شراة: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '==پانویس==↵↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:')
خط ۴: خط ۴:
==وجه تسمیه==
==وجه تسمیه==
خوارج این نام را مأخوذ از آیه: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ .. سوره بقره، آیه 207» می‌دانند و به همین دلیل آن را برای خود انتخاب کردند، زیرا که به گمان خویش جان خود را برای پاداش اخروی فدا می‏‌کردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253</ref> <ref>مقدسی مطهر، البدء و التاریخ،  ج5، ص 135</ref> <ref>ملطی شافعی محمد،  التنبیه و الرد، ص47</ref> <ref>حمیری نشوان، الحور العین، ص 200</ref> <ref>بشیشی محمود، الفرق الاسلامیة، ص 41</ref> <ref>مقریزی احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار ، ج2، ص355</ref>همچنین ابوالحسن اشعری آورده است که خوارج را شراة (جمع شاری) نام نهاده‌اند به این جهت که می‌گویند خود را در طاعت خدا فروخته‌ایم. <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص206</ref> ملطی شافعی نیز این نام را یک بار بر اصل خوارج اطلاق کرده و بار دیگر می‌نویسد: نام فرقه دهم از خوارج، شراة است. <ref>ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص53</ref>
خوارج این نام را مأخوذ از آیه: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ .. سوره بقره، آیه 207» می‌دانند و به همین دلیل آن را برای خود انتخاب کردند، زیرا که به گمان خویش جان خود را برای پاداش اخروی فدا می‏‌کردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253</ref> <ref>مقدسی مطهر، البدء و التاریخ،  ج5، ص 135</ref> <ref>ملطی شافعی محمد،  التنبیه و الرد، ص47</ref> <ref>حمیری نشوان، الحور العین، ص 200</ref> <ref>بشیشی محمود، الفرق الاسلامیة، ص 41</ref> <ref>مقریزی احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار ، ج2، ص355</ref>همچنین ابوالحسن اشعری آورده است که خوارج را شراة (جمع شاری) نام نهاده‌اند به این جهت که می‌گویند خود را در طاعت خدا فروخته‌ایم. <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص206</ref> ملطی شافعی نیز این نام را یک بار بر اصل خوارج اطلاق کرده و بار دیگر می‌نویسد: نام فرقه دهم از خوارج، شراة است. <ref>ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص53</ref>
==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده: فرق و مذاهب]]  
[[رده: فرق و مذاهب]]  
<references />
<references />

نسخهٔ ‏۱۹ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۷

شراة یکی از القاب خوارج و یا نامی دیگر برای این فرقه است.

معنای لغوی شراة

شراة در لغت به معنای فروشندگان است و مفرد آن شاری می‌باشد. [۱]

وجه تسمیه

خوارج این نام را مأخوذ از آیه: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ .. سوره بقره، آیه 207» می‌دانند و به همین دلیل آن را برای خود انتخاب کردند، زیرا که به گمان خویش جان خود را برای پاداش اخروی فدا می‏‌کردند. [۲] [۳] [۴] [۵] [۶] [۷]همچنین ابوالحسن اشعری آورده است که خوارج را شراة (جمع شاری) نام نهاده‌اند به این جهت که می‌گویند خود را در طاعت خدا فروخته‌ایم. [۸] ملطی شافعی نیز این نام را یک بار بر اصل خوارج اطلاق کرده و بار دیگر می‌نویسد: نام فرقه دهم از خوارج، شراة است. [۹]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253
  3. مقدسی مطهر، البدء و التاریخ، ج5، ص 135
  4. ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد، ص47
  5. حمیری نشوان، الحور العین، ص 200
  6. بشیشی محمود، الفرق الاسلامیة، ص 41
  7. مقریزی احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار ، ج2، ص355
  8. اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص206
  9. ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص53