۲۲٬۱۹۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
==امنیت و آزادی== | ==امنیت و آزادی== | ||
یکی از تفاوتهای انقلاب اسلامی با دو انقلاب روسیه و فرانسه، در برقراری امنیت و آزادی بعد از پیروزی نمود پیدا میکند؛ یعنی در فرانسه و روسیه، بعد از پیروزی انقلاب، مردم به دلیل درگیریها و اختلافات، امنیت و آزادی نداشتند، به گونهای که صدها نفر در این دو کشور کشته شدند، چنانکه [[ | یکی از تفاوتهای انقلاب اسلامی با دو انقلاب روسیه و فرانسه، در برقراری امنیت و آزادی بعد از پیروزی نمود پیدا میکند؛ یعنی در فرانسه و روسیه، بعد از پیروزی انقلاب، مردم به دلیل درگیریها و اختلافات، امنیت و آزادی نداشتند، به گونهای که صدها نفر در این دو کشور کشته شدند، چنانکه آیت الله [[سید علی حسینی خامنهای]] اشاره نمود: «... شما بیست سال بعد از «انقلاب اکتبر 1917 شوروی» را نگاه کنید؛ دیکتاتوری سیاه <big>«استالین»</big> بر <big>شوروی</big> در آن بیست سال حاکم بود که صدها هزار آدم به جرم مخالفت با حکومت استالین یا توهّم مخالفت، اعدام و نابود شدند! و چند برابر آن به سیبری، تبعید شدند».<br> | ||
همچنین ایشان معتقد است که انقلاب فرانسه نیز پیش از انقلاب روسیه، سرنوشتی از همین دست داشت: ''«... در طول ده سال از انقلاب فرانسه حدود دوازده هزار نفر زیر تیغ گیوتین رفتند. همۀ این دوازده هزار نفر نیز از رهبران انقلاب بودند».'' به عبارت دیگر، معروف است که انقلاب، فرزندان خود را میخورد؛ بدینگونه که در هر انقلابی، انقلابیان یکدیگر را نابود میکنند و این سرنوشت محتوم هر انقلاب است. استناد به این مثل معروف بیشتر ناظر به سرنوشتی است که همۀ انقلابیان و بهویژه رهبران در انقلابهای فرانسه و روسیه دچار آن شدند؛ چنانکه مطالعات [[تاریخ]] انقلاب این دو کشور گویای این ادعاست: هنوز ده سال از پیروزی انقلاب این دو کشور نگذشته بود که تقریباً همۀ رهبران شناختهشدۀ انقلاب دچار چنان اختلافاتی شدند که راهی جز حذف یکدیگر از صحنۀ سیاست و انقلاب و بلکه از صحنۀ روزگار نمیدیدند. در انقلاب فرانسه تیغ گیوتین هر روز آمادۀ بریدن سر تعدادی از رهبران انقلابی بود؛ حتی کسانی که تا روز قبل در اوج قدرت و حاکمیت بودند، روز بعد به تیغ گیوتین سپرده میشدند.<br> | همچنین ایشان معتقد است که انقلاب فرانسه نیز پیش از انقلاب روسیه، سرنوشتی از همین دست داشت: ''«... در طول ده سال از انقلاب فرانسه حدود دوازده هزار نفر زیر تیغ گیوتین رفتند. همۀ این دوازده هزار نفر نیز از رهبران انقلاب بودند».'' به عبارت دیگر، معروف است که انقلاب، فرزندان خود را میخورد؛ بدینگونه که در هر انقلابی، انقلابیان یکدیگر را نابود میکنند و این سرنوشت محتوم هر انقلاب است. استناد به این مثل معروف بیشتر ناظر به سرنوشتی است که همۀ انقلابیان و بهویژه رهبران در انقلابهای فرانسه و روسیه دچار آن شدند؛ چنانکه مطالعات [[تاریخ]] انقلاب این دو کشور گویای این ادعاست: هنوز ده سال از پیروزی انقلاب این دو کشور نگذشته بود که تقریباً همۀ رهبران شناختهشدۀ انقلاب دچار چنان اختلافاتی شدند که راهی جز حذف یکدیگر از صحنۀ سیاست و انقلاب و بلکه از صحنۀ روزگار نمیدیدند. در انقلاب فرانسه تیغ گیوتین هر روز آمادۀ بریدن سر تعدادی از رهبران انقلابی بود؛ حتی کسانی که تا روز قبل در اوج قدرت و حاکمیت بودند، روز بعد به تیغ گیوتین سپرده میشدند.<br> | ||