خنفریه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (تمیزکاری) |
جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی') |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
مدت فرمانروایی او سیزده سال بوده و سر انجام به دلیل مسمومیت از دنیا رفت. | مدت فرمانروایی او سیزده سال بوده و سر انجام به دلیل مسمومیت از دنیا رفت. | ||
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 186 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> | <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 186 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> | ||
<ref>الحمادی الیمانی، کشف الاسرار الباطنیة و اخبار القرامطة، تحقیق الشیخ محمد زاهد بن الحسن | <ref>الحمادی الیمانی، کشف الاسرار الباطنیة و اخبار القرامطة، تحقیق الشیخ محمد زاهد بن الحسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1939 میلادی، ص 28- 32.</ref> <ref>حمیری ابو سعید نشوان، الحور العین، تحقیق کمال مصطفی، چاپ مصر، سال 1948 میلادی، ص 198- 200.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۱۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۹
خنفریه از فرق «اسماعیلیه» و پیرو علی بن فضل خنفری داعی اسماعیلی در یمن بودند.
شرح حال
وی در سال 290 هجری قمری برای مهدی منتظر اسماعیلی به دعوت پرداخت و گروهی از قبایل یمن دور او جمع شدند. سپس مناطق زبید و صنعا را در اختیار خود گرفت.
انحرافات
علی بن فضل ادعای پیامبری کرد و محرمات را جایز می‌دانست. او به کارگزاران خود چنین نامه می‌نوشت:
«من باسط الارض و داحیها و مزلل الجبال و مرسیها، علی بن فضل الی عبده فلان» یعنی: «از کسی که زمین را بگسترد و کوه‌ها را به جنبش درآورد و بر پای دارد، علی بن فضل به بنده خود فلان.»
گویند چون بر مسند نبوت نشست، یکی از شعرای یمن در مدح او چنین سرود:
خذی العود یا هذه و اضربی نقیم شرائع هذا النبی
تولی نبی، بنی هاشم و هذا نبی، بنی یعربی
فحط الصلاة و حط الزکاة و حط الصیام و لم یتعب
یعنی: چنگ برگیرید و بزنید تا شرایع این پیغمبر (جدید) را برپا داریم. پیامبر بنی هاشم روی بگردانید و این پیامبر بنی یعرب (یعرب بن قحطان) است. این پیامبر، نماز و روزه و زکات را از شما برداشت و شما را از رنج به جای آوردن آنها برهانید.
علاوه بر موارد گذشته، مؤذنین در اذان به نفع او شهادت می‌دادند و می‌گفتند: اشهد ان علی بن فضل رسول الله
نشوان الحمیری مینویسد ظن غالب آن است که او از خطابیه بوده زیرا آنان، پیشوایان خود را انبیا می‌خواندند.
مدت حکومت
مدت فرمانروایی او سیزده سال بوده و سر انجام به دلیل مسمومیت از دنیا رفت. [۱] [۲] [۳]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 186 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ الحمادی الیمانی، کشف الاسرار الباطنیة و اخبار القرامطة، تحقیق الشیخ محمد زاهد بن الحسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1939 میلادی، ص 28- 32.
- ↑ حمیری ابو سعید نشوان، الحور العین، تحقیق کمال مصطفی، چاپ مصر، سال 1948 میلادی، ص 198- 200.