احمد بن ابراهیم بن مخلد: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن ابراهيم بن مخلد، (000 – قبل 339ق)ابوعبدالله. محدث شيعي در نيمه نخست سده چهارم هجري. وي در زمان وفات نايب چهارم امام عصر(عج) «ابوالحسن علي بن محمد سمري»(م329ق) بر بالينش حضور داشت و پيش‏گويي سمري را در باره وفات پدر شيخ صدوق «علي بن حسين بن بابويه قمي»(م328ق) شنيده است، پس وي حداقل تا آن تاريخ حيات داشته است. همچنين شاگرد او «صالح بن شعيب طالقاني» تا سال 339هجري حيات داشته است. بنابراين وفات صاحب شرح‏حال را مي‏توان پيش از 339هجري در نظر گرفت. وي در بغداد اقامت داشت و در آنجا نزد اساتيد عصر خود به استماع حديث پرداخت و خود نيز در شمار اساتيد بغداد در آمد. هر چند حديثي از او در منابع شيعه به چشم نمي‏خورد اما قرائن نشان مي‏دهد كه وي از بزرگان علمي در بغداد بوده است زيرا حضور وي بر بالين ابوالحسن سمري كه به همراه جمعي از دانشمندان و اساتيد بغداد بوده است، حاكي از آن است كه وي داراي وجهه علمي و اجتماعي بوده است. در منابع نامي از اساتيد او ذكر نشده است. از شاگردان او جز «صالح بن شعيب طالقاني» كسي را نمي‏شناسيم. وي هيچ اثر تأليفي از خود بر جاي نگذاشته است.