پرش به محتوا

احمد بن اسماعیل سليمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱۸ اکتبر ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:
<noinclude>
<noinclude>
</div>
</div>
<div class="wikiInfo">[[پرونده: احمد بن اسماعیل سليمانی.jpg | احمد بن اسماعیل سليمانی|پیوند=Special:FilePath/ احمد بن اسماعیل سليمانی.jpg]]
<div class="wikiInfo">[[پرونده: احمد بن اسماعیل سلیمانی.jpg | احمد بن اسماعیل سلیمانی|پیوند=Special:FilePath/ احمد بن اسماعیل سلیمانی.jpg]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
!نام
!نام
! احمد بن اسماعیل سليمانی
! احمد بن اسماعیل سلیمانی
|-
|-
|القاب و سایر نام‌ها
|القاب و سایر نام‌ها
خط ۴۲: خط ۴۲:
</div>
</div>


احمد بن اسماعيل سليماني، (000 – حدود 350ق) ابوعلي. محدث شيعي در اواسط سده چهارم هجري. در باره تاريخ ولادت و محل آن گزارشي در دست نيست، اما اين احتمال وجود دارد كه وي اصالتاً ايراني و اهل قزوين بوده باشد زيرا وي در اواخر عمر در قزوين مي‏زيسته و برخي از رجال شيعي قزوين از او و معاصرش «علي بن حاتم قزويني»(م.ب350ق) نقل حديث كرده‏اند. وفات او بعد از 336هجري اتفاق افتاده است زيرا وي مدتي در بغداد اقامت داشت و با هم‏بحث خود «ابوالمفضل شيباني»(م387ق) نزد «محمد بن همام اسكافي»(م336ق) به فراگيري علوم حديث اشتغال داشته است. شايد بتوان گفت كه وي در سفرش به بغداد، مسيرش به قم افتاده و مدتي نزد بزرگان و شيوخ اين شهر بهره‏هاي علمي برده باشد. از اساتيد او «ابوعمرو احمد بن علي فائدي قزويني» است كه وي كتاب المتعه(نوشته حسين بن عبيدالله سعدي) را نزد او فراگرفته است. از شاگردان او «علي بن محمد خزاز قمي»(م401ق) است كه در كتاب «كفايه الاثر» احاديثي در باره عدد امامان دوازده‏گانه از او نقل كرده است. وي داراي اثر تأليفي نيست.
احمد بن اسماعیل سلیمانی، (000 – حدود 350ق) ابوعلی. محدث شیعی در اواسط سده چهارم هجری. در باره تاریخ ولادت و محل آن گزارشی در دست نیست، اما این احتمال وجود دارد كه وی اصالتاً ایرانی و اهل قزوین بوده باشد زیرا وی در اواخر عمر در قزوین می‏زیسته و برخی از رجال شیعی قزوین از او و معاصرش «علی بن حاتم قزوینی»(م.ب350ق) نقل حدیث كرده‏اند. وفات او بعد از 336هجری اتفاق افتاده است زیرا وی مدتی در بغداد اقامت داشت و با هم‏بحث خود «ابوالمفضل شیبانی»(م387ق) نزد «محمد بن همام اسكافی»(م336ق) به فراگیری علوم حدیث اشتغال داشته است. شاید بتوان گفت كه وی در سفرش به بغداد، مسیرش به قم افتاده و مدتی نزد بزرگان و شیوخ این شهر بهره‏های علمی برده باشد. از اساتید او «ابوعمرو احمد بن علی فائدی قزوینی» است كه وی كتاب المتعه(نوشته حسین بن عبیدالله سعدی) را نزد او فراگرفته است. از شاگردان او «علی بن محمد خزاز قمی»(م401ق) است كه در كتاب «كفایه الاثر» احادیثی در باره عدد امامان دوازده‏گانه از او نقل كرده است. وی دارای اثر تألیفی نیست.




confirmed، مدیران
۳۷٬۲۲۸

ویرایش