احمد بن علی بن حسین ثعالبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (تمیزکاری)
جز (جایگزینی متن - ' در باره ' به ' درباره ')
خط ۱۵: خط ۱۵:
احمد بن علی بن حسین ثعالبی (000 – بعد 352ق) ابوحامد، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] است. تاریخ ولادت او در دست نیست اما وفات او در اواسط سده چهارم هجری اتفاق افتاده زیرا وی از اساتید [[شیخ صدوق]](م381ق) بوده است. در منابع معتبر گزارشی از شرح‏ حال او به چشم نمی‏‌خورد. قرائن نشان می‏‌دهد که وی در [[خراسان]] نزدیک [[نیشابور]] اقامت داشته است و شیخ صدوق در سال 352هجری در سفرش به نیشابور از او روایت شنیده است.  
احمد بن علی بن حسین ثعالبی (000 – بعد 352ق) ابوحامد، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] است. تاریخ ولادت او در دست نیست اما وفات او در اواسط سده چهارم هجری اتفاق افتاده زیرا وی از اساتید [[شیخ صدوق]](م381ق) بوده است. در منابع معتبر گزارشی از شرح‏ حال او به چشم نمی‏‌خورد. قرائن نشان می‏‌دهد که وی در [[خراسان]] نزدیک [[نیشابور]] اقامت داشته است و شیخ صدوق در سال 352هجری در سفرش به نیشابور از او روایت شنیده است.  


در منابع حدیثی تنها یک روایت از او نقل شده است که در باره یکی از معجزات [[امام علی بن موسی الرضا|علی بن موسی بن جعفر]] هنگامی که آن امام در نیشابور اقامت داشتند، می‌‏باشد. وی در این روایت از «ابواحمد عبدالله بن عبدالرحمن صفوانی» نقل حدیث کرده و از او «شیخ صدوق» روایت کرده است. از دیگر اساتید و شاگردان او خبری در دست نیست. همچنین از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.
در منابع حدیثی تنها یک روایت از او نقل شده است که درباره یکی از معجزات [[امام علی بن موسی الرضا|علی بن موسی بن جعفر]] هنگامی که آن امام در نیشابور اقامت داشتند، می‌‏باشد. وی در این روایت از «ابواحمد عبدالله بن عبدالرحمن صفوانی» نقل حدیث کرده و از او «شیخ صدوق» روایت کرده است. از دیگر اساتید و شاگردان او خبری در دست نیست. همچنین از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.


=منابع=
=منابع=

نسخهٔ ‏۱۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۲۲

احمد بن علی بن حسین ثعالبی
نام احمد بن علی بن حسین ثعالبی
درگذشت بعد 352 هجری
دین و مذهب اسلامتشیع

احمد بن علی بن حسین ثعالبی (000 – بعد 352ق) ابوحامد، محدث شیعی است. تاریخ ولادت او در دست نیست اما وفات او در اواسط سده چهارم هجری اتفاق افتاده زیرا وی از اساتید شیخ صدوق(م381ق) بوده است. در منابع معتبر گزارشی از شرح‏ حال او به چشم نمی‏‌خورد. قرائن نشان می‏‌دهد که وی در خراسان نزدیک نیشابور اقامت داشته است و شیخ صدوق در سال 352هجری در سفرش به نیشابور از او روایت شنیده است.

در منابع حدیثی تنها یک روایت از او نقل شده است که درباره یکی از معجزات علی بن موسی بن جعفر هنگامی که آن امام در نیشابور اقامت داشتند، می‌‏باشد. وی در این روایت از «ابواحمد عبدالله بن عبدالرحمن صفوانی» نقل حدیث کرده و از او «شیخ صدوق» روایت کرده است. از دیگر اساتید و شاگردان او خبری در دست نیست. همچنین از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.

منابع

  1. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص33؛
  2. عیون اخبار الرضا، ج1ص228 حدیث16؛
  3. مدینه المعاجز، سیدهاشم بحرانی، ج7ص62، حدیث2165، معجزه 48