۸۷٬۸۱۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:آیت الله بهجت.jpg |جایگزین=آیت الله بهجت]] | <div class="wikiInfo">[[پرونده:آیت الله بهجت.jpg |جایگزین=آیت الله بهجت]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
!نام | !نام | ||
!محمدتقی بهجت فومنی | !محمدتقی بهجت فومنی | ||
|- | |- | ||
|القاب و سایر نامها | |القاب و سایر نامها | ||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
|رساله توضیح المسائل • جامع المسایل • مناسک حج • وسیلة النجاه • مباحث الاصول • بهجة الفقیه | |رساله توضیح المسائل • جامع المسایل • مناسک حج • وسیلة النجاه • مباحث الاصول • بهجة الفقیه | ||
|- | |- | ||
|[[دین]] و [[مذهب]] | |[[دین]] و [[مذهب]] | ||
|[[اسلام]] • [[تشیع]] | |[[اسلام]] • [[تشیع]] | ||
|- | |- | ||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
=تولد= | =تولد= | ||
شب جمعه بیستوپنجم شوال سال ۱۳۳۴ هجری قمری برابر با دوم [[شهریور ماه]] ۱۲۹۵ خورشیدی، خانۀ کربلایی محمود، غرق نور و شادی شد. در آن شب نورانی، نوزادی پا به عرصۀ وجود گذاشت که سالها بعد قلب انبوهی از شیفتگان علم و معرفت، و [[شیعیان]] خاندان عصمت و طهارت(ع) را روشن ساخت: آیت الله حاج شیخ محمدتقی بهجت. کربلایی محمود مردی صالح، خوشنام و معتمَد مردم [[فومن]]، با الهام | شب جمعه بیستوپنجم شوال سال ۱۳۳۴ هجری قمری برابر با دوم [[شهریور ماه]] ۱۲۹۵ خورشیدی، خانۀ کربلایی محمود، غرق نور و شادی شد. در آن شب نورانی، نوزادی پا به عرصۀ وجود گذاشت که سالها بعد قلب انبوهی از شیفتگان علم و معرفت، و [[شیعیان]] خاندان عصمت و طهارت(ع) را روشن ساخت: آیت الله حاج شیخ محمدتقی بهجت. کربلایی محمود مردی صالح، خوشنام و معتمَد مردم [[فومن]]، با الهام ازهاتفی که در جوانی گوش جانش را نواخته بود، نام فرزند نو رسیدهاش را «محمدتقی» گذاشت. | ||
نخستین رویداد مهم در زندگی محمدتقی، مرگ مادر، در شانزده ماهگی او بود. مرگ مادر، خانواده را سوگوار کرد و از آن پس، خواهر بزرگتر، مادر برادر شد. در دوران خردسالی، محمدتقی همنشین خلوت پدر بود و میدید که چگونه عشق به [[اهلبیت اطهار(ع)]] از قلب محزون پدر میتراود و بر صفحه کاغذ، مرثیههایی میشود که داغداران عزای حسینی(ع) زمزمهاش میکنند و محافل خود را با آن سرودهها رونق میدهند. محمدتقی در همۀ این لحظهها همنشین پدر بود و در حالی که گاهی خود نیز مرثیه میسرود، آرام آرام دل به آن شهید عشق بست و حزن آن امام مظلوم تا پایان عمر در جانش نشست. | نخستین رویداد مهم در زندگی محمدتقی، مرگ مادر، در شانزده ماهگی او بود. مرگ مادر، خانواده را سوگوار کرد و از آن پس، خواهر بزرگتر، مادر برادر شد. در دوران خردسالی، محمدتقی همنشین خلوت پدر بود و میدید که چگونه عشق به [[اهلبیت اطهار(ع)]] از قلب محزون پدر میتراود و بر صفحه کاغذ، مرثیههایی میشود که داغداران عزای حسینی(ع) زمزمهاش میکنند و محافل خود را با آن سرودهها رونق میدهند. محمدتقی در همۀ این لحظهها همنشین پدر بود و در حالی که گاهی خود نیز مرثیه میسرود، آرام آرام دل به آن شهید عشق بست و حزن آن امام مظلوم تا پایان عمر در جانش نشست. | ||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
اما این مقدار، همۀ بهره و نصیب محمدتقی از حوزه علمیه فومن نبود. این دوره به لحظه های ناب کسب معرفت و اخلاق و تهذیب نفس و کسب فیض از محضر عالمانی چون آیتالله حاج شیخ احمد سعیدی فومنی آراسته شد. لحظههای دلانگیز حضور در [[نماز]] آن عالم بزرگوار که افزون بر خضوع و خشوع ربانی، حالاتی شگفت و راز آلود در تکلم عاشقانهاش با خداوند داشت، توأم با شکوهی معنوی بود که هیچگاه از خاطر امام و مأموم محو نشد. | اما این مقدار، همۀ بهره و نصیب محمدتقی از حوزه علمیه فومن نبود. این دوره به لحظه های ناب کسب معرفت و اخلاق و تهذیب نفس و کسب فیض از محضر عالمانی چون آیتالله حاج شیخ احمد سعیدی فومنی آراسته شد. لحظههای دلانگیز حضور در [[نماز]] آن عالم بزرگوار که افزون بر خضوع و خشوع ربانی، حالاتی شگفت و راز آلود در تکلم عاشقانهاش با خداوند داشت، توأم با شکوهی معنوی بود که هیچگاه از خاطر امام و مأموم محو نشد. | ||
در [[جمادیالثانی]] سال ۱۳۴۸ قمری مطابق با ۱۳۰۸خورشیدی، زمان هجرت از دیار پدری فرا رسید. بیگمان در لحظههای خلوت محمدتقی با استادان حوزه علمیه فومن -که از دانشآموختگان [[نجف]] بودند- لحظههایی نیز به ذکر محاضر درس حوزه علمیه عراق میگذشت و او را به وجد | در [[جمادیالثانی]] سال ۱۳۴۸ قمری مطابق با ۱۳۰۸خورشیدی، زمان هجرت از دیار پدری فرا رسید. بیگمان در لحظههای خلوت محمدتقی با استادان حوزه علمیه فومن -که از دانشآموختگان [[نجف]] بودند- لحظههایی نیز به ذکر محاضر درس حوزه علمیه عراق میگذشت و او را به وجد میآورد و قلب مشتاقش را به صفای حرم [[حضرت علی(ع)]] و حضرت [[امام حسین(ع)]] میکوچاند و پای آن قبور نورانی مینشاند. آن مجالس و گفتگوها، شوق طلبۀ فومنی به عتبات عالیات را چنان برانگیخت که سرانجام تصمیم به هجرت گرفت و راهی دیار معصومین(ع) شد. | ||
=خاطره انتخاب نام= | =خاطره انتخاب نام= | ||
خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
با تدریس دروس، از فضلا و مدرسین سطوح عالی حوزه شد و همکاری با محدّث کبیر حاج [[شیخ عباس قمی]] در تألیف کتاب «سفینةالبحار» از دیگر فعالیتهای علمی و معرفتی وی در آن سالها بود. اما بهره وی از استادان و بزرگان حوزه علمیۀ نجف در کسب علم و دانش محصور نشد، بلکه همنشینی معنوی با صاحبان دل و معرفت، نخستین تجربههای عرفانی و معنوی را برای او رقم زد. علاوه بر همه تلاشها و مجاهدتها و بهرهگیری از محضر علما و آیات عراق، دو چهره برجستۀ علمی و معنوی حوزۀ نجف تأثیر عمیقتری بر شخصیت آیتالله بهجت گذاشتند: علامۀ کبیر، آیتالله غروی اصفهانی مشهور به کمپانی و آیتالله میرزا علی قاضی. | با تدریس دروس، از فضلا و مدرسین سطوح عالی حوزه شد و همکاری با محدّث کبیر حاج [[شیخ عباس قمی]] در تألیف کتاب «سفینةالبحار» از دیگر فعالیتهای علمی و معرفتی وی در آن سالها بود. اما بهره وی از استادان و بزرگان حوزه علمیۀ نجف در کسب علم و دانش محصور نشد، بلکه همنشینی معنوی با صاحبان دل و معرفت، نخستین تجربههای عرفانی و معنوی را برای او رقم زد. علاوه بر همه تلاشها و مجاهدتها و بهرهگیری از محضر علما و آیات عراق، دو چهره برجستۀ علمی و معنوی حوزۀ نجف تأثیر عمیقتری بر شخصیت آیتالله بهجت گذاشتند: علامۀ کبیر، آیتالله غروی اصفهانی مشهور به کمپانی و آیتالله میرزا علی قاضی. | ||
حضرت آیتالله غروی اصفهانی | حضرت آیتالله غروی اصفهانی فکری جوّال و نافذ و دقیق داشت و آیتالله بهجت، سالها از محضر این استاد بیبدیل بهرهها برد و در محضر درس ایشان، پیوسته آموخت و نقد کرد و پیش رفت؛ بدان حد که در زمرۀ بهترین شاگردان آن فقیه خردمند و بزرگ درآمد. آیتالله بهجت، علاوه بر استفادههای علمی از محضر استاد، به کسب فیوضات معنوی نیز نایل گشت و بهشدت تحت تأثیر علمی و معنوی استاد عالیقدرش قرار داشت و این تأثیر در رفتار علمی و معنوی ایشان به کمال مشهود بود. | ||
همچنین عارف نامی و سالک بیهمتا، حضرت آیتالله میرزا علی قاضی تأثیر بسیاری بر روش عرفانی و کسب مراتب معنوی آیتالله بهجت گذاشت. به واقع وی با ورود به نجف اشرف در سن هیجده سالگی، گمشده خویش را در وجود این استاد بزرگ یافت و سالها در محضر پر فیض آن دریای عرفان و معنا، شاگردی کرد. آیتالله قاضی نیز به این شاگرد مستعد و حقیقتجوی خود عنایات ویژه داشت و از سر صمیمیت و محبت، او را «فاضل گیلانی» خطاب میکرد. | همچنین عارف نامی و سالک بیهمتا، حضرت آیتالله میرزا علی قاضی تأثیر بسیاری بر روش عرفانی و کسب مراتب معنوی آیتالله بهجت گذاشت. به واقع وی با ورود به نجف اشرف در سن هیجده سالگی، گمشده خویش را در وجود این استاد بزرگ یافت و سالها در محضر پر فیض آن دریای عرفان و معنا، شاگردی کرد. آیتالله قاضی نیز به این شاگرد مستعد و حقیقتجوی خود عنایات ویژه داشت و از سر صمیمیت و محبت، او را «فاضل گیلانی» خطاب میکرد. | ||
خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
حوزۀ علمیۀ قم که حدود ۲۴ سال از زمان تجدید حیاتش به همت والای [[آیتالله حائری]] میگذشت، با حضور عالمان و مجتهدان برجسته، بهویژه پس از ورود [[آیتالله بروجردی]](رحمةالله) که چند ماهی از آن نگذشته بود، به حوزهای قدرتمند و گرم مبدل شده بود. آیتالله بهجت علیرغم آنکه در زمان ورودش به قم مجتهدی مسلم بود، برای رونق بیشتر دروس خارج و ادای احترام به استادان برجستۀ حوزه، در درس خارج [[آیتالله حجت کوه کمرهای]] و نیز درس حضرت آیتالله بروجردی شرکت کرد و در زمرۀ برجستهترین افراد حاضر در درس آن مرجع کل قرار گرفت و به زودی به عنوان یکی از مهمترین و دقیقترین مُستَشکلان درس ایشان شتاخته و انگشتنما شد. بدین روی، لب از نقد و اشکال علمی بست تا به چشم نیاید و بدو توجه نشود. | حوزۀ علمیۀ قم که حدود ۲۴ سال از زمان تجدید حیاتش به همت والای [[آیتالله حائری]] میگذشت، با حضور عالمان و مجتهدان برجسته، بهویژه پس از ورود [[آیتالله بروجردی]](رحمةالله) که چند ماهی از آن نگذشته بود، به حوزهای قدرتمند و گرم مبدل شده بود. آیتالله بهجت علیرغم آنکه در زمان ورودش به قم مجتهدی مسلم بود، برای رونق بیشتر دروس خارج و ادای احترام به استادان برجستۀ حوزه، در درس خارج [[آیتالله حجت کوه کمرهای]] و نیز درس حضرت آیتالله بروجردی شرکت کرد و در زمرۀ برجستهترین افراد حاضر در درس آن مرجع کل قرار گرفت و به زودی به عنوان یکی از مهمترین و دقیقترین مُستَشکلان درس ایشان شتاخته و انگشتنما شد. بدین روی، لب از نقد و اشکال علمی بست تا به چشم نیاید و بدو توجه نشود. | ||
ایشان همچنین پس از ورود به قم، مشغول تدریس شد و پس از قریب یک سال، به | ایشان همچنین پس از ورود به قم، مشغول تدریس شد و پس از قریب یک سال، به تدریس خارج فقه و اصول همت گماشت که بیش از شصت سال و تا آخرین روزهای عمر پر برکتشان ادامه یافت. در سالهای اخیر صبحها به تدریس خارج فقه و عصرها به تدریس خارج اصول اشتغال داشت و به انگیزۀ دوری از شهرت، حجرههای مدارس و سپس منزل خود را محل تدریس قرار داد؛ اما سرانجام با اصرار شاگردان، نخست در دو [[مسجد]] کوچک و از سال ۱۳۷۵ شمسی در مسجد فاطمیه، درسهای خود را برگزار کرد و تا پایان عمر در این محل مقدس به تدریس اهتمام ورزید. | ||
فراز برجسته دیگر فعالیتهای آیتالله بهجت در قم، برگزاری مراسم روضه بود که بیش از چهل سال و تا پایان عمر شریفشان برپا بود. مراسم روضۀ حضرت اباعبدالله الحسین(ع) از سوی ایشان ابتدا در منزل و پس از قبول مسئولیت مرجعیت، در مسجد کوچک اما باصفای فاطمیه برگزار میشد و ایشان در گرمترین و سردترین روزهای سال، و حتی در بدترین وضعیت جسمی تا اواخر عمرشان، مصرانه در این مجلس شرکت میکردند و برای مظلومیت آن امام شهید اشک میریختند. در تابستانها نیز که به [[مشهد مقدس]] مشرف میشدند، این مجلس برپا بود. گویی اصرار ایشان در برپایی و حضور در مجلس روضه، اهتمام در عمل به وصیت استادشان بود که فرموده بودند: «روضه هفتگی حضرت اباعبدالله را ترک نکنید.» | فراز برجسته دیگر فعالیتهای آیتالله بهجت در قم، برگزاری مراسم روضه بود که بیش از چهل سال و تا پایان عمر شریفشان برپا بود. مراسم روضۀ حضرت اباعبدالله الحسین(ع) از سوی ایشان ابتدا در منزل و پس از قبول مسئولیت مرجعیت، در مسجد کوچک اما باصفای فاطمیه برگزار میشد و ایشان در گرمترین و سردترین روزهای سال، و حتی در بدترین وضعیت جسمی تا اواخر عمرشان، مصرانه در این مجلس شرکت میکردند و برای مظلومیت آن امام شهید اشک میریختند. در تابستانها نیز که به [[مشهد مقدس]] مشرف میشدند، این مجلس برپا بود. گویی اصرار ایشان در برپایی و حضور در مجلس روضه، اهتمام در عمل به وصیت استادشان بود که فرموده بودند: «روضه هفتگی حضرت اباعبدالله را ترک نکنید.» | ||
خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
نام آیتالله بهجت، نماز و مناجات را در ذهنها تداعی میکند. این تداعی و همراهی، دست کم دو دلیل داشت: نخست حالات و معنویت آن وارسته مرد الهی هنگام [[نماز]] بود، و دلیل دیگر، اهتمام شگفت ایشان به برگزاری نماز جماعت در همه روزها و اوقات سال بود که از همان آغاز، بزرگان و زبده عالمان حوزه علمیه در آن شرکت میکردند. ایشان نخست تمام نمازهای یومیه را به جماعت در مسجد فاطمیه اقامه میکرد؛ اما در سالهای پایانی عمر، بهدلیل کهولت سن، به اقامه [[نماز ظهر]] و عصر بسنده کردند. شکوه و عظمت نماز جماعت ایشان در مسجد فاطمیه در هیچ نوشتهای نمیگنجد و فقط کسانیکه این عظمت و شکوه معنوی را درک کردهاند، میتوانند شمهای از آن را به بیان آورند. خاطرۀ آن روزها و شبها که صفهای نماز از صحن مسجد به حیاط و کوچهها میرسید، هرگز از حافظۀ نمازگزاران مسجد فاطمیه محو نخواهد شد و بسا پیران و جوانانی که بیتاب آن لحظههای ناب معنویاند. | نام آیتالله بهجت، نماز و مناجات را در ذهنها تداعی میکند. این تداعی و همراهی، دست کم دو دلیل داشت: نخست حالات و معنویت آن وارسته مرد الهی هنگام [[نماز]] بود، و دلیل دیگر، اهتمام شگفت ایشان به برگزاری نماز جماعت در همه روزها و اوقات سال بود که از همان آغاز، بزرگان و زبده عالمان حوزه علمیه در آن شرکت میکردند. ایشان نخست تمام نمازهای یومیه را به جماعت در مسجد فاطمیه اقامه میکرد؛ اما در سالهای پایانی عمر، بهدلیل کهولت سن، به اقامه [[نماز ظهر]] و عصر بسنده کردند. شکوه و عظمت نماز جماعت ایشان در مسجد فاطمیه در هیچ نوشتهای نمیگنجد و فقط کسانیکه این عظمت و شکوه معنوی را درک کردهاند، میتوانند شمهای از آن را به بیان آورند. خاطرۀ آن روزها و شبها که صفهای نماز از صحن مسجد به حیاط و کوچهها میرسید، هرگز از حافظۀ نمازگزاران مسجد فاطمیه محو نخواهد شد و بسا پیران و جوانانی که بیتاب آن لحظههای ناب معنویاند. | ||
از دیگر | از دیگر برنامههای دائمی و زیبای ایشان، حضور هر روزه در حریم ملکوتی [[حضرت فاطمه معصومه(س)]] بود. ایشان تا پایان زندگی سراسر نور و برکت خویش تا آستانه نود سالگی، هر روز پس از [[نماز صبح]] و تعقیبات آن، به زیارت ضریح مطهر حضرت فاطمۀ معصومه(س) میشتافت و سپس در خلوت عاشقانۀ خویش در گوشهای از حرم مطهر به قرائت زیارات و اقامه نماز میپرداخت. | ||
=آثار علمی= | =آثار علمی= | ||
خط ۹۶: | خط ۹۶: | ||
برخی از آثار چاپی و خطی آن فقیه وارسته به این قرار است: | برخی از آثار چاپی و خطی آن فقیه وارسته به این قرار است: | ||
# مباحثالاصول (دورۀ کامل اصول)؛ | #مباحثالاصول (دورۀ کامل اصول)؛ | ||
# حاشیه بر مکاسب[[شیخ انصاری]](ره) و تکمیل آن تا پایان متاجر؛ | #حاشیه بر مکاسب[[شیخ انصاری]](ره) و تکمیل آن تا پایان متاجر؛ | ||
# مجموعه فقهی «بهجة الفقیه»، شامل کتابهای طهارة، صلاة، زکاة، [[خمس]] و [[حج]]؛ | #مجموعه فقهی «بهجة الفقیه»، شامل کتابهای طهارة، صلاة، زکاة، [[خمس]] و [[حج]]؛ | ||
# حاشیه بر مناسک شیخ انصاری(ره)؛ | #حاشیه بر مناسک شیخ انصاری(ره)؛ | ||
# رسالۀ توضیح المسائل(فارسی و عربی)؛ | #رسالۀ توضیح المسائل(فارسی و عربی)؛ | ||
# مناسک حج؛ | #مناسک حج؛ | ||
# وسیلةالنجاة: این کتاب حاوی آرای ایشان در برخی ابواب فقه است که در متن کتاب «وسیلة النجاة»، تألیف حضرت آیتالله سید ابوالحسن اصفهانی(ره) آمد و جلد نخست آن به چاپ رسید؛ | #وسیلةالنجاة: این کتاب حاوی آرای ایشان در برخی ابواب فقه است که در متن کتاب «وسیلة النجاة»، تألیف حضرت آیتالله سید ابوالحسن اصفهانی(ره) آمد و جلد نخست آن به چاپ رسید؛ | ||
# جامعالمسائل: دورۀ فقه فتوایی، حاصل تأملات بیستوپنج سالۀ این فقیه اهلبیت در مقام اِفتا است که در نوع خود بینظیر است. بخشی از آن، حاشیه بر کتاب «ذخیرةالعباد» مرحوم شیخ محمد حسین غروی است که در پنج جلد به چاپ رسید؛ | #جامعالمسائل: دورۀ فقه فتوایی، حاصل تأملات بیستوپنج سالۀ این فقیه اهلبیت در مقام اِفتا است که در نوع خود بینظیر است. بخشی از آن، حاشیه بر کتاب «ذخیرةالعباد» مرحوم شیخ محمد حسین غروی است که در پنج جلد به چاپ رسید؛ | ||
# سرودههای عرفانی و اخلاقی. | #سرودههای عرفانی و اخلاقی. | ||
=درگذشت= | =درگذشت= | ||
خط ۱۱۶: | خط ۱۱۶: | ||
=منابع= | =منابع= | ||
# [https://bahjat.ir/fa/content/1010 برگرفته از سایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیتالله بهجت قدسسرهhttps://bahjat.ir] | #[https://bahjat.ir/fa/content/1010 برگرفته از سایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیتالله بهجت قدسسرهhttps://bahjat.ir] | ||
# | # | ||
# [https://www.tabnak.ir/fa/tags/4874/1/%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%A8%D9%87%D8%AC%D8%AA برگرفته از سایت در مورد آیت الله بهجت در ویکی تابناک بیشتر بخوانیدhttps://www.tabnak.ir › tags ›] | #[https://www.tabnak.ir/fa/tags/4874/1/%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%A8%D9%87%D8%AC%D8%AA برگرفته از سایت در مورد آیت الله بهجت در ویکی تابناک بیشتر بخوانیدhttps://www.tabnak.ir › tags ›] | ||
[[رده: | |||
[[رده:عالمان | [[رده: عالمان]] | ||
[[رده: | [[رده: عالمان مسلمان]] | ||
[[رده: | [[رده: عالمان شیعه]] | ||
[[رده: مراجع تقلید شیعه]] |