حكم بن ایمن خیاط كوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن علی بن حكم بن ایمن خیاط كوفی، (000 – حدود 305ق) محدث شیعی. معروف به «فقاع خمری». اصالتاً اهل كوفه است و ظاهراً در همان‌جا پرورش یافته است. جد او «ابوعلی حكم بن أیمن» از اصحاب امام صادق علیه السلام و امام كاظم علیه السلام و از اساتید «محمد بن ابی عمیر»(م217ق) بوده است.

احمد بن علی بن حكم بن ایمن خیاط كوفی، محدث شیعی. معروف به «فقاع خمری». در این كه وی چرا به «فقاع خمری» لقب یافته است تحلیل درستی نمی‏‌توان ارائه داد. به گفته مامقانی«فقاع»(به ضم فاء و تشدید قاف) به كسی گفته می‌‏شود كه چهره ‏اش بیش از حد سرخ باشد و «خمر»(بر وزن شتر) به پارچه‏ های بلند و كشیده اطلاق می‏‌گردد كه در این صورت ممكن است ویدر فروش این نوع پارچه‏ ها دست داشته است.

از تاریخ ولادت و وفات او آگاهی نداریم اما این اندازه روشن است كه «حمید بن زیاد نینوایی»(م310ق) از او نقل حدیث كرده است بنابراین شاید وی اوایل سده چهارم را درك كرده باشد. وی اصالتاً اهل كوفه است و ظاهراً در همان‌جا پرورش یافته است. قرائن نشان می‏دهند كه وی از یك خانواده فرهنگی و علمی برخاسته است. جد او «ابوعلی حكم بن أیمن» از اصحاب امام صادق علیه السلام و امام كاظم علیه السلام و از اساتید «محمد بن ابی عمیر»(م217ق) بوده است. برخی از نوادگان جدش نیز به ویژه «ابوالحسن علی بن عبدالواحد خمری»(م.ب400ق) جزء راویان حدیث بوده‌‏اند. نجاشی به دلیل اینكه وی دارای اثر تألیفی نبوده است شرح‏ حال مستقلی از او ارائه نداده، اما آنجا كه از شرح ‏حال پدربزرگ او گزارش می‏‌دهد از نام و شهرت او استفاده می‏‌كند و این حاكی از آن است كه وی از دانشمندان شناخته ‏شده عصر خویش به شمار می‌‏آمده است.