادهای شدید بود ...حکومت هژیر را متزلزل کرد<ref>خاطرات شمس قنات‌آبادی: سیری در نهضت ملی شدن صنعت نفت، تهران: مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، ۱۳۷۷،ص۶۳-۶۲</ref>. | ||