احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن علي بن ابراهيم بن محمد بن حسن بن محمد جواني، (000 – حدود 355ق)ابوالعباس كوفي. محدث شيعي. وي از سادات علوي است و نسب او به «امام علي(ع)» متصل مي‏شود. ظاهراً در كوفه به دنيا آمد اما زمان آن معلوم نيست. چنانكه وفات او نيز به درستي روشن نيست. تنها مي‏دانيم كه «شيخ تلعكبري»(م385ق) از شاگردان او بوده است. بنابراين وي از محدثان سده چهارم هجري بوده و احتمالاً در اواسط اين سده وفات يافته است. تحقيقات ما نشان مي‏دهد كه بسياري از بستگان او اهل علم و دانش بوده‏اند. جد اعلاي او «محمد بن عبيدالله اعرج» از اصحاب امام صادق(ع) بود كه اهل يكي از روستاهاي نزديك مدينه به نام «جوانيه»(به فتح جيم و تشديد واو) بود و از آنجا به كوفه آمد و در سال 181هجري درگذشت و برخي از نوادگان و اعقاب او در بغداد، شام، خراسان و طبرستان ساكن شدند. جد سوم او «حسن بن محمد بن عبيدالله اعرج» از كساني است كه امام جواد(ع) در 220هجري براي وصيت به پسرش امام هادي(ع)، او را شاهد گرفت. پدرش «ابوالحسن علي بن ابراهيم علوي جواني» از اساتيد «شيخ كليني»(م329ق) بود و داراي كتابي با عنوان «اخبار صاحب فخ» است. نوه او «ابوالحسن علي بن حسين بن احمد علوي جواني» از راويان حديث بوده است. به هر حال وي در محيط علم و دانش پرورش يافت و دوران كودكي را در كوفه به سر آورد. سپس به همراه پدرش راهي بغداد شد و نزد اساتيد آنجا به استماع حديث پرداخت. «شيخ تلعكبري»(م385ق) احاديث اندكي از او روايت نموده و «دعاء حريق» را به‏طور شفاهي از او شنيده است. از اساتيد و شاگردان او كسي در منابع ذكر نشده است. همچنين كتاب يا رساله‏اي از او معرفي نشده است.