ابراهیم بن هارون هیتی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابراهيم بن هارون هيتي، (حدود 295 – حدود 356ق) ابوالحسن. محدث شيعي در سده چهارم. شرح حال او در منابع نيامده است اما مي‏توان گفت كه ولادت او در اواخر سده سوم(حدود 295ق) اتفاق افتاد زيرا استاد او «ابن ابي‏الثلج بغدادي» در 325هجري وفات يافت بنابراين وي در آن زمان به اندازه‏اي رسيده بود كه بتواند از استادش نقل حديث كند. وفات او حدود 356هجري يا بعد از آن، روي داد زيرا «شيخ صدوق» كه از شاگردان اوست در سال 355هجري در راه برگشت از زيارت خانه خدا، وارد بغداد شد و از او حديث گرفت. وي اهل آبادي «هيت»(بر وزن ليث) از نواحي بغداد واقع در بالادست استان انبار است و احتمالاً در همانجا ديده به جهان گشود. قرائن نشان مي‏دهد كه وي از زادگاهش به بغداد آمد و تحصيلاتش را در آنجا گذرانده و اين اندازه روشن است كه وي تا ايام پيري در بغداد به سر مي‏برده است. بنابراين قوياً محتمل است كه وفات او در بغداد روي داده باشد. چنانكه اساتيد او نيز مانند «محمد بن احمد بن ابي ثلج»(م325ق) و «احمد بن محمد بن سعيد» معروف به «ابن عقده»(م333ق) ساكن بغداد بودند. از او روايات اندكي در منابع حديثي در موضوع تفسير و امامت به چشم مي‏خورد كه شيخ صدوق آنها را نقل كرده است. از او هيچ اثر تأليفي به ثبت نرسيده است.