پرش به محتوا

عمر بن سعد بن‌ ابی‌ وقاص: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱۸: خط ۱۱۸:


پس از شهادت سالار شهیدان(ع)، عمر بن سعد برای اسب تاختن بر پیکر مطهر امام(ع) از میان یارانش داوطلب خواست. پس ده نفر از کوفیان اظهار آمادگی کردند و بر اسبان خود سوار شدند و بر بدن امام(ع) تاختند و استخوان های سینه و پشت آن حضرت(ع) را در هم شکستند.
پس از شهادت سالار شهیدان(ع)، عمر بن سعد برای اسب تاختن بر پیکر مطهر امام(ع) از میان یارانش داوطلب خواست. پس ده نفر از کوفیان اظهار آمادگی کردند و بر اسبان خود سوار شدند و بر بدن امام(ع) تاختند و استخوان های سینه و پشت آن حضرت(ع) را در هم شکستند.
=بعد از واقعه کربلا=
پس از واقعه جانگداز عاشورا، او دو روز در کربلا ماند و به دفن اجساد کشته‌های سپاه خود، پرداخت سپس در حالی که اجساد مطهر و پاک شهدای کربلا را بر روی خاک تفتیده کربلا رها کرده بود به همراه اسرای اهل بیت(ع)، به سوی کوفه حرکت کرد.
عمر بن سعد به کوفه بازگشت؛ اما همان‌گونه که امام حسین(ع) پیش از شهادت خود به او فرموده بود، هیچ‌گاه رویای شیرین به دست آوردن امارت ری برایش تعبیر نشد.
ابن‌ سعد که دیگر دستش از همه جا کوتاه شده بود، حال خویش را برای دوستانش چنین توصیف می‌کرد: «هیچ کس زیان‌کارتر از من به خانه خویش بازنگشت؛ زیرا از امیری فاجر و ظالم اطاعت کرده و عدالت را پایمال، و قرابت را قطع کرده‌ام و خطایی بزرگ مرتکب شده‌ام.»
با مرگ یزید، آغاز قیام‌ های [[شیعیان]] عراق روزهای سخت و ترسناکی را برای پسر سعد رقم زد. به طوری که گفته شده پس از قیام [[سلیمان بن صرد خزاعی]]، ابن‌سعد به واسطه ترس از کشته شدن، شب‌ها در دارالاماره می‌خوابید.
با این حال چیزی که بیش از قیام سلیمان او را به وحشت‌ انداخته بود آگاهی از حقیقت [[قیام مختار]] بود از این‌ رو او و جمعی دیگر از اشراف کوفه قیام مختار را به مراتب خطرناک‌تر از قیام توابین ارزیابی می‌کردند و خطر آن را به دیگران گوشزد می‌کردند.
با به وقوع پیوستن قیام مختار، عمر به همراه [[محمد بن اشعث]]، از کوفه فرار کرد و هم زمان با شورش کوفیان علیه حکومت مختار، دوباره به کوفه بازگشت.
پس از شکست این شورش عمر بن سعد در کوفه ماند؛ اما به واسطه ترسی که از [[مختار]] داشت به عبدالله بن جعدة بن هبیره که از شیعیان تراز اول کوفه و از دوستان نزدیک مختار بود، متوسل شد و از او خواست تا برایش از مختار امان نامه بگیرد.
مختار نیز امان نامه‌ای برای پسر سعد نوشت و در آن سر نزدن حدث (بنا بر حدیثی که از [[امام باقر(ع)]] بدست ما رسیده است منظور مختار از حدث، این بود که مادامی‌ که ابن سعد به دستشویی نرود و کاری انجام ندهد این امان نامه معتبر خواهد بود.) را شرط استمرار و دوام این امان نامه برشمرد.


=منبع=
=منبع=


[[رده:عاملان واقعه کربلا]]
[[رده:عاملان واقعه کربلا]]
confirmed، مدیران
۳۷٬۳۰۴

ویرایش