احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

</div>

احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی، (000 – حدود 372ق)ابوالعباس. فقیه و محدث شیعی. از لقب «قمی» استفاده می‏‌شود اهل قم بود و از لقب «فامی» بر می‌‏آید كه در آن‌جا به تجارت حبوبات اشتغال داشته است. شخصیت او در منابع رجالی به نیكی یاد شده و به عنوان «فقیه» و دارای «درك قوی» معرفی شده است. در مجالس درس بغداد شركت جست و در فقه و حدیث تبحر یافت و كتاب‏‌هایی تألیف نمود. از آثار مشهور وی «زاد المسافر» و دیگری «الامالی» است.

از شخصیت او در منابع رجالی به نیكی یاد شده و به عنوان «فقیه» و دارای «درك قوی» معرفی شده است. از اساتید او در قم «محمد بن حسن بن ولید»(م343ق) را می‌‏توان نام برد، اما از استادان بغدادی او اطلاعی نداریم. در منابع حدیثی روایات او بیشتر از طریق پسرش از او نقل می‏‌شود، اما «ابوالفتح كراجكی»(م449ق) كه از شاگردان پسرش می‌‏باشد از او نیز به‏ طور مستقیم روایت دارد. همچنین از دیگر شاگردان او «ابوعلی احمد بن زید بن دارا» است كه بخشی از احادیث او در كتاب «عیون المعجزات» آمده است. به گفته نجاشی وی دارای دو اثر تألیفی است و غیر از این دو اثر، كتاب دیگری تألیف ننموده است. یكی «زاد المسافر» و دیگری «الامالی».

[[رده:عالمان]]

[[رده:عالمان شیعه]]

[[رده:محدثان شیعه]]