احمد بن جلین: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن عبدالله بن احمد بن جلين، (299 – 379ق)ابوبكر دوري وراق. محدث امامي. به گفته سمعاني وي در سال 299هجري ديده به جهان گشود و در رمضان 379هجري در سن هشتاد سالگي دار فاني را وداع گفت. از محل تولد و وفات او اطلاعي نداريم ولي او را اهل بغداد معرفي نموده‏اند بنابراين ممكن است ولادت و وفات او در اين شهر اتفاق افتاده باشد. وي از نوادگان «جلين»(بر وزن اميد) است كه در منطقه «دور» بين سامراء و تكريت سكونت داشتند. وي خود در بغداد پرورش يافت و در سن 14سالگي قادر به نوشتن حديث بود. از لقب «وراق» بر مي‏آيد كه وي در اين شهر به شغل صحافي و تعمير كتاب اشتغال داشته است. وي با حضور در مجالس درس بزرگان بغداد، بزودي در علوم حديث تبحر يافت و مجموعه‏اي از احاديث و گزارشات را نزد خود جمع‏آوري نمود. با اينكه وي در بغداد به «رافضي» شهرت داشت اما در مجلس درس بسياري از اساتيد سني نظير «ابوالقاسم بغوي»، «ابوسعيد عدوي»، «ابن مجاهد» و «ابراهيم بن عبدالله زبيبي» شركت جست و از آنان حديث شنيد. ابن حجر وي را «رافضي متعصب» معرفي مي‏كند و يادآور مي‏شود كه «ابوالقاسم تنوخي»(م384ق) در بغداد احاديث ناروايي از او نقل كرده است. وي در نگاه صاحبنظران شيعه، فردي راستگو و احاديث او اطمينان‏بخش معرفي شده است. نجاشي وي را از اصحاب اماميه برشمرده و يادآور شد كه وي با علماي سني نيز مخالطت داشته است. از جمله اساتيد او «عبدالباقي بن قانع»، «محمد بن جعفر بن عبدالله نحوي»، «ابن عقده كوفي»(م332ق)، «احمد بن كامل بن شجره»(م350ق. متخصص علوم قرآني)، «ابوالفرج اصفهاني»(م356ق) و «محمد بن احمد بن اسحاق حريري» هستند. از شاگردان معروف و شيعي او «حسين بن عبيدالله غضائري»(م411ق) و «احمد بن عبدالواحد» معروف به «ابن عبدون»(م423ق) هستند كه همه تصنيفات او را روايت نموده‏اند. از شاگردان ديگر او «عبدالسلام بن حسين بصري»(متخصص علوم ادبي) است كه وي كتابي با خط خويش به اين شاگردش داد و به او اجازه داد تا تمام رواياتش را نقل كند. شيخ طوسي كتابي در باره بررسي اسناد راوياني كه حديث «رد الشمس» را گزارش نموده‏اند و در الذريعه با عنوان «طرق من روي رد الشمس» آمده است،  به او نسبت مي‏دهد.