۸۷٬۸۸۶
ویرایش
ابن اثیر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ى' به 'ی'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی') |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
|- | |- | ||
|زادگاه | |زادگاه | ||
|در جزیره ابن عُمَر (اکنون شهر | |در جزیره ابن عُمَر (اکنون شهر مرزی میان سوریه و ترکیه) | ||
|- | |- | ||
|وفات | |وفات | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
|- | |- | ||
|آرامگاه | |آرامگاه | ||
|صحن مطهر کاظمین | |صحن مطهر کاظمین فعلی | ||
|- | |- | ||
|آثار | |آثار | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
مجدالدین ابوالسعادات مبارک بن محمد بن محمد بن عبدالکریم بن عبدالواحد | مجدالدین ابوالسعادات مبارک بن محمد بن محمد بن عبدالکریم بن عبدالواحد شیبانی جزری معروف به مجدالدین ابن اثیر (544-606 ق) یکی از سه فرزند محمد شیبانی جزری و نویسنده کتاب «النهایه فی غریب الحدیث» است که اینان در علوم اسلامی به ویژه در ادبیات عرب، تاریخ اسلام و صحابه شناسی و حدیث شناسی نقش و تاثیر به سزایی داشتند. | ||
وی برادر عزالدین ابن اثیر صاحب کتاب «اُسد الغابه و الکامل فی التاریخ» است. او در جزیره ابن عمر (ما بین [[دجله]] و [[فرات]]) تولد و رشد یافت و پس از بیست سالگی به شهر [[موصل]] رفته و در آن دیار جایگاه رفیعی یافت و کتاب‌های خود را در همانجا تالیف نمود و از این طریق شهرت پیدا کرد. او در موصل به خدمت امیر مجاهد‌الدین درآمد و پس از او در خدمت عزالدین محمود و نورالدین ارسلانی بود. او قبل از اقامت در موصل به قصد تحصیل دانش حدیثی به [[بغداد]]<ref>ر.ک:مقاله بغداد</ref> نیز مسافرت کرده و در موصل درگذشت. | |||
=جایگاه مجدالدین ابن اثیر= | =جایگاه مجدالدین ابن اثیر= | ||
مجدالدین در [[فقه]]<ref>ر.ک:مقاله فقه</ref> و حدیث متخصص بود و به ادبیات عرب و علوم قرآن تسلط | مجدالدین در [[فقه]]<ref>ر.ک:مقاله فقه</ref> و حدیث متخصص بود و به ادبیات عرب و علوم قرآن تسلط کافی داشت مذهب او شافعی بود و علمای اهل سنت او را از محاسن روزگار دانسته و او را در دینداری به عنوان ضرب المثل ذکر کرده و گفتهاند که بر طریق مستقیم ملازمت داشت. و این سخن به معنای این است که در مذهبش پیرو عقاید اهل سنت بود و از عقاید [[شیعه]] پیروی نکرده است. او به گفته برادرش عزالدین ابن اثیر در اصولَیْن (یعنی ا[[صول فقه]] و [[علم کلام]]) متبحر بود. | ||
=اساتید مجدالدین ابن اثیر= | =اساتید مجدالدین ابن اثیر= | ||
اساتید مهم | اساتید مهم وی عبارت بودند از: یحیی بن سعدون قرطبی (م 567 ق)، سعید بن دهّان، عبدالله بن احمد بن محمد طوسی، خطیب شهر موصل، ابوالفرج عبدالمنعم حّرانی (م 596 ق) و عبدالوهاب بن سکینه صوفی شافعی (م 607 ق). | ||
=شاگردان مجدالدین ابن اثیر= | =شاگردان مجدالدین ابن اثیر= | ||
مهم‌ترین شاگردان او نیز عبارت بودند از: فرزند خودش ابوالفتح محمد شهاب‌الدین (م 596 ق)، فخرالدین بن | مهم‌ترین شاگردان او نیز عبارت بودند از: فرزند خودش ابوالفتح محمد شهاب‌الدین (م 596 ق)، فخرالدین بن بخاری (م 646 ق) و تاج‌الدین عبدالمحسن بن محمد حامض. | ||
=افراد همنام مجدالدین ابن اثیر= | =افراد همنام مجدالدین ابن اثیر= | ||
لقب ابن اثیر در مورد سه تن از | لقب ابن اثیر در مورد سه تن از علمای اهل سنت مشترکاً بکار می رود. | ||
این سه تن عبارتند از: | این سه تن عبارتند از: | ||
#مجدالدین مبارک (فرزند ارشد) نویسنده کتاب النهایه | #مجدالدین مبارک (فرزند ارشد) نویسنده کتاب النهایه فی غریب الحدیث و الاثر، | ||
#عزالدین | #عزالدین علی (فرزند وسط) که کتاب‌های الکامل فی التاریخ و اسدالغابه را نوشته است، | ||
#ضیاءالدین نصرالله (برادر کوچکتر) که کتاب المثل السائر | #ضیاءالدین نصرالله (برادر کوچکتر) که کتاب المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر را نوشته است. | ||
این سه برادر به نام فرزندان اثیر (ابناء الاثیر) معروف هستند و نباید میان آنها و کتاب‌هایشان اشتباه شود. دو برادر نخست | این سه برادر به نام فرزندان اثیر (ابناء الاثیر) معروف هستند و نباید میان آنها و کتاب‌هایشان اشتباه شود. دو برادر نخست یعنی مجدالدین و عزالدین به عنوان محدث و مورخ معروف شده‌اند و ضیاءالدین نیز به عنوان ادیب، کاتب و شاعر شهرت یافته است. | ||
اما مجدالدین مبارک - صاحب این شرح حال - در سایر علوم | اما مجدالدین مبارک - صاحب این شرح حال - در سایر علوم اسلامی مثل فقه و اصول فقه، کلام، تفسیرو لغت (ادبیات) نیز تبحر و تسلط کافی داشت. | ||
=کتاب‌های مجدالدین ابن اثیر= | =کتاب‌های مجدالدین ابن اثیر= | ||
او تقریبا در همه | او تقریبا در همه زمینه‌های علوم اسلامی<ref>ر.ک:مقاله علوم اسلامی</ref> کتاب‌های مهم و حائز اهمیت تدوین و تالیف کرده که برخی از آنها امروزه در دست بوده و برخی دیگر مفقود گشته است. از مهم‌ترین کتاب‌های او می توان به این موارد اشاره کرد: | ||
1- النهایه | 1- النهایه فی غریب الحدیث و الاثر. | ||
2- الانصاف | 2- الانصاف فی الجمع بین الکشف و الکشاف، که کتابی در مقام محاکمه و قضاوت درباره مطالب دو کتاب تفسیری مهم اهل سنت، یعنی تفسیر الکشف و البیان معروف به [[تفسیرثعلبی|تفسیر ثعلبی]]، و تفسیر«[[الکشاف]]» معروف به تفسیر [[زمخشری]] معتزلی می باشد. | ||
3- جامع الاصول السته | 3- جامع الاصول السته فی احادیث الرسول. این کتاب در واقع بازنویسی و تدوین جدیدی از کتاب‌های شش گانه مهم اهل سنت در زمینه [[حدیث]] است که او همه احادیث [[صحاح سته]] را غیر از کتاب سنن ابن ماجه در آن گردآوری کرده است. او این کتاب را بر اساس کتاب رزین بن معاویه اندلسی تدوین کرده و زیاداتی را نیز بر آن افزوده است. | ||
4- المختار | 4- المختار فی مناقب الاخیار | ||
5- تجرید اسماءالصحابه | 5- تجرید اسماءالصحابه | ||
6- مثال الطالب | 6- مثال الطالب فی شرح طوال الغرائب. او این کتاب را پس از تالیف کتابش النهایه فی غریب الحدیث تالیف کرده و در آن به شرح احادیث طولانی و متوسط پرداخته است که در آنها الفاظ و تعابیر غریب زیادی به کار رفته است. | ||
7- کتاب تفسیرقرآن که در چهار مجلد بوده است. <ref>معرفی مجد الدین ابن اثیر - مکارم شیرازی | 7- کتاب تفسیرقرآن که در چهار مجلد بوده است. <ref>معرفی مجد الدین ابن اثیر - مکارم شیرازی | ||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
=پی نوشت= | =پی نوشت= | ||
عزالدین ابن اثیر، الکامل | عزالدین ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر و داربیروت، 1385 ق، ج 1، مقدمه ناشرین و ج 12، صص 113 و 288. | ||
عزالدین ابن اثیر، اسدالغابة، بیروت، دارالفکر 1409 ق، ج1، مقدمه محقق. | عزالدین ابن اثیر، اسدالغابة، بیروت، دارالفکر 1409 ق، ج1، مقدمه محقق. | ||
| خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
ابن کثیر، البدایة و النهایة، بیروت، دارالفکر، 1407 ق، ج 13، ص 54. | ابن کثیر، البدایة و النهایة، بیروت، دارالفکر، 1407 ق، ج 13، ص 54. | ||
شمس‌الدین | شمس‌الدین ذهبی، تاریخ الاسلام، تحقیق عمر عبدالسلام تدمری، بیروت، دارالکتاب العربی، چ 2، 1413 قم، ج 43، ص 226. | ||
ابن العماد | ابن العماد حنبلی، شذرات الذهب فی أخبار من ذهب، تحقیق الأرناووط، بیروت دار ابن کثیر، 1406 ق، ج 7، ص 42 به بعد. | ||
خیر‌الدین | خیر‌الدین زرکلی، الأعلام، بیروت، دارالعلم للملایین، چ 8، 1989 م، ج 5، ص 272 به بعد. | ||
یاقوت | یاقوت حموی، معجم الأدباء، تحقیق احسان عباس، بیروت، دارالغرب الاسلامی، 1414 قم، ج 6، ص 238. | ||
جمال‌الدین ابوالمحاسن ابن | جمال‌الدین ابوالمحاسن ابن تغری بردی، النجوم الزاهرة فی ملوک مصر و قاهره، مصر، وزارة الثقافة و الارشاد القومی، بی تا، ج 6، ص 198. | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||