ابراهیم بن محمد بن معروف: تفاوت میان نسخه‌ها

ابراهيم بن محمد بن معروف، (حدود311 – حدود 395ق) ابواسحاق مذاري يا مرادي. فقيه و محدث شيعي. در اوايل سده چهارم ديده به جهان گشود زيرا وي در 336هجري از استادش روايت دارد بنابراين در اين تاريخ وي از سن كافي برخوردار بوده است. وفات او در انتهاي سده چهارم روي داده است. وي ظاهراً در قريه «مذار» يكي از روستاهاي پايين بصره واقع در آبادي «ميسان» به دنيا آمد. به گفته ياقوت حموي: «قبر عبدالله بن علي بن ابي طالب(ع)، در ميسان قرار دارد و مردم آن تماماً شيعه هستند». وي از آنجا به بصره آمد و بخشي از تحصيلات خود را در بصره گذرانده است. پس از آن وارد بغداد شد و نزد اساتيد آنجا علوم رايج را فرا گرفت و در فقه و حديث به حد كمال رسيد. وي در بغداد شاگردان چندي تربيت كرد و احاديث زيادي را جمع‏آوري نمود به‏طوري كه شيخ طوسي وي را «صاحب روايات» معرفي مي‏كند. نجاشي نيز ضمن تصريح به راستگويي و اعتبار او، وي را از بلندپايه‏گان شيعه بر مي‏شمارد. وي نزد «محمد بن همام اسكافي»(م336ق) و كساني كه در طبقه او بوده‏اند مانند «ابوبكر بن ابي‏الثلج بغدادي»(م325ق) و «احمد بن محمدبن سعيدبن عقده»(م333ق) شاگردي نموده است. از شاگردان او «حسين بن عبيدالله غضائري»(م411ق) و «احمد بن عبدون» معروف به «ابن حاشر»(م423ق) هستند. از تأليفات او «كتاب المزار» و «مناسك حج» را مي‏توان نام برد.