انتفاضه شعبانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

انتفاضه شعبانیه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۵۲

۲٬۰۸۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Hoosinrasooli

confirmed، مدیران

۳۷٬۲۱۴

ویرایش

@@ خط ۱۱: / خط ۱۱: @@
 {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
 !نام
-!•انتفاضه شعبانیه
+!انتفاضه شعبانیه
+|-
+|زمان
+|ماه شعبان سال ۱۴۱۱ق مصادف با ۱۹۹۱م.
+|-
+|مکان
+|عراق
+|-
+|نتیجه
+|شکست قیام مردمی
+|-
+|علت قیام
+|نارضایتی عمومی از حکومت صدام
+|-
+|تلفات
+|حدود سیصد هزار نفر کشته و حدود دو میلیون نفر عراقی آواره شدند.
 |-
 |}
@@ خط ۲۲: / خط ۳۷: @@
 =شروع انتفاضه=
-پس از شکست ارتش [[عراق]] در جنگ سال ۱۹۹۱ در [[کویت]] و بر اساس قطعنامه ۶۷۰ [[شورای امنیت]]، حرکت کلیه هواپیماها و حتی بالگردهای ارتش عراق تحریم شد. در این هنگام مردم سرتاسر عراق که نارضایتی‌های دراز مدتی از رژیم داشتند علیه رژیم [[صدام]] قیام کردند. قیام از شهر [[بصره]] شروع شد. یکی از نظامیان عراقی خسته از جنگ کویت، لوله تانک را به سمت عکسی از صدام گرفت و به سوی او شلیک کرد. مردم به هیجان آمده و به ساختمان [[حزب بعث]] در شهر بصره حمله کردند و همین مسئله نقطه آغاز قیام بود.<ref>صفاءالدین تبراییان، ۱۳۹۱، ص۲۲۳.</ref>.
+پس از شکست ارتش [[عراق]] در جنگ سال ۱۹۹۱ در [[کویت]] و بر اساس قطعنامه ۶۷۰ [[شورای امنیت]]، حرکت کلیه هواپیماها و حتی بالگردهای ارتش عراق تحریم شد. در این هنگام مردم سرتاسر عراق که نارضایتی‌های دراز مدتی از رژیم داشتند علیه رژیم [[صدام]] قیام کردند. قیام از شهر [[بصره]] شروع شد. یکی از نظامیان عراقی خسته از جنگ کویت، لوله تانک را به سمت عکسی از صدام گرفت و به سوی او شلیک کرد. مردم به هیجان آمده و به ساختمان [[حزب بعث]] در شهر بصره حمله کردند و همین مسئله نقطه آغاز قیام بود<ref>صفاءالدین تبراییان، ۱۳۹۱، ص۲۲۳.</ref>.
+=نتایج قیام=
+در نتیجه این قیام، کنترل بخش اصلی کشور به دست نیروهای مردمی افتاد و از هجده استان عراق، چهارده استان دیالی، واسط، میسان، البصره، ذی قار، المثنی، القادسیه، بابل، [[کربلا]]، [[نجف]]، دهوک، اربیل، کرکوک، السلیمانیه به دست انقلابیون افتاد و تنها استانهای مرکزی شامل صلاح الدین، [[بغداد]]، نینوا و الانبار در اختیار حکومت بود<ref>صفاءالدین تبراییان، ۱۳۹۱، ص۲۳۰.</ref>. مرجعیت [[حوزه علمیه نجف]] کمیته‌ای نه نفره تشکیل داد تا رهبری قیام را به عهده داشته باشد. اعضای این کمیته عبارت بودند از: سید محی الدین غریفی، سید محمدرضا موسوی خلخالی، سید جعفر بحرالعلوم، سید عزالدین بحرالعلوم، سید محمدرضا خرسان، سید محمد سبزواری، شیخ محمدرضا شبیب الساعدی، محمدتقی خوئی. [[آیت الله سید ابوالقاسم خوئی]] نیز طی اطلاعیه‌هایی به مردم توصیه می‌کرد که حقوق شرعی را رعایت کنند<ref>صفاءالدین تبراییان، ۱۳۹۱، ص۲۵۰.</ref>. آیت الله سید عبدالاعلی سبزواری از علمای بزرگ نجف نیز حمایت خویش را از این انتفاضه با صدور فتوایی در این خصوص اعلام نمود<ref>زندگی آیت الله سیدعبدالاعلی سبزواری.</ref>.
 =منبع=